De lege zondagmiddag strekte zich voor me uit als een onbegaanbaar pad, als een onherbergzame woestijn....
Café-Restaurant "De Postelse Hoeve" bevindt zich op loopafstand van mijn woning en ik besloot aldaar mijn toevlucht te zoeken. Op een klein plakkaat, een soort schoolbordje bij de ingang, staat vermeld: "Heerlijke sorbet, 8 Euro 50"
Eenmaal gearriveerd zoek ik een plaatsje bij het raam in de langgerekte serre en mijn sorbet wordt spoedig opgediend.
De wereld heeft zich weer eens…

En zo herinner ik me tevens hoe af en toe in de grauwe straten van onze arbeiderswijk de voddenman verscheen met zijn wagen en hoe onze moeder dan de vodden afgaf en wij, kinderen nog, in ruil daarvoor een speelgoedje kregen.
Zo werd zijn verschijning tot een feestelijke gebeurtenis en verwelkomden wij de man en zijn goede gaven, die anders geheel en al zonder betekenis voor ons zou zijn geweest.....
(Vaders ambtenarensalaris stelde niet veel voor en we waren zeker niet verwend.....)

Vermoeid en tevreden van de dag ligt de landman 's avonds in zijn bed. Tussen zijn tong en gehemelte gaat een harde, lekker smakende bol heen en weer. Deze smelt langzaam en geeft de genietende boer speelse ogenblikken in het kamerduister.
De kleuren van dat fijne smulgoed komen langzaam, maar vrijmoedig zijn mond uit. Ze verspreiden zich sierlijk door het donker, blijven vaag rondwaren... Tussen die wazige kleurenmengeling zweven een ploeg, een eg en een koeiengezicht langs en om elkaar…

Ik bevond mij, stil en "meditatief" op een bankje aan het Rosmolenplein waar enkele heren met forse apparatuur het zo lieflijke en zo onschuldige "onkruid" dat "voortwoekerde" rond de boomstammen wensten te verdelgen....
Maar mijn geest vertoefde in gunstige en vredige sferen. De zomer neigde naar haar einde evenals de zomer van mijn leven, maar het was een mooi seizoen geweest. Nog stonden de bomen echter in hun groene tooi.....

De Bisschop Bekkerslaan strekt zich uit in de wijk Oud-Noord in Tilburg en doorkruist deze als een slagader.
De onzalige levens van twee ongelukkige bewoners van die straat moesten eens onherroepelijk voeren tot hun desastreuze einde.
Hoewel mevrouw het balkon nog had opgesierd met fleurige petunia's en geraniums koesterde zij de dood in haar hart als haar meest dierbare en trouwe metgezel en haar levensweg vormde een rampscenario zonder weerga. De neerslachtigheid strekte zijn tentakels met…

Goed voorbeeld doet goed volgen; zou je zeggen althans. Daarom waren er geen BOA 's op Grapperhaus' private weddingparty, hoewel incognito(?) de paparazzifotografen alom vertegenwoordigd bleken te zijn...!
Zoals de waard, Grapperhaus, is, vertrouwt hij zijn gasten; Grapperhaus ziet anderen zoals hij zichzelf ziet. Helaas ook in negatieve zin. Grapperhaus' intelligentie moet op cruciale momenten ernstig zijn beneveld...!
Hoewel Meester Rutte alles weer met Marks Mantel toedekt, moet naar mijn…

Men zegt: "Het is een rollercoaster" en men zegt: "Het is heftig" en "Het doet pijn". Zijn dit niet de kenmerken van het zogenaamde "Huilproza"? Kan men "zijn Moers taal" niet beter en meer genuanceerd gebruiken? De clichés ontkrachten mijns inziens de zeggingskracht.
Zou men ook kunnen zeggen: "In de carrousel van het leven draait eenieder mee en worden wij meegesleept in angst, in liefde, in neerslachtigheid, in vreugde...."?

Zo wordt de Tour dit jaar op een andere wijze gereden, tenminste: natuurlijk op de fiets, natuurlijk door prachtige gebieden en natuurlijk met een grote hoeveelheid renners, daar is niks aan veranderd gelukkig. Manlief is dolblij, ziet elke trap van de pedalen, hoort elke zucht die valt en ziet elke renner ter aarde storten als er weer een valpartij is. Ik vermaak me intussen op hele andere manieren, maar dit terzijde. Als ik een kreet hoor, kijk ik wel even op, logisch want je moet wel even…

De kaalslag in de Dillenburglaan evenaart de verwoesting van mijn innerlijk.
Breed en weelderig waaierden eens de takken van de bomen die haar flankeren uit en ze ontmoetten elkaar boven de straat maar de bomen zijn "gekandelaberd" zoals dat heet en nu siert een vreemdsoortig, grillig gewas de naakte stammen alsof dit alle vroegere bloei en schoonheid zou moeten of kunnen vervangen.
Zo is ook de leegte in mijn hart nu de liefde geweken en weggevlucht is......

