Met de blauw-dooraderde handen neemt ze het tablet witte chocolade aan en stopt ze het haastig in het aandoenlijke, versleten handtasje, gekocht in een kringloopzaak, als wil ze er een wintervoorraad mee aanleggen. Diezelfde handen grijpen de mijne met een wanhoopsgebaar als ze beweert dood te willen en haar gezicht verkrampt en verkreukelt in een grimas…

Het is weer zo ver, ik tik de nieuwe dag in donkere uren en pluk de nacht. Heb er geen recht op, slechts een vruchtig gebruik van duistere krachten. Vroeger kwam ik overal en altijd te laat, behalve op afspraakjes, het was in die tijd dat ik verslaafd geraakte aan de rook in mijn longen. Kwam ik te laat achter. Toen ging ik uit van het goede in…

In de Liefde is alles mogelijk, zegt men; zij schijnt anderzijds haar vaste psychologische wetten erop na te houden, als betrof het het mechaniek van een Zwitsers horloge waaraan geen radertje mag ontbreken om een feilloos precieze tijdsaanduiding tot stand te brengen.... In buslijn 6, op weg van noordelijke naar westelijke stadsgedeelten luisterde…

Een mens is niet meer waard dan zijn acties. Lieg niet, Bedrieg niet, Doe geen beloftes die je niet waar kunt maken. Beloofd is beloofd. Een mens is niet meer waard dan zijn acties. Je kunt liegen, bedriegen, maar het leven is een bitch. En de waarheid achterhaald het wel. Vertrouwen gebroken. Herstel je niet snel. Een mens is niet meer waard…

De naam 's-Hertogenbosch, de naam van de middeleeuwse stad met haar imposante geschiedenis, die er was vóór wij er waren en die er zal zijn, lang na ons schamele leven, is levensgroot aangebracht op de gevel van haar station. Het plein ervóór, met haar terras met rieten stoelen, vormde het decor voor onze ontmoeting. Een verwoestende huidziekte had…

We hadden koers gezet naar Tilburg zuid en naar de sombere appartementen uit donkere stenen die met hun prominente, naar voren springende balkons gelukkig wel uitzicht bieden op het kabbelende water van de Piushaven, bekroond door de nieuwe brug.... Te langen leste hadden we ook het troosteloze winkelcentrum nabij de voormalige AaBe-fabriek bereikt…

Men leerde al op jonge leeftijd: gooi geen oude schoenen weg, alvorens te zorgen voor nieuwe. Lastig hoor heel lastig want: we lopen gisteren een " straatje om" en ik vraag mijn eega: hoor jij ook zo' n raar geluid? Ja, dat hoorde hij ook maar we wisten dus niet waar het vandaan kwam. In de veronderstelling dat er een punaise in mijn schoen zat…

Plotseling stonden we oog in oog te midden van een menigte. Even ontmoetten onze gezichten elkaar, daarna wendden we ons af. Ik droeg nog het jack dat ze me gegeven had en dat ik ter herinnering aan haar zou bewaren: het "bomberjack" met de bontkraag en in mijn binnenste, in mijn hart en in de ladekasten van mijn geheugen draag ik twintig jaar herinnering…

Nu is er nog de haven met de kleurige boten die we samen bekeken tijdens de wandeling. Nu strekken de straten van de stad zich nog om me heen uit; nu scheiden ons nog maar negen luttele maanden, maar de tijd zal reuzensprongen maken. Jij blijft altijd bij me, onverminderd, in je gedaante, in je gestalte van je laatste uren. Je laatste blikken vergezellen…

De T'ai-Chi-lerares was ongetwijfeld vervuld van de beste bedoelingen maar ik kon nooit begrijpen wat ik moest doen als ik mijn behasluiting in een flukse horizontale draai vijfenveertig graden moest verplaatsen in de ruimte of als ik mijn linkerpols in mijn verbeelding moest omwikkelen met w.c.-papier waarna mijn oorlelletjes op wonderbaarlijke wijze…

Ben je het, of ben je het niet, ik zie iets bekends en toch, ook weer niet. Je loopt voor me, een kind aan de hand, ben je het, of ben je het niet? We naderen elkaar, ik loop iets trager, hou mijn pas in: ben je het, of ben je het niet? Dan abrupt staat iedereen stil, een botsing is het gevolg van een groep mensen die te dicht op elkaar…

hagelslag slagregens regenboog hagelboog pluutje omhoog net niet nat omdat ik naar home run…

Een luie, lamlendige kat met snorharen die als door een begenadigd kunstenaar getekend zijn, sluipt rond in de gezellig verlichte woonkamer tussen het luxe meubilair en gaat als het haar zo uitkomt languit op de vensterbank liggen om spiedend de straat af te turen en iedere beweging daarin waar te nemen. Het brein van haar bazin is geolied als een…

Ik ben met mijn jonge vriendin die tanden heeft als parels en ogen als diamanten en haar als zijde naar een dansuitvoering geweest. Nadat in de concertzaal de zuurstokroze, mintgroene en botergele staven van de neonverlichting ver boven ons hoofd waren gedoofd, hingen we eensgezind naast elkaar over de "reling" van de hoge galerij met de goedkoopste…

Vervuld van heimwee sla ik het oude album open. Daar is mijn moeder met op haar schoot onze zo geliefde Driekus, een donkerbruine hond, die we hadden ingelijfd, die tot onze familie was gaan behoren, die evenveel rechten had als de andere gezinsleden, maar die minstens zoveel bij te dragen had tot de sfeer, de liefde en de harmonie tussen ons. Het…

De Ram draagt tussen zijn horens een grote mijnwerkerslamp, hij weet voor ons alle gouden deuren te openen. De stier is een sterk en vasthoudend dier,in geloof en trouw zijn ze lief,ze houden van boerenkool en peulen en bezingen als een kind een kropje sla in de ochtenddauw, soms zijn ze eentonig en grauw maar van een wijntje en een dikke kers en…

De zilverkast herinner ik me uit mijn vroegste jeugd. Een weelde aan glaswerk en een romantisch aandoend servies was zichtbaar achter haar glazen deuren. In de kamer waarin ik mijn "gouden jeugd" beleefde was zij prominent aanwezig en ik spiegelde me in haar als ik aan tafel met cederhouten purperen potloden tekende en kleurde. Ze heeft de glaasjes…

En dan heb ik het niet over een tv-programma, gepresenteerd door een hitsig mannetje met teveel air. Tafelmensen, brallerige types met een boek of een nieuwe plaat voor de kop. Neen, mijn wereld draait door omdat ik een prinsesje in mijn armen mag houden. De wereld snaait door maar ik zie de onschuld van een pasgeborene. En dan zijn al die bekende…

In Berkel-Enschot liggen, ingebed te midden van het weelderige groen van de eerste, om onbekende redenen fors vervroegde zomerdag, de luxueuze villa's met carport en al even luxueuze auto voor de deur. Individuele levens en lotgevallen ontrollen zich schijnbaar onafwendbaar binnen de solide muren van ieder individueel bastion, binnen ieder uniek brandpunt…

Vogels zingen met pracht en borst naar de hemel Op zacht lichtgeel groen van de takken Zij zijn schoon aan het tsjilpen uit snavels dier lijken op orgelpijpjes Maar hun snaveltjes lijken ook op de spoel van een goede weefster, of op de spijker die het schilderijtje van het paradijs draagt. Liefelijk zijn ook hun ogen En welgemeend is hun hart…