"Toen ik jou voor het eerst zag, was het alsof al mijn woorden die ik ooit op papier had geschreven opeens gingen vliegen. Ze vlogen door al mijn blaadjes papier, alsof ze allemaal in een groot toneel stuk zaten. Data klopten niet meer, en ik kwam er niet meer uit van wat ik nou allemaal had opgeschreven." "Woorden zijn slechts wat gedachten…

Laten we eerlijk zijn, uh, laat ik dan eerlijk zijn. Ik ben een aandachtshoer, en ik vind dat u dat ook bent, daarom schrijven wij toch ?! Even kijken of het geplaatst is, hoeveel keer ben ik gelezen, ben ik hooggeacht of, na veel vijfen en zessen, iets minder gevierd, is er misschien zelfs orgastisch gereageerd. We willen allemaal erkenning, bