Het was mijn medepatiënten in de wachtkamer en later de passanten in de Umberstraat allerminst ontgaan dat ik op kousenvoeten was gearriveerd. Vol belangstelling en mededogen richtten ze zich tot mij en informeerden naar de oorzaak van mijn malheur. Een mevrouw kwam aanzetten met een stuk karton om mijn ijskoude voeten op te zetten. Ze streelde mijn…

Toen de armoede mij overvallen, belaagd en gegeseld had als een storm die niet wilde gaan liggen en me in haar perfide val gelokt had die geen ontsnapping meer bood, betaalde de allerliefste voor mij de dikke, mosgroene winterjas die ik voor veertig euro bij hoge uitzondering kon aanschaffen bij C & A. De jas doet twintig jaar na dato nog altijd…

Mijn tranen hebben rijkelijk en overvloedig gevloeid in de ziekenkamer naast het bed van mijn betreurenswaardige oude vader. Toen zijn einde naderde, vroeg hij mij voor te lezen uit zijn favoriete boek uit zijn jeugd, getiteld: "De jongensjaren van...." Mijn stem haperde en stokte, maar hij vermaande me: "Flink zijn!" Later werden we bij hem…

De arts, wier gezicht nog altijd tekenen van een lang voorbije meisjesachtigheid en jeugdigheid draagt, wendde dit gezicht snel af en verklaarde onverhoopt dat haar geduld op was. Haar geduld was echter bijzonder snel op en was snel vervlogen als de ijle, vluchtige geur van een parfum dat geen duurzaamheid kent. Het stond in geen enkele verhouding tot…

In de bus observeerde ik zijn brede schouders in de dikke, warme en kennelijk dure winterjas. Het is de vraag of die schouders zijn leed kunnen dragen. Zijn hoofd gaat schuil in de capuchon. Hij is schizofreen en op mijn desbetreffende vraag antwoordt hij dat het "goed" gaat. De verbittering en woede zijn af te lezen van zijn gezicht als hij uitstapt…

Na geruime tijd gebruik te hebben gemaakt van haar tijdelijke, provisorische, maar tot tevredenheid stemmende onderkomen aan de Piushaven, heeft de Vincent Shop haar oude locatie weer ingewisseld voor haar voormalige behuizing aan de Veemarktstraat. Het pand wordt omringd door de hoogbouw van Popcentrum 013 en bevindt zich als het ware in de achtertuin…

Het is een winterse dag, kort na nieuwjaar en de kou van januari zal door mijn dikke jas heen dringen. Mijn reis zal naar Zoetermeer en Den Haag gaan en ik zal op het perron al de wonderlijke gewaarwording hebben dat het carillon van de toren in Tilburg me als het ware uitwuift met een melancholisch liedje. Het nog altijd winterse landschap met in…

De zaak met de wellicht enigszins oubollige naam ("Het Zolderke") is gevestigd op de hoek van de Nassaustraat en de Dillenburglaan. Daar verheffende staketsels van kale bomen, die staan opgesteld als levenloze, dode acteurs die het podium sinds lange tijd verlaten hebben, nog altijd hun stammen en kruinen. Binnen in de winkel mag ik uit de collectie…

Plotloos en zonder titel dringen ze zich op; de in embryonale staat verkerende aanvankelijke gedachten… voor een eventueel verhaal… een veelbesproken onderwerp… en gewoon beginnen met de aller-slechtst-denkbare versie. Op zich al een zoektocht die jaren in beslag nam en niet veel stof heeft doen opwaaien, in letterlijke zin dan. De man en het huis…

Op het Stadhuisplein zijn de heren aan het werk, omringd door het zand dat aan de oppervlakte is komen te liggen. De aarde heeft het prijsgegeven als een oprisping, als ware het tevoorschijn gekomen uit een ongeziene, voorheen geheime ondergrond, als uit een onbestaanbaar innerlijk orgaan. De stoere, forse heren dragen oranje kledij. Zij laten zich…

Bij de zaak van Blokker in de Heuvelstraat, ingeklemd tussen overige winkelpanden, is men zeker geëquipeerd voor ieder huishouden, zelfs voor het meest chaotische onderkomen of verwaarloosde geval. Tussen de vele artikelen, die alle optimistisch in januari al het voorjaar en de voorjaarsschoonmaak schijnen aan te kondigen, vind ik in een uithoek…

De plant is met haar groene, slanke stam stevig geworteld in vruchtbare, rulle aarde. Hoewel scheefgegroeid, blijft zij hardnekkig en wilskrachtig streven naar het licht. Zij rekt zich uit en richt zich op en zij koestert in haar hart nieuwe, frisse helgroene bladeren. Zij is mij dierbaar. En zo is ze als een mens die streeft, die blijft streven, tegen…

Ze schikte wat op in de bus toen ik naast haar kwam zitten. Ze prees me om mijn "Russische" bontmuts die wellicht op sommigen een vreemde, merkwaardige indruk maakt maar die ze, bij uitzondering en als een der weinigen, mooi vond. Ze droeg een lange, zwarte paardenstaart en haar gezicht toonde nog kentekenen van een voorbije jeugd terwijl haar taal…

In een achterkamertje van mijn huis staan de platenkoffers, eens het meest dierbare bezit van mijn vader, te verstoffen. In de vakken van hun harmonicavormige innerlijk bevatten zij nog altijd de LP's met de kleurrijke hoezen waarop de bonte afbeeldingen, vaak van taferelen uit vervlogen tijden. En zo herinner ik mij de zaterdagmiddagen met Hem. Als…

De Opstapbus voerde ons ditmaal door Brabantse landerijen, velden en bossen tot we de Kampina Heide bereikten. We zagen er zwarte runderen grazen. De vele langgevelboerderijen tekenen daar zeker onze provincie. We lieten Boxtel links liggen en arriveerden in Liempde op een klein, bescheiden plein, omringd door bebouwing. Een gezellig café, gelardeerd…

...en zo verschenen zij beiden op het toneel, op het "podium" van mijn leven dat al door zovelen bezocht was en dat zij ook eens weer zouden verlaten. Zo deden beider persoonlijkheden zich aan mij voor, die ik zou willen kenschetsen als respectievelijk uiterst filantropisch en misantropisch en als onderling geheel tegengesteld. Geen enkele kwaadaardige…

Tot mijn spijt moest ik me onlangs melden bij de benedenbuurman met de mededeling "Ik heb een domme fout gemaakt" als een boetvaardige zondaar of als een diepgelovige uit vroeger tijd die berouwvol komt biechten. Mijn benedenbuurman bewoont een soortgelijk appartement als dat van mij, sfeervol en smaakvol ingericht waarin hij kennelijk zijn dagen…

De Korvelseweg slingert zich als een kosmopolitisch lint dat stadsgedeelten verbindt door onze stad. De feestverlichting die gespannen is boven de straat verbindt de panden nog altijd in januari, een laatste herinnering aan de festiviteiten. Daar is ook sinds jaar en dag de winkel van "Terre des Hommes" met haar bescheiden, weinig opzienbarende…

Het bureautje staat op vier ranke, elegante, geornamenteerde pootjes. Het stamt uit 1921 en lijkt ontworpen door een kunstenaar. Het is een erfstuk. Het was het favoriete meubelstuk van mijn overleden moeder dat in mijn ouderlijk huis een prominente plaats innam en waarover zij, met de gave die ik mogelijk van haar erfde, ook schreef. Levenloos en…

De kapperszaak is gesitueerd in de omgeving van de grote, rijk gesorteerde zaak van de Aldi op het Frans van Spaendonckplein en deze ziet er van buiten aantrekkelijk uit. Grote, spiegelende ramen met ronde, grote Kerstkransen ervoor. Op loopafstand van mijn woning en ik neem me voor daar mijn oude en verouderde gezicht en haardos eens te laten "opleuken…