'Op een dag zal ik verdwenen zijn en wat dan?', zei Jotie heel mooi en terecht. Na alle dichters en dichteressen, die ik heb gelezen, blijft Jotie T'Hooft me toch het meeste intrigeren. Waarom? Misschien wel omdat hij maatschappelijk gezien geen zoden aan de dijk zette, maar constant op zijn bek viel. Hij kreeg tijdens zijn korte leven wel genoeg…

“Volgende week ga ik een paar dagen met vakantie, dus ga ik U nu even een poot uitrukken”… Vraagtekens op mijn gezicht en een vorsende blik van mijn fysiotherapeut of die grap goed was overgekomen; twee tellen later gevolgd door een net iets te geforceerde bulderende lach met zijn krachtige en diepe baritonstem. Hij is een stevige en goedgebouwde sympathieke…

Ik moet even louter uit mijn herinnering putten, want ik kan de krabbels zo gauw niet vinden. Alez hé, ik ging een dagje goedkoop naar Parijs om de plekken te bezoeken, waar Arthur Rimbaud had gewoond. Dat was vooral in de wijk Montparnasse (linkeroever). Ik heb alle adressen afgelopen en ik probeerde me er een beeld van te vormen. Ik liep zelfs ver…

Jonge vriend, ik haal morgen al mijn geld van de Rommeldamse bank. Ik vertrouw die De Jager niet. Hij maakt de Rommeldammers bang voor een nog grotere economische crisis als we Griekenland failliet laten gaan. Schande! Griekenland gaat mij alleen maar nog meer geld kosten als het niet failliet wordt verklaard. Bovendien zeggen economen dat je…

Tijdens de Meimarkt van de Vrije School kwam ik in gesprek met een intelligente heer, die boeken verkocht voor de Vrije School. Ik kocht eerst een stapel oude, literaire tijdschriften voor een prikkie. Ik zwalkte langs de stands, veel kleurige spulletjes van vilt, kralen, kledij en schilderwerk. Je kon er hoog in een boom klauteren en broodjes bakken…

In een winkel stond ik een rij te wachten op mijn beurt. Voor me een man met zijn zoontje. Zijn zoontje liep wat door de winkel en vond alles wel mooi. Een klein mannetje. En nu komt het. De vader zei met de verschrikkelijkste woorden tegen zijn zoontje dat hij overal van af moest blijven en niet moest zeuren. Met woorden die ik zeker niet zal schrijven…

De hartenkreet van Joanan over Jomanda roept bij mij herinneringen op aan Tiel. In haar hoogtijdagen heb ik eens een healing van haar bezocht. Niet omdat ik iets mankeerde, maar omdat het verschijnsel mij intrigeerde, uit culturele belangstelling dus. Kostte een tientje, maar dat was je in die tijd voor een pretpark of bioscoopbezoek ook wel zo´n beetje…

Dat drank meer kapot maakt dan je lief is, hoef ik niemand te vertellen en dat het leven pas gezellig is met een stuk in je kraag ook niet. Ik 'die nooit drinkt' en dus nuchter in het leven staat, kan dan ook niet gezellig zijn. Wel zie ik een en ander kapot gaan om me heen, vriendschappen, huwelijken en dan nog maar niet te spreken over beschonken…

Misschien wel zo verfrissend tussen alle Joanan-inzendingen door. Arbeidsvitaminen! Kunnen we er weer even tegenaan. Eerst nog de ochtendgymnastiek met Arie Snoek begeleidend aan de vleugel. Doe mij maar ff Steeleye Span met The weaver and the factory maid.…

Als kind hield ik al van esthetische uitzonderlijkheden; de lichtgroene mos op een oude boom, de glinstering van het zonlicht in kabbelend water, het trippelen van een roodborstje in het pas gemaaide gras, sinas met ijsklontjes. Op alle scholen, waarop ik gezeten heb, waren de jongens onderling altijd bezig met de mooiste meisjes, die er rondliepen.…

