Op het schilderij, dat mij dierbaar is en waarop ik al in vroege jeugdjaren vaak mijn ogen vestigde, dat mij zal blijven fascineren en dat nu mijn woonkamer siert, staat, in schimmige contouren een molen afgebeeld.
In de familie beweert men dat onze opa het kunstwerk eens kocht van een Belgische vluchteling tijdens het Interbellum. De schilder van het werk is in de kunstgeschiedenis een onbekende. Zijn naam ("Jacoby") verwierf nooit roem. Had hij echter gruwelen achter de rug en vond hij…

Tien jaren van mijn jeugd gingen voorbij in de volksbuurt, in het arbeidershuisje, gesitueerd in een van de parallel lopende straten, genoemd naar een wethouder van onze stad. Achter het huisje lag een klein tuintje met daarin een berkenboom die haar zilverwitte stam ten hemel hief en die vooral geliefd was bij onze moeder. In een klein perceeltje kweekten we de onschuldige, lieflijke madeliefjes en andere bloempjes. Tegen de schutting vlijde zich een struik waarvan de naam mij onbekend is met…

Hoewel ik terecht zeer twijfel aan mijn charmes van oudere en bedaagde dame, scheen hij zeer geïnteresseerd. Het was een dag waarop een wonderbaarlijke, vervroegde zomer was ingetreden, een voorbode van wat ons dit jaar nog te wachten staat en via de ondanks alles vervallen straten met hun troosteloze bebouwing had ik de bushalte bereikt.
Hij sprak me aan met de eretitel "jongedame". Daarop antwoord ik steevast met "jongeheer".
Deze mededeling kon hem nauwelijks beledigen. De volgende vraag…

Op het Pieter Vreedeplein staan frisgroene palmen die breed uitwaaieren en die doen vermoeden dat hier de tropen regeren. We beleven echter een bij uitstek Nederlands voorjaar en regenbuien dalen op ons neer. De commercie viert hoogtij op het plein en men doet zijn best bij "Brownies and Downies" waar we afgesproken hebben.
Mijn vriend verkruimelt zijn appelgebak met de handen die mij nog nooit gestreeld hebben.
In de verte zijn hordes enthousiaste jongelui op de fiets op weg naar school of…

Heeft de geachte lezer mij ooit écht horen klagen óver en óp deze site? Het hierna volgende is dan ook niet meer (maar ook niet minder) dan een plotseling in mij opwellende gemoedstemming die veel weg heeft van bij jezelf zeuren over iets dat niet prettig aanvoelt en het best valt onder te brengen onder het begrip teleurstelling. Ik ben me er terdege van bewust dat ik met het hieronder nader omschrijven van de oorzaak een grote open deur intrap. Personen, die daar niet van houden raad ik…

Eens, in onze jonge tijd was ik met zus, broer en ouders het Leypark ingegaan dat zich met grasgroene zomerweiden, slingerende paden en weelderige bosschages uitstrekte aan de rand van onze wijk, de Tilburgse wijk genaamd "Fatima". Vermoedelijk gingen we picknicken en we torstten een rieten mandje met twee kleppen en een hengsel.
Vermoedelijk hebben we het mandje ergens langs het pad laten staan, want we raakten het kwijt en we hebben het niet meer teruggevonden. Wie had ons mooie mandje…

Vanuit de joods-christelijke cultuur staat er geschreven “vraag en er zal je gegeven worden” los van de werkelijkheid. De natuurlijke krachten schat ik hoger in door haar wetmatigheden waar we aan onderworpen zijn dan wat er geschreven is.
Wanneer de rede hoop zou zijn met resultaat, dan zou de agnost over ”iets Goddelijks” kunnen spreken. Bestaat God echt, zou de rede kunnen verzinnen.
De wetmatigheden van lijden, ziekte en sterven tonen dat de twijfel er is met de vraag of ”God"…

Het gebouw met het driehoekige puntdak, een architectonisch juweeltje van de hand van een Tilburgse architect, staat afgebeeld op een Internetpagina. In haar gangen en zalen bracht ik grotendeels de eerste jaren van mijn vroegste jeugd door. Daar speelde ik met de felrode, houten blokken en tekende en kleurde ik de figuren die ik vervaardigde met de blauwe en rode metalen voorwerpjes die ik met mijn potlood omtrok.
Thuis toonde ik aan oma het resultaat. In de lange gang las mejuffrouw H. voor…

Laat nu maar de aprilvissen volzinnen schrijven.

Mijn eigen leven met zijn trauma’s heeft niet gekregen, is niet genezen.
Dankbaar hoef ik dus niet te wezen.…

Met wellicht verbazingwekkend enthousiasme en een ondanks alles onterechte blijmoedigheid had ik te voet in de vroege morgen koers gezet naar het Twee Steden Ziekenhuis, een "medisch bolwerk" dat door haar architectuur slechts tot gevoelens van doodsheid en vergaande lusteloosheid aanleiding kan geven. Maar ik moet wel opmerken dat het menselijk gevoelsleven en mijn gevoelsleven in het bijzonder een merkwaardig, onbetrouwbaar en onberekenbaar kompas betreft waarvan de naald naar believen in…

Weelderige groene plantjes die zich met elkaar verweven en verstrengelen bedekken het pad als een tapijt en vaalgrijze tegels schijnen zich een weg te willen banen door het terrein.
Aan de andere kant rijzen de vensters van Verzorgingshuis "De Bijsterstede" op, wellicht een oord waar de eenzaamheid haar onbarmhartige heerschappij eveneens uitoefent.....

