Het is op die desolate, duistere zaterdagavond, kort voor jouw dood, geweest, moeder!, dat we naar die cafetaria gegaan zijn waar mijn tranen vloeiden en stroomden; mijn tranen die je me verbood, die ik me van jou moest ontzeggen..... Waar ben je nu? Zal ik je eens weerzien zoals ik je vaak zo levendig zie in mijn dromen? Op de foto vóór me lach…

In de tijd dat de "voetbalgekte" de wereld overspoelde en je ook in Tilburg her en der personen met hoge oranje hoeden op kon signaleren en toen hier en daar tussen de huizen oranje vlaggetjes wapperden, werd appel voor mij geblazen en moest ik opdraven voor een maagonderzoek in het St. E. Ziekenhuis..... Ik ben ruim op tijd aanwezig op de geheel…

Een medewerkster van een espressobar in Amsterdam is volgens de rechter terecht ontslagen omdat ze vijftig cent van een klant in haar eigen zak had gestoken. Dat ze het geld later in de kassa had gestopt, deed volgens de rechter niet ter zake. Een politicus die zich voor een fors bedrag met declaraties heeft "vergist" mag blijven. Hij betaalt de…

Lieve mensen, Ik heb een poos niet kunnen schrijven, omdat ik in het ziekenhuis lag. Op weg naar mijn oudste dochter(59), die geopereerd was aan een cyste, kreeg ik hevige pijn in de maag streek. Verder lopen kon ik niet meer door benauwdheid. Gelukkig was mijn schoonzoon bij me en hij bracht mij naar de eerste hulp, waar ik uitgebreid onderzocht…

Stemmen is een democratische verworvenheid, maar er gaan steeds meer stemmen op die het gelijk overstemmend aan hun kant willen krijgen. De schreeuwmaatschappij is geboren, misschien moet ik maar eens een schilderijtje produceren. De mens wordt steeds luider edoch niet verheffend, religieus knalt men er steeds meer op los en weekendshows dansen en…

De tocht naar je hart heeft bijna vijf jaar geduurd. De weg ernaar toe was prachtig, intens met soms een verdwaalde hobbel... Maar voor mijn gevoel was het pad naar je hart de mooiste wandeling die ik ooit heb gemaakt. Jaren bleef ik het pad bewandelen, zonder angst, want ik wist dat als ik een verkeerde afslag zou nemen, jij me wel weer in de goede…

In de eikenhouten kast had ze het voorwerp bewaard, tussen het snoep, de sieraden en de overige parafernalia. De kop en schotel, in plastic verpakt en met een feestelijke strik eromheen, stond daar te wachten om overhandigd te worden aan de trouwe vrijwilligster die iedere maandagmiddag de eenzaamheid van mevrouw kwam doorbreken en die dan de boodschappen…

Er zijn genoeg mensen die voor een dilemma staan. Bijvoorbeeld om de stap te nemen om zelfmoord te plegen. Ik praat er niet luchtig over, maar er zijn zóveel mensen geweest die het mij vertelden. 'Ik zie het niet meer zitten, dán maar een eind aan mijn leven maken..'. Ik heb ze altijd serieus genomen, daar niet van, maar ik werd er wél mee opgezadeld…

In de jaren was een man met een grijs kabouterbaardje me op gaan vallen op het perron; door zijn typische loop, maar vooral door het plastic tasje in zijn hand. Het was al jaren hetzelfde tasje! Maar die dag zag ik iets, er was er iets veranderd. Maar wat? Zijn gang was nog steeds typisch. Toen ik wat beter keek zag ik dat het plastic tasje gesneuveld…

,,,,,,en daar staat de fiets op zijn standaard te blinken en te glanzen. Het lichtgroene frame schittert in de oktoberzon en mevrouw Breinbrekers van de Vereniging voor Armoedzaaiers staat erbij en kijkt ernaar met bewonderende en tevreden blikken. Nolens volens geef ik mevrouw Breinbrekers twee zoentjes op de oude, verweerde wangen. Ik ga even oefenen…

