Ik zat afgelopen dag niet goed in mijn vel, beetje katterig en richting de 62. Het besef dat die leeftijd richting einde is, de dood nabij. Maar wat is dat dan, Freek en Bram hadden het er over in een afvragend lied. 'Als je de dood niet kent, kun je eigenlijk niet leven, want het leven duurt maar even'. Of woorden van gelijke strekking, val mij daar…

Ik werd vanochtend wakker met een heel sterk beeld van de vrouw, die ik zo mis, die in Italië is, ze wilde me terug, de afgelopen rampspoed vergeten en weer samen zijn. Ik dacht, dit is wat ik ook zo graag wil, maar het zal wel een wensbeeld zijn. We waren destijds allebei zo overspannen en oververmoeid en verward, nu zitten we in rustiger vaarwater…

Het is een psychologische oorlogsvoering, waar Muhbarak mee bezig is. Hij is een geslepen, oude vos, die het gepeupel op straat elkaar de hersens in laat slaan. Intussen blijft hij laf buiten schot. Hij heeft doelbewust mensen opgetrommeld, die de betogers voor democratie rauw lustten. Zelfs de politie en het leger laat hij zwijgen, eerst maar de…

Ze willen alles. Ze willen elkaar, verhuizen naar een eensgezinswoning, hun werk perfect uitvoeren (waarbij ze ook nog eens wisselende diensten hebben) en dan wil de een ook nog een HBO-studie doen. Bovendien hebben ze ook nog een huishouden. Dan komt de man met de hamer. Het blijkt allemaal te veel. De een vindt het in huis wel schoon, de ander…

Onverwachts was het daar: al mijn verdriet, verdriet dat ik maar niet in een hokje weet te plaatsen. Het is nog niet ten einde. Dit verdriet is van de hedendaagse tijd. Waar ik elke dag mee uit te staan heb en vermoedelijk met mij nog vele anderen. Het verdriet van eenzaamheid en een doelloos leven. Heel de week heb ik al een onbehagelijk gevoel…

Dat de Egyptische president Muhbarak het lef heeft om nog tot september aan te blijven als machthebber, getuigt van een zeer slecht realiteitsgevoel. Zijn volk kotst hem uit, maar hij blijft stoïcijns zitten, verslaafd aan zijn machtspositie, die overigens geen gram meer voorstelt, daar hij internationaal al tot de bedelstaf is veroordeeld en als absolute…

Je ontvlucht je land en belandt in Nederland, want daar is het goed toeven. Ondertussen heb je je paspoort opgegeten of door de plee van het vliegtuig gespoeld, zo ben je zeker van een AZC en eindeloos procederen. Dat nederige stukje aarde aan de Noordzee is jouw toevluchtsoord, kabbelend aan het strand verlang je naar een persoonsbewijs. Dat komt op…

Geheel onverwachts kreeg ik nog een telefoontje van de directrice van het televisieprogramma 'Man bijt hond'. Een paar minuten eerder passeerde ik nog een aardige buurvrouw, die me vroeg hoe het met me gaat. 'Het gáát!', zei ik nadrukkelijk. Ik strompelde barstensvol afwijzingen verder. Maar goed, een tijdje later vertelde de directrice me dat…

Al een aantal jaren leef ik nu op een vreemd stukje Nederland. Of dat de Zeeuwen het mij in dank af nemen dat ik het zo noem, dat weet ik niet. Maar uiteindelijk is Oost-West Zeeuwsvlaanderen dat wel. Als je hiernaartoe geëmigreerd bent, dan merk je pas dat het hier heel anders gaat. Als je hier bent geboren is er niets aan de hand. Je kent iedereen…

Rogier kende Erika al enkele jaren en hij was in stilte aldoor verliefd op haar gebleven, hoe zijn leven ook verliep, hoe hij soms ook door andere passies werd afgeleid en in beslag genomen. Zij was zijn geheime liefde, van wie hij ooit hoopte dat ze zou bijten als een hongerige karper. Hij zou de pijnlijke vissenhaak behoedzaam uit haar geliefde…

Het is haar niet aan te zien, maar toch, toch zit ze hier gewoon dood te gaan, achter dat brede raam. Na de droom, waarin ze weer achttien was, toch weer de realiteit van die grijze weg in een weggestopte wijk. Een kop koffie, ja, een kop koffie, dat zal helpen. De rollator rolt voor haar uit, slepende benen met steeds dikker wordende enkels strompelen…

Ik kreeg dit weekend een fotomail van Dieuwer Verhagen, beeldend kunstenares in mijn woonplaats Gouda. Zij is een goede vriendin van mij en uiterst integer. Haar atelier in de Garenspinnerij staat op de tocht, omdat de gemeente er Kunstpuntgouda wil gaan huisvesten, dat is de muziekschool en een kunstenaarscentrum ineen. De al jaren bestaande ateliers…

Awel, laat ik u eerst zeggen dat het sap is uit het Nederlands pacifisme, de fles met Amerikaans-Afghaanse olie en mineralen staat op tafel. Jolanda's politietrainingskamp wordt effektief een asielantencentrum in Nederland of praktisch een schietschijfoefening voor de Taliban. Die politieagenten in spe zijn dan wel analfabeet, maar toch nie gek…

De jury heeft beslist en het is Klara Smeets geworden, één van de twee vrouwen die meestreden om het stadsdichterschap van Gouda. Ik vond haar bij de oppervlakkige, clichématige helft horen, maar blijkbaar heeft een onrustige stad als Gouda wat sussende, ophemelende, standaardwoorden nodig om weer in het gareel te komen. Lekker voorzichtig, zo'…

Problemen, problemen, problemen. Ach de mensen zijn alleen maar gevormd door problemen en probleemstellingen. Ons dagelijks opflikkerend bewustzijn is het grootste probleem. En een niets aan en niets bijzonder man met enkel een piemel is het allergrootste probleem. En we gaan van het ene probleem over tot in het andere probleem. En toen kwamen…

Helaas, Jolande Sap heeft mij zwaar teleurgesteld, ik denk dat Femke Halsema minder bang geweest zou zijn dan zij om die dwaze Afghanistan-missie te verlengen. Ze is door overmacht overstag gegaan. Mijn stem op Groen Links is weggepoetst. Ik ga terug naar de SP. Mijn hartenkreet kunnen jullie als ongeschreven beschouwen. Ze is bezweken door politieke…

Ik zit inderdaad thuis achter mijn computer weer wat te pielen met woorden en dat blijf ik de rest van de avond dan ook doen, alsof er helemaal geen stadsdichteruitslag plaats vindt. Eerlijk gezegd voel ik me te teneergeslagen om naar een poëziefeest te gaan of mensen te ontmoeten. Als ik het word, dan merk ik dat vanzelf of anders schuiven ze maar…

Ik ben na fan van Femke Halsema nu evengrote fan van Jolande Sap, die haar principiële poot stijf houdt inzake de Afghanistan-problematiek. Een gevechtsmissie is niet te tolereren en politietraining is een undercoveractie, die de ware motieven verduistert. Laten de heren politici zelf maar gaan oorlog voeren als ze dat durven, in plaats van sympathieke…

Ik zat gisteravond al niet goed in mijn vel, voorvoelde de ellende van deze dag, die men heeft gedoopt tot nationale en wie weet wel internationale gedichtendag. In België doen ze er ook aan mee, weet ik, verder misschien, maar het is volgens mij vooral een Nederlandstalige vondst om de poëzie één keer per jaar extra in het zonnetje te zetten. Ik…

Nog niet zo lang geleden stond ik voor een vrij moeilijke beslissing. Aan de ene zijde gaat het over de tegenwoordige maatschappij en de andere zijde hoe je daar dan tegenover moet staan en in hoever je eigen gedrag acceptabel is. Veel makkelijker gezegd: ik voel mij niet meer thuis in de tegenwoordige maatschappij en weet niet goed hoe ik mij…