De chique appartementen, het zwembad en het restaurant waar de exquise specialiteiten worden geserveerd, nemen het straffe en onbarmhartige regime van de eenzaamheid, van het verval en van het naderende levenseinde dat hier onverkort heerst, niet weg.
Een langwerpige vijver voor de deur van het indrukwekkende gebouw is gelardeerd met glanzende stenen en twee spetterende fonteinen werpen onbekommerd hun water ten hemel.
In de nabijheid treft men Hotel Tilburg aan met de brede en hoge stenen trap…

De wijk Jeruzalem bevindt zich aan de rand van de stad. Zij grenst aan het Wilhelminakanaal dat daar haar kalme dan wel turbulente stroom tot in lengte van dagen zal voortzetten.
De witte huizen vormen een decor waartegen mijn jeugd zich voltrok; mijn jeugd die zich hoofdzakelijk afspeelde in de nabijgelegen wijk Fatima onder de rook van de AaBe-fabriek die haar schoorsteen met het roodgele logo aan haar top verhief. Deze waakte als het ware over ons arbeidershuisje waar wij, kinderen nog,…

Het woord "lusteloos" lag haar steeds vóór op de tong; het was als een onverteerbare brok geworden, die zij niet door kon slikken, die haar zwaar op de maag lag en waar zij ziek van werd, indigestie van kreeg en waarvan zij zich niet kon bevrijden.
Misschien zou men ook kunnen zeggen dat dit woord haar verwerd tot een hoogstpersoonlijk cliché dat zij zich had toegeëigend; haar uitspraak die zij altijd maar herhaalde om haar onfortuinlijke geestestoestand tot vervelens toe toe te lichten en…

De zaak met de trotse en welluidende naam "De zilveren schaar", een benaming die in witte krullerige letters op de glazen winkelruit staat vermeld, heeft nieuwe huisvesting verworven aan de Westermarkt. Het brede pand strekt zich uit in de winkelgalerij te midden van de overige neringdoenden. Binnen in de zaak hangen de kledingstukken geduldig in een lange rij te wachten op hun eigenaren die deze ter reparatie hebben afgegeven als geduldige en trouwe minnaars en minnaressen die eindeloos…

Het was in die vroege jaren dat Doris Day haar successen vierde. In de vierkante kamer op de eerste verdieping, de entourage van mijn eerste zes levensjaren, weerklonk uit de radio de stem van de gevierde en populaire zangeres: "Que sera, sera, whatever will be, will be, the future is not ours to see, que sera sera".
Mijn leven nam een aanvang en vanzelfsprekend hulde mijn toekomst zich in de duistere onbestemde nevelen van het ongewisse; mijn leven dat de dalen van wanhoop en vertwijfeling,…

Ik naderde haast strompelend en me moeizaam voortslepend het terras waar het gezelschap van de bonte menigte opgewekt de opnieuw ingetreden zomer vierde. Een melodie, afkomstig van een straatorgel, overspoelde het geheel en de tranen barstten overvloedig uit mijn ogen om de melancholie van de muziek.
Beeldde ik me de meewarigheid, het medelijden en de verbazing in waarmee de nog jonge en elegante serveersters en het overige publiek mijn eenzame gestalte bekeken?
Zeer waarschijnlijk onderschatte…

"Mijn verdriet", verklaarde mevrouw en ze vervolgde: "Mijn verdriet is als een bal die rust in twee kommen. De eerste kom bevat geen ruimte; de bal vult deze helemaal".
Als door een steen die, in een vijver geworpen, kringen doet ontstaan in het water, vervagen de rimpelingen door de milde, goedgunstige tijd die volgens het overbekende cliché verzacht en geneest...

Ik kwam meneer tegen bij Albert Heijn waar men zich verdringt voor de schappen met de uitstalling van al de lekkernijen. Meneer droeg een ouderwetse Panamese rieten hoed (ik betwijfel echter of men in Panama zulke hoeden draagt) en hij vroeg me, geconfronteerd met het broodje frikandel: "Is this meat?"
Ik moest antwoorden: "I do not know the right expression in English". "Thank you madam", antwoordde hij.
Later zag ik hem voortstappen over de Spoorlaan. Met een uiterst vriendelijke glimlach op…

Vanuit het hoge raam van de ziekenkamer is een panorama van boomgroepen te beschouwen, ieder met hun eigen aard en gestalte. De hoog oprijzende den en haar lichtgroene florissante metgezel met mij onbekende naam en de andere bomen, in schakeringen van groen present in de uitgestrekte tuin.
Een driemanschap van bomen werpt haar schaduw in de rondte. Op een vroeg uur komt het verkeer op gang. Enkelen wagen de tocht al, mogelijk zijn ze op weg naar hun dagelijkse beslommeringen. Ik sla de…

Het is een pop, een porseleinen pop, voorstellend een jongen die een hondje in de armen geklemd houdt.
Ze kwam mij het breekbare artefact, dat ze in een handdoek gewikkeld had, brengen. Eens had mijn moeder haar het beeld geschonken; aan haar, de trouwe en gedegen huishoudelijke hulp met wie we confereerden; haar vriendin die haar bijstond in alle zaken van het leven en van wie ze, getuige haar geschenk uit die vroege tijd, veel hield. Achttien jaar geleden moest ik mijn geliefde moeder aan de…

In de gele auto, die razendsnel arriveerde, werd ik weggevoerd van mijn stadse woning. Het zuurstofmasker kreeg ik snel op mijn gezicht geduwd en door de bovenruit zag ik, terwijl de auto voortreed, in wisselende gedaanten het geboomte aan weerszijden van de snelweg dat elkaar, figuurlijk gesproken, nooit in een liefdevol pact of harmonieuze alliantie zal ontmoeten. Zelfs is als "troostmiddel" op de wand in de auto een zonnig, arcadisch landschap afgebeeld.
"EZ" beveelt de verpleger aan de…

De winkel van "Skechers" in de Heuvelstraat in Tilburg mag er zeker zijn. Representatief toont zij haar collectie. De schoenen zijn fraai vormgegeven. Men zou kunnen beweren met enige moeite dat ze alle "variaties op een thema" zijn zoals men wellicht ook zou kunnen zeggen van bepaalde literaire teksten of muziekstukken. Men vindt in deze zaak ook diverse slippers en sandalen, soms feestelijk gedecoreerd met een glinstering als van zilver.
Twee oudere dames waren daar ingespannen en ijverig…

In dat jaar kwamen de studenten bijeen in de houten barak aan het Wilhelminakanaal. Sterke jongemannen legden de zware boten op het zwarte water. Ik was een van hen maar mijn krachten schoten tekort. Als enige vrouw te midden van hen genoot ik echter een voorkeurspositie.
Eendrachtig roeiden we op het zwarte water in een gestaag ritme. Na afloop kwam de drank tevoorschijn in de houten barak en dan duurde het feest tot in de late uren....

De lichtgele auto met de trotse letters "ambulance" op de buitenkant is snel gearriveerd en ik kon de twee heren en de dame in de groene kledij verwelkomen. Zouden de poorten van het ziekenhuis zich voor me openen, zoals ik wenste?
De verpleger stelde vakkundig vast dat mijn lichaam nog terugveerde, dat het nog weerstand bood aan de astma-aanval, buiten mijn verwachting. Een mooie kaart moest getuigen van het bezoek van de hulpverleners.
De aanval liet zich nog altijd verschalken. Zij sloeg op…

Het was in die tijd van mijn jeugd dat ik met de bonte studentenschare het amfitheater van onze universiteit bezocht. Daar debiteerde de professor over onze argeloze en onnozele kinderhoofden de leer van de zozeer beroemde en befaamde Weense grootheid, profeet en guru, inclusief al haar esoterische en buitensporige kronkels en dwaalwegen, waarin men vandaag de dag nauwelijks nog gelooft.

In kinderlijke argeloosheid hield ik mij een romantische uitspraak en frase voor de geest waarmee ik op…

Ik had plaatsgenomen op het wankele, rieten stoeltje op het terras van Café-Restaurant "Anvers" aan de Oude Markt. De middag zou nog regen brengen, maar de plataan boven mijn hoofd zou me beschermen tegen de neervallende druppels.
Een breed publiek paradeert voorbij op de Oude Markt. Mannen, vrouwen en kinderen; alsof dit Gang und Gebe is; alsof het zo hoort; alsof men zich moet vertonen. Spoedig komt ook mijn vriendin aangewandeld; de collega van veertig jaar her en zijn we weer verenigd in…

We schreven vijftiger jaren van de voorgaande eeuw. Op foto's uit die tijd is te zien hoe ik als opgewekte, vrolijke baby de camera inkijk. Niet ver van onze kapitale woning bevond zich een kleine groene oase, een stukje natuur, nauwelijks vergelijkbaar met "wereldlijke" gigantische en monumentale natuurgebieden en parken waarvan het bestaan ons in onze latere opvoeding bekend zou worden, maar die we nooit zouden bezoeken.
Het parkje was ons dierbaar en we noemden het eufemistisch "ons…

De straten in Tilburg Zuid, die als in een cirkel gegroepeerd zijn rond het oude kerkhof aan de Sint Josephstraat - dat met zijn muur kennelijk buitenstaanders weert en dat ook mijn familie herbergt, verdienen geen schoonheidsprijs.
Toch is de Gerard de Bondtstraat zichtbaar van meer allure en standing. Aan de Sint Josephstraat bevindt zich tevens het huis van de voormalige arts met de kleine wachtkamer, de arts die mij ter wereld hielp en die lange jaren de familie terzijde stond.

En ik ben opnieuw op weg gegaan en ben de oude speeltuin, die verscholen ligt tussen de bomen en die vanuit de verte een vervallen indruk maakt, gepasseerd. En ook het stille water dat daar onvermoed ligt te glanzen in de morgenzon. Ik heb de boerderijen weergezien en de langbenige aandoenlijke zachtmoedige paarden in de weiden met de lange neerhangende manen.
Ik begroet ook opnieuw de oude koepelkerk met het oranje pannendak. De wereld die mij nog gegeven is, de wereld die mij nog omringt, heb…

Mevrouw neemt al in de vroege morgen de taak, die haar baan haar oplegt, ter harte. Het terras moet gereedgemaakt worden voor het publiek dat op deze zonnige dag in juni zeker zal toestromen en dat dit zal bezetten. Zij sleept de zware kunstplanten (de palmen en andere planten) naar buiten en ze plaatst ze tussen de tafeltjes en stoelen en de kussens moeten op de banken.
Ik benijd mevrouw nauwelijks om haar bezigheden. Vanaf mijn positie bij het raam zie ik een en ander gebeuren en ik geniet…