Nu ik eindelijk het omgaan met de computer redelijk beheers dankzij spontane hulp van mijn jongste kleinzoon Richard, heb ik ook het internet en de schrijverssites ontdekt. Eerst was ik van plan een gedicht in te sturen bij gedichten.nl, maar ik ben nog te bevreesd omdat daar zoveel mooie gedichten staan, die ik de afgelopen dagen met graagte heb…

De ruimte die ik van eerdere gelegenheden ken en waarin ik ooit schrijflessen volgde, is sinds enige tijd omgetoverd tot het atelier van een bekende en bevriende kunstenares. We waren hier samengekomen; vier kinderen en drie volwassenen en de kinderen hadden met de wreedheid die kinderen mij altijd al betoond hebben een spelletje verzonnen; ze gingen…

"Kom in de kerk" heet het uitnodigend op een groot banier in het voorportaal van het neogotische bouwwerk waarvan de klokken al even uitnodigend hebben geklonken en dat met al haar plaatsvervangende allure de provinciestad toch niet kan voorzien van een "echte kathedraal". In de mist van mijn bijziendheid ontwaar ik in de verte de kaarsen, de gebrandschilderde…

Ik had wat contacten in de ‘clubscene’ zoals je dat dan mag noemen. Het waren studenten die wat deden bij diverse zaaltjes in Nederland. Daar wil ik verder helemaal niet laatdunkend over doen, het is immers de basis van de Nederlandse muziekscene. Alle vrijwilligers die zich inzetten om het publiek voor een paar euro een gezellige avond te geven. En…

De meesten van u hebben dit optische hulpmiddel wel eens gezien of anders ook al jaren in de toegangsdeur van de woning zitten: een in lengte verstelbare buis, met aan de buitenzijde een lensje. Personen met goede ogen zien dan met één oog en een gezichtsveld van slechts 50 graden, wie of wat zich aan de buitenzijde van hun buitendeur bevindt. Draagt…

Achter de hoge flat aan de Sweelincklaan strekt zich een feeëriek park uit waar herten ronddartelen en uitrusten en waar in dit voorjaar verliefde stelletjes genieten van de zon, het water, van het groen en van hun liefde. Daar, op een bankje, zaten wij, twee vrienden, naast elkaar en mijn tranen stroomden terwijl een majestueus hert ons onverschillig…

Ik was me aan het scheren in de badkamer. In de spiegel zag ik hoe mijn vrouw mij pisnijdig aan het bekijken was. “Je was aardig bezopen vanmorgen, en die stomme praat die je dan uit”, sneerde zij. “Ho, dat was geen stomme praat. Ik zeg je dat ik vannacht op een feest in een mij onbekend huis verzeild ben geraakt. Daar hadden ze een gouden schijtpot…

Het voorjaar trad onherroepelijk in en toen in maart een nieuw licht de wereld overspoelde, bracht ik een boeket bonte tulpen mee, waarop mevrouw ging rommelen in een naaidoos om een naald te zoeken waarmee de kopjes van de tulpen volgens haar allemaal een prikje moesten krijgen om het boeket langer houdbaar te maken. "Wat een mooie bloemen, wat een…

Je huis en de buurt waarin je woonde "zegevierden" door troosteloosheid en miezerigheid (je noemde je huis zelfs een "wachtkamer voor de dood"), maar het was het huis waarin ik de Liefde gevonden had die het een welhaast bovenaardse, bovennatuurlijke glans verleende, zoals de Liefde, als door een toverstaf kan doen. Jouw leven was eveneens aangeraakt…

Het is veertig jaar geleden dat ik als jonge vrouw van twintig lentes de Pedagogische Academie aan de Oude Dijk in Tilburg bezocht en vandaag heb ik het interieur van het honderdjarige schoolgebouw opnieuw kunnen bezichtigen. Als (amateur-)journaliste werd ik met mijn collega rondgeleid door de directeur van de daar nu gevestigde Mavo en ik herkende…