Het is enkele jaren geleden dat het positieve medium Jomanda haar Gouden Eeuw beleefde, ze had haar eigen wekelijkse radio-uur, waar duizenden naar luisterden, ik ook, ik was er zelfs een keer te gast. Ik vroeg haar waarom ik zo'n zwaar karma had en zij antwoordde uiteindelijk dat ik in mijn vorige leven zelfmoord heb gepleegd en dat ik daarom in…

Een lieve vriendin van mij, ik zou wel met haar willen trouwen, maar dat zit er helaas niet in, vertelde mij dat ze 1000 euro in het rood staat, wat ik heel erg voor haar vind, want ik weet hoe hard ze haar best doet om als mens boven water te blijven! Ze is liever dan welke stinkrijke, verwende vrouw dan ook! Aardse gerechtigheid bestaat niet. Ze moest…

Heerlijk, dacht ik, een nieuwe rubriek erbij met grote kans van slagen om een dichtbundel uit te geven. 'Vooruit dan!', dacht ik naïef als altijd, 'vanavond even geen biografie doorspitten, maar even lekker voor mezelf aan de slag!'. Ik had mijn stapel hommages voor de dichtbundel 'Hommages' al op mijn bureau klaargelegd. Na wat extra cola begon…

Niet iedere hondenbezitter draagt ze bij zich, maar ik zie geregeld dat men de harde drollen, in het beste geval, in een plastic zakje doet en het dan ook nog meeneemt. Soms zie ik vrouwen trots met hun hond over straat banjeren, terwijl er schaamteloos iets onder die hond bungelt, vooral die agressieve pitbulls en kwijlende bouviers zijn ransige…

Het is wrang te beseffen, maar ik heb mevrouw Tuintje vermoord, om het leven gebracht. Indertijd, ik werkte voor een andere zorginstelling dan nu, heb ik haar achtertuin van vuil en onkruid ontdaan, zodat ze 's ochtends vanuit haar slaapkamer vrolijk groen en bloemen kon zien. Ze ging toen graag naar bed, hortensia en lavendel wachtten immers op haar…

'Joanan, hoe gaat het met jou?', zei Gerrit Komrij ooit tegen mij in het café bij Poetry International. Dat zei hij op een manier die je niet voor mogelijk acht, zo vlijmscherp zielsturend, dat de rillingen over mijn lichaam gleden. 'Mijn God zeg, wie is die enge, intrigerende man!', dacht ik. Ik pimpelde lekker door, uiterlijk volkomen in mijn…

Soms heb ik het gevoel dat regen al onze wandaden, onvolmaaktheden, misvattingen, tekortkomingen, ijdelheden, haatacties, onvermogens, onmachten, ondeugden en fouten wegspoelt als toiletwater. Regen verbroedert ook, je ziet de mensen dan collectief worstelen om droog te blijven, het is bindend, omdat iedereen zichtbaar getart wordt. Er zou een glas…

Wie goed oplet, kan de diepste wijsheden op straat tegenkomen, meer nog dan uit stoffige filosofieboeken, de meest ingewikkelde psychologieboeken, esoterische dieptepsychologie of wat niet al. Ik hoorde vandaag een jonge, zwaar overspannen vrouw tegen een andere, veel rustiger vrouw kwekken dat ze ook maar een mens is en dat ze van haar blijkbaar gemene…

Eindelijk is het zover, de caravan mag van stal. Nederland vertrekt! De fietsen achterop, de DVD speler hangt, mobieltjes bij de hand, geef de kinderen nog hun koptelefoon op. De oplader mee, laptopje op schoot, zakje snoep, builtje chips, flesje cola, de DS en we moeten ook nog eten voor de lunch en het ontbijt. Is de gasfles wel gevuld, de bandenspanning…

Een beetje somber staarde ze voor zich uit. Waarom zo een geïrriteerde stem aan de telefoon? Waarom mocht ze niet van mening veranderen? Dat was wat er allemaal in haar gedachten speelde. De eerste die op visite kwam moest het hele verhaal natuurlijk horen. Eigenlijk kon ze alleen maar dankbaar zijn voor de opmerking van haar visite dat het kind…