Met een besef van ongemak voel ik mij verbonden met mensen die op straat wonen. Het geeft mij altijd een beschaamd gevoel mij te realiseren dat ik wel een dak boven mijn hoofd heb en zij niet. Het klopt niet dat een samenleving (samen-leving) mensen creëert zonder een thuis, iedereen hoort een thuis te hebben, een plek waar hij of zij zich veilig voelen kan. Zoals zovelen met mij koop ik dan een straatkrant, geef wat extra’s, je denkt: zo iemand is op de weg terug en zal het niet aan drugs…

Vandaag las ik in de Leeuwarder Courant een artikel van parlementsredacteur Paul Koopman. Hij stelt daarin dat de Belgische minister De Gucht volkomen gelijk had door premier Balkenende oncharismatisch en stijfburgerlijk te noemen. Wel meer journalisten laten hetzelfde geluid horen, alsof het hier vaststaande feiten betreft waar iedereen het over eens is. Of Balkenende stijfburgerlijk is of niet, daar kan men over van mening verschillen. In mijn ogen is hij het niet.
En wat zijn charisma…