"Opa!" schreeuwde de man die met een daartoe speciaal uitgerust karretje koffie rondbracht op de Tilburgse markt. En nogmaals schreeuwde hij: "Opa, wilde gij koffie?" in de richting van een man, die portemonnees verkocht in een stalletje, even verderop op het Stadhuisplein.
"Dè hoeft toch nie iederèèn te weten!" schreeuwde de verkoper terug. En ik riep hen toe: "'t is al erg genoeg!" en een brede lach verscheen op hun gezichten.
In Restaurant "De Katterug" brandden op de tafeltjes lichtjes…

In die jaren van mijn vroegste jeugd bezocht ik de kleuterschool aan de Betuwestraat in de wijk "Jeruzalem" en moest daartoe met mijn vriendinnetje Gabie over de Koningshoeve en over de lage draaibrug over het Wilhelminakanaal. En zo wilde het geval dat we op een onheilspellende dag het zwartgeblakerde huis van Gori, de fritesspecialist, moesten passeren, hetgeen niet zonder slag of stoot ging wat mij betreft omdat ik 's-nachts, tot mijn verschrikking, in mijn nachtmerries en koortsdromen de…

Met zekerheid durf ik het niet te zeggen maar ik meende dat het mevrouw Merkel was die de Russen
om opheldering ging vragen over het hoe en wat omtrent de vergiftiging van de oppositieleider Aleksej Navalny.
Terecht het is een smerig zootje daar in Rusland.
Met zekerheid durf ik het niet te zeggen. Misschien heb ik het even gemist;…

"Kan hij praten?" vroeg men mij. "Nee", moest ik antwoorden. "Hij kan niet praten, hij stoot klanken uit".
De gave van de bevrijdende taal, van zozeer allesoverheersende betekenis voor de mens, de heilzame gave van het formuleren, van de eventueel poëtisch of literair getinte uitingen; ze zijn mijn arme, totaal gedepriveerde broer niet gegeven. Daarom bonkt hij wellicht zijn voorhoofd te pletter tegen de wanden van zijn appartement, in machteloze en onbegrepen woede en wanhoop over de…

De grote hitte is verdwenen, overgedreven en meer gematigde temperaturen kondigen aan dat september op handen is; ondanks alles mijn meest geliefde maand....
Vroeger slepen wij de potloden als de school weer begon en dan legde de zuster de handwerkspullen klaar op de ouderwetse banken; de lappen en het kleurige garen en voor ieder meisje een naald. Onder haar habijt droeg zij de streng met bonte garens waarvan zij de meisjes voorzag....
En nog altijd vormt het etui waarop ik in kruissteek een…

Mijn mobiel geeft een seintje, appje komt binnen: mamma? Mijn mobiel is gevallen dit is mijn nieuwe nummer....boing! Ineens ben ik ook 1 van die mensen, ik bel dochter en vraag: waar is jouw mobiel gevallen dan! Nee zegt ze, die is niet gevallen, kreeg je een berichtje? Jazeker en we besluiten samen de persoon in kwestie even aan de lijn te houden, door te vragen: wat is er gebeurd dan? Een uitleg volgt meteen, ik word mamma genoemd door een volkomen vreemde terwijl ik met mijn kind aan de…

In die tijd van mijn onschuld, die tijd van mijn kinderjaren, toen de volwassenheid mij nog niet overweldigd had, toen ik "Tacitus en Wolkers nog niet kende" zette mijn moeder mijn geliefde poppen in een kring in de fauteuil en ze kregen allemaal een kleurige strik om...
En zo treden mij de vage en vluchtige herinneringen aan mijn dierbare speelgoed voor de geest: kleurrijke bloempjes van plastic, aaneengeschakeld tot een ketting; een kartonnen doos waarin je kon hengelen om een visje te…

De lange, lange jaren zijn voorbijgegaan, voorbijgegleden en wederwaardigheden, ziekten, ongelukken en rampspoed zijn over ons gekomen maar Hij was er altijd, geruisloos, stilzwijgend, op de achtergrond; in de inrichting; onze broer Matthias....
En nog gisteren greep hij mijn hand; nog gisteren bracht ik hem zijn chocolade; nog gisteren kleurde hij de kleurplaat...
Zal Hij daar altijd blijven, altijd zijn als een schim op de achtergrond, waar ons getormenteerde en turbulente leven zoveel…

Het woord "vriend", een "edel" woord dat bedoeld schijnt te zijn om een zuivere, hoogstaande doelstelling te omschrijven, mag niet meer gebruikt worden om de praktijken van de "Vriendendienst Tilburg" aan te duiden.
Aan de toch al arme en gedepraveerde psychiatrische "cliënten" worden "onechte vrienden" aangeboden die het predikaat "vriend" nauwelijks verdienen, schertsfiguren die hun nieuwe taak; hun vrijwilligerswerk niet serieus opvatten, die aan een "nieuwe hobby" zijn begonnen die zij als…

De hitte die is als een kwelling van lichaam en geest striemde en geselde de wereld tot het weldadige, verlossende onweer koelte en bevrijding bracht...
Niettemin had mijn trouwe ventilator met zijn wentelwiek voortdurend koelte in mijn richting geblazen....
Tenslotte echter bogen de takken van het geboomte aan mijn venster zich lijdzaam en gewillig onder een lichte bries die de voorbode vormde van de donderslagen die zouden weerklinken....
En de donder rommelde en speelde op; de regen ruiste…

Ik heb mevrouw weergezien toen de zomerdag weldadig, als een gave van een onbekende, de wereld verwende en we ontmoetten elkaar bij "Villa Pastorie" waar witte ganzen zich amuseerden in het zwarte water van het Wilhelminakanaal en waar de stoere, sterke brugwachter. Een "he-man" van formaat, het niet moe werd telkens weer de oude draaibrug die de naam "Brug Prinsenhoeven" draagt, open te draaien voor de passerende pleziervaartuigen. En opgewekt steek ik mijn hand op om de opvarenden te…