De vaalgrijze nieuwe gordijnen met de deftige maar toepasselijke naam "Mission Night" bedekken sinds kort mijn ramen. Zij sluiten de magische nacht en de duisternis die de dromen begeleiden buiten.
Ik laat de dromen toe die ongekende universa voor mij ontsluiten. Reeds lang overleden personen verschijnen voor mijn geestesoog. Daar is vader, daar is moeder, daar is de vriend die niet meer te midden van de levenden is. Allen begroeten mij; allen reiken mij de hand. Ik had hen verloren maar de…

De dansschool van "Boutkan" lag afzijdig van de Korvelseweg. Je moest door een grote poort en over een binnenplaats om daar te komen. Ik was achtentwintig jaar en droeg de donkerrode tafzijden jurk en de schoenen met de hoge plateauzolen.
Simon danste met mij de Engelse wals, altijd maar de Engelse wals en hij hield me voortdurend stevig in zijn armen geklemd.
"Jullie moeten oefenen op het kleedje vóór jullie bed, want jullie zijn nog niet getrouwd", verklaarden de argeloze en goedmoedige…

Lange tijd was onze bibliotheek gevestigd aan het Koningsplein in het formidabele pand dat ik vaak bezocht en dat door een monumentale, majestueuze trap die de ruimte doorsneed in twee helften verdeeld werd. Na grondige en vakkundige werkzaamheden is op dezelfde plaats de Stadswinkel verrezen.
Vandaag moest ik daar zijn voor de aanvraag van een reisdocument: een identiteitskaart.
In de grote ruimte staan lange banken onder de fraaie, ronde lampen. Vele bezoekers hebben hier plaatsgenomen. Als…

Aan het Stadhuisplein in Tilburg naast de oude Heikese Kerk die als vanouds haar grijze toren de hemel in steekt, vindt men het loodgrijze, monumentale beeld van Bisschop Zwijsen. Hij was in een vorige eeuw de grote coryfee en katholieke voorvechter van onze stad.
Daar is ook het monument tegen het zinloos geweld. Een kastje waarin luttele voorwerpen getuigen van inderdaad zinloze en nodeloze daden uit het verleden, gericht tegen onschuldige burgers.
Een mevrouw met donker gezicht stond daar…

De lange Heuvelstraat mondt uit met een flauwe bocht in de Lange Nieuwstraat en begrenst deze. Zij is omzoomd door panden van neringdoenden. De commercie viert in deze contreien hoogtij.
Eens doorkruiste ik deze straat die als een ader de stad doorsnijdt en belandde bij een merkwaardig metalen rasterwerk. Een jongeman die ik aldaar ontmoette, vertelde mij dat in het belendende pand de zaak van de fotograaf was.
Wanneer ik gearriveerd ben bij deze beroepsbeoefenaar, vraagt deze mij te poseren…

Bij "Bruna" aan de Schouwburgpromenade trof ik een wenskaart aan met bescheiden bloemmotief van nog net niet verwelkte maar nog kleurige bloemen, die me geschikt leek om toe te zenden aan mijn vriendin om haar rouwproces te symboliseren.
De liefde die haar leven begeleid en getekend had, was immers in de herinnering ten dele nog levendig en bloeiend zoals de bloemen hun schoonheid nog niet verloren hadden.....

In het Wijkcentrum was weinig veranderd sinds mijn tot ongeluk en verdriet stemmende vertrek bij de Wijkkrant enkele jaren geleden. Alweer een tentoonstelling van kunstzinnig verantwoorde foto's in de cirkelvormige ruimte, omgeven door een balustrade op de eerste verdieping van de zoveelste kunstenaar die de eer kreeg toebedeeld hier te exposeren.
Bij "De Smeetskring" is een jongeman me van dienst, een jonge student met glad en strak achterovergekamd haar als bij een acteur uit een romantische…

Aan degenen die mijn "opstellen" lezen
Gedurende de afgelopen jaren heb ik veel schrijfsels ingediend voor deze website
Ik streef er voortdurend naar iedere dag een opstel in te dienen
In de toekomst zal dit mogelijk met een iets lagere frequentie gaan gebeuren…

Sinds lange jaren woon ik langs een van de Ringbanen die onze stad van oudsher omcirkelen, figuurlijk gesproken als een oneigenlijke "omhelzing". De Ringbaan waarover het verkeer dag en nacht voortraast in een stormachtige vaart, wordt geflankeerd door merkwaardige "etalages", winkels en bouwsels, zoals het curieuze pand van "Martinair" dat dag en nacht
verlicht is en waarin de romp van een vliegtuig is uitgestald.
En dan heb je daar tevens de winkel van "Medipoint" met de aanduiding van haar…