Terwijl de psychologe in het sfeerloze vertrek haastig en ongeïnteresseerd de woorden neerkrabbelde die het levensverhaal van de cliënte vormden, keek laatstgenoemde uit het raam naar de veelbelovende maartbomen waarin al vogels nestelden en zij besefte dat het licht was zoals in haar jeugd toen zij de hoge bomen zag achter de huizen en toen oma voorlas…

"Zeg 't mar, mèske" zei hij uitnodigend. Een vader of een vriend die mij "meisje" zou kunnen noemen, bezat ik sinds lang niet meer In 't vroege voorjaar was altijd de merkwaardige drietonige "lokroep" van de ijscowagen in de vroege avond hoorbaar en deze keer was ik haastig in de schoenen geschoten om de troost van het ijs te bemachtigen.…

In het koude voorjaar kijkt een kleine wit-roze bloem schuchter om zich heen. Neerslachtig hangt ze aan haar slappe stengel, wacht in doffe berusting af wat er zal gebeuren... Eenzaam is ze... Haar aanzien doet denken aan sierlijke rouw... Maar zonnestralen, die over de bosgrond glijden, in haar tere kelkje dringen, beuren haar enigszins op. Ze ontvangt…

Een vroege voorjaarszon spreidde haar licht over de wereld en een enkel dieppaars krokusje en krijtwit sneeuwklokje vertoonden zich al her en der in de plantsoenen toen ik mijn oude vriend tegenkwam. Na onze voorgaande, oppervlakkig en neutraal gebleven en veelvuldige ontmoetingen was hij nu openhartiger en meer vrijpostig en informeerde hij openlijk…

Sinds ze op de cursus geleerd heeft hoe ze de poppen moet maken is er al een hele collectie uit haar handen gekomen, bestaande uit onder meer een voetballer met als onmisbaar attribuut de bal, bijna klevend aan de schoenpunt, en verder beelden van mannen en vrouwen in diverse poses, elkaar omarmend en knielend. Toen ik aanbelde was ze bezig aan een…

Is er een cursus die je volgen kunt, hoe je kinderen goed opvoed? Is er een leerschool die je 'lopen' kunt hoe om te gaan met ziekte? Zijn er lessen te volgen, waarin je les krijgt, wat goed is en wat fout? Kun je bijsluiters krijgen bij de start van 't leven met voor-en nadelen erbij? Ook de bijwerkingen dan maar even want die horen er…

Rikus Kiers schreef het volgende gedicht Ivan Grud de dichter die niets echt zitten laat Zijn taal is zeer apart De zinnen soms verward De boodschap helder wit Rozen in maatje kwart Bloed gruwel wreedheid Wilde de brave mijden Zekerlijk niet meiden Zijn preek gerechtigheid Niet af te laten vreugde Die alle…

Eerst overvalt ons het nieuws dat Johan Cruijff is overleden, maar per toeval kom ik erachter dat Jan Borst eveneens is overleden. Ivan Grud gebruikte hij ook wel als soort van pseudoniem. In mijn radio-tijd heb ik maar WAT veel werkjes van hem in de uitzending "meegenomen" en wat was hij daar blij mee. Een toffe kerel, raak schrijvend op zijn…

Woorden zijn gewoon niet nodig. "Gewoon" overbodig. Denkbeelden en overtuigingen nemen het voortouw en de overhand. De resultaten geven hier: acte de présence. Het is niet anders, helaas.…

In het midden van die zomer (was het in juli of augustus en welk jaar was het?) stak ik, mistroostig en neerslachtig, de grasgroene weide van het park over, waar de beide fonteinen bruisten en klaterden en hun waterpartij ten hemel stuwden. Dat ik het huis nooit meer zou kunnen betreden, het huis van mijn dromen, dat mij eens gastvrijheid, liefde en…

Er zijn foto's die ik niet kan bekijken zonder misselijk te worden. Beelden uit het ghetto van Warschau, waar weldoorvoede Nazi's uitgehongerde Joodse mannen in lompen dwingen om voor hen te dansen. Schaterlachend staan ze er in hun lange jassen omheen, sommigen klappen in hun handen. Een gruwelijk gezicht, wetend dat het hele ghetto later is…

De "Arriva"-bus had over de Heuvel gehobbeld en de halte op het Piusplein bijna bereikt, toen we in gesprek raakten. Ze zat al geruime tijd naast me en ik had vanuit mijn ooghoeken de leerachtige huid van haar wangen, haar grijze haar en haar bril geobserveerd. Ik heb weleens overwogen hoe het zou zijn in uiterste nood en eenzaamheid mijn zielenroerselen…

Ik vraag me af: ben ik jaloers, nou nee het antwoord is oprecht nee, ik kan heel goed tegen de rijkdom van anderen zonder daarvan mee te kunnen profiteren. Ik vraag me af: ben ik een aardig mens? Nou daar twijfel ik zelf wel eens aan, want ik kwam tot de ontdekking dat: ik heel erg goed in staat blijk te zijn om mensen aan de kant te schuiven, mensen…

De jongeman achter de toonbank in de chique juwelierszaak was in alle opzichten gesoigneerd en voorkomend: een keurige scheiding in het nog florissante, gezonde, zwarte haar en een schijnbaar begripvolle glimlach ten overstaan van de dramatiek die toch zeker in enkele gevallen en ook in mijn geval een kleinere of grotere rol speelde, zoals hij kon vermoeden…

Sinds een paar weken ben ik op terugtocht van internet. Dat wil zeggen dat ik mijn blogs met gedichten en schilderijen heb verwijderd en mijn vriendental op Facebook heb teruggebracht tot minder dan vijftien. Verder heb ik al mijn gedichten verwijderd van diverse sites. Dat was wel de grootste klus. Ik heb die vandaag heb afgerond met de verwijdering…

Het zal me allemaal een rotzorg zijn. Ga me echt niet meer druk meer maken om gekakel van hersenloze schepselen. Zoals ik al eerder heb aangehaald: tegen domheid strijden goden te vergeefs. Ik geef maar weer het voorbeeld van de dichter die vaak in krom Nederlands een eindeloze stroom van gedichten produceert die meer lijken op emmers emoties en…

Voorin genomen Voor ingenomen Vooringenomen…

Gedoseerd met voldoende relativering van de eigen belangrijkheid, plaatste Jacob van Schaijk recent een interessante hartenkreet. Volgens mij raakt Jacob een gevoelig punt. Ook voor proza geldt hier een fors spanningsveld. Milde kritiek, of verbazing en verbijstering op inhoud, of soms op vorm, blijft lastig. Al gauw duikt dan het begrip gebrek aan…

Voor wie schrijf je, voor een publiek of voor jezelf? Publieksgericht schrijven is een vak waarvoor opleidingen bestaan, al kun je het ook in de praktijk leren. Namen noemen begin ik niet aan, maar op deze site lees ik gelukkig genoeg werk van mensen die het helemaal in de vingers lijken te hebben. Uiteraard ook teksten van mensen die ten onrechte…

Toen de twijgen aan mijn venster kleine aanzetten vertoonden van minuscule blaadjes en bewogen in een licht briesje, heb ik koers gezet naar de stad waarvan mijn oude tante zo gecharmeerd en ikzelf helaas in mindere mate, maar we hebben de gevels bewonderd en ons begeven te midden van de menigte van de zaterdagmiddag die als altijd de straten en terrassen…