Ruimte van gedwongen oponthoud. Stoelen in een halve cirkel. Rust en gefluister. Weekbladen uit een stapel getrokken en deels uit een map ontsnapt, verspreid over de als tafels gebruikte, brede stoelleuningen. Ik wil niet wachten maar doorgaan met mijn leven. Waarom zou ik wachten? De tijdschriften liet ik liggen, omdat mijn leesbril…

Sommige dingen zijn te groot voor onze geest en dan verzinnen we symbolen om er toch iets mee te kunnen. Met kwaad is net zo iets aan de hand. Wordt het te groot, dan kunnen we het niet bevatten. Vloeken en schelden ervaren we dan als volkomen zinloos en en er rest niets dan een gevoel van machteloosheid. Sommige kunstenaars trachten dan in woorden,…

Het regent pijpenstelen, m'n paraplu luistert niet naar mijn aanwijzingen, klapt in en uit, om vervolgens uit z'n jasje te scheuren. Ik voel me hondsberoerd en denk aan wat er eerder op de avond was voorgevallen. Toen hij thuiskwam stonk hij...een ouwe hond rook nog lekkerder. Hij mompelde wat, schonk een drankje in en plofte op de bank neer. Sloom…

Open dag in het restaurantwezen, 'kom in de keuken' was het devies en kijk de kok op zijn vingers. Heb ik mij geen twee keer laten zeggen en repte me naar Le Cheval de la Tourette. Daar serveren ze schreeuwend duur draadjesvlees met een fond dat er niet om liegt, inclusief drie erwten en een quenelle van gestampte eigenheimer. Ik heb dat kijkje…

Recht van lijf en leden met een wandelstok voor ondersteunende diensten schrijdt hij voort. Met zijn zilverwit halflange haar, charmante lach en jongensachtige uitstraling geeft hij de indruk niet ouder dan zeventig te zijn. Oom Barend, een krasse knar van rond de tachtig komt net uit tramlijn 10. In één oogopslag zie ik dat er wat is. 'Je ziet…

Ik mis Günter.…

Door alle informatie over seksueel misbruik binnen RK-instellingen denk ik terug aan een pedofiel van wie ik ongeveer vijftig jaar geleden hoorde in mijn geboortestad. Ik heb er niet rechtstreeks mee te maken gehad, maar een vriendje van mij wel en die heeft mij alles verteld. Deze pedofiel was een eindje in de twintig en omringde zich met jonge…

Taal is niet aan mij besteed, vaak kom ik niet uit de woorden die ik zou willen bezigen. In de kop zit het goed, maar zodra ik alles op de goedbedoelde rij wil zetten gaat het mis. Het is net niet wat ik wilde zeggen, de crux ontbreekt evenals de pointe. Ik beken derhalve kleur. Lente, ach de lente, met haar brekelijke nuances groen, vooraf gegaan…

Ze zei het me letterlijk, een alternatief had ze niet, uitzicht wel, het grote raam doorglaasde een drukke allee. Het deed haar niets, de trams reden toch wel van links naar rechts en terug, het sportveld aan de overkant was jaren verwijderd van haar jeugd. Niets meer om voor te leven, en toen vroeg ik haar om het nog viereneenhalf jaar vol te…

Nooit heb ik echt over een toekomst na gedacht. Elke dag kwam zo als hij moest komen. Zonder dat ik nadacht, hoe het zou zijn als ik ouder was. Nu ben ik ouder, nog niet bejaard maar ook niet piepjong. Net voorbij de vijftig wat is dat nu. Nu is voor mij een eenzame tijd, nooit vermoed dat ik dat ooit mee ging maken. Lange dagen vol van verveling…

Johanna Bellavista was aan enige verwarring ten prooi. Ze was een dame van stand en zich bovendien bewust van de risico’s die een leraar liep. Niettemin kon ze een zeker gevoel van welbehagen niet ontkennen toen ze naar Pieters vader keek die het lokaal met een zekere masculine schommeling verliet. Zij zelf was van goeden huize, waar geslachtelijkheid…

Als kind vroeg ik mij al af, kiezen tussen doof zijn of niet kunnen zien, wat zou ik willen? In die tijd kende ik een jongeman die rond reed op zijn fiets, een rood-wit bordje bevestigd op zijn bagagedrager met de letters SH. Op mijn vraag of hij kleuren zag kreeg ik een gestameld, onsamenhangend, antwoord, hij stiet klanken uit die in mijn oren de…

De angst regeert, zoveel is wel duidelijk. Een rechtsdraaiende bacterie houdt je gezond, klamp je vooral vast aan de gevestigde orde want de nieuwkomers zaaien haat. Het geschreeuw is niet van de lucht, "stem op mij, gebruik dit of dat". Vroeger kon je bij klaverjassen gewoon nog passen.…

Zijn we allemaal aan elkaar verwant? Ze dacht soms op een wel heel kleine wereld te leven. Zo kwam haar broer die zonder vaste reisplannen door Europa reed, zomaar tegen in Italië. Apart deze dingen, maar je hoorde het vaker van mensen dat hen iets soortgelijks overkomt. Of zou er een regulateur op de wereld rondzwerven die mensen tot elkaar…

Bij het schrijven van teksten en het werken met getallen overkomt het mij vaak dat ik een fout maak en daar bij controle vier of vijf keer overheen lees. Het is mij bij een tijdschriftartikel overkomen dat ik in het slot een woord was vergeten en ook de redactie had het niet gezien. Het was wel het eerste dat ik zag toen ik het betrokken tijdschrift…

Een zeer a-sociale eigenschap, het onvermogen tot vieren. Verjaardagen, jubilea, recepties, feesten, maar ook andere bijeenkomsten zoals vergaderingen maken mij doodongelukkig. En onmachtig. Mijn haren gaan recht overeind staan, mijn benen en voeten raken hun contact met de grond kwijt. Mijn lichaam verliest z'n samenhang. Kortom, in plaats van…

Mensen die zichzelf "gewoon" noemen doen dat uiteraard op grond van verschillende motieven. Ik ben in mijn herinnering de volgende tegengekomen: 1. jongeren uit de onderste lagen van de samenleving (zoals ikzelf) die zich daaraan wilden ontworstelen en hun uitspraak met een zekere agressie deden of als verdediging tegen de beschuldiging zich heel…

Als je je eenzaam voelt, alleen op de wereld, wie beter dan een mens in dezelfde situatie kun je even opbellen. Al was het maar om een menselijke stem te horen. Om te ervaren dat er iemand getuige is van je bestaan. Dat was dus precies wat ze deed. Een getuige bellen. Heerlijk herkenbaar al hun gedeelde triestigheden, maar dan… Heerlijk ook…

Vorige maand stond er in de krant: Aanbieding, onze ouderwetse bloedworst, recept uit grootmoeders tijd bij slagerij 'La Viande'. Mijn bloedhond Anemie keek me kwijlend aan. Sinds ik haar heb leren lezen moest ik een abonnement op 'de Trouw' nemen. -Geen schepsel op aarde is zo intelligent, aanhankelijk en eerlijk als een hond, blaft ze me dagelijks…

Helaas is zij van ons heen gegaan. Mijn moeder. Toen zij nog in leven was, had ik nooit vermoed dat ik haar zo zou gaan missen. Hoe ouder ik word, hoe meer ik op haar ga lijken. Niet alleen haar uiterlijk, maar ook haar kwaaltjes. Waar ik toen met een half oor naar luisterde en bij mij zelf dacht: mens zeurt niet zo en er verder niet op in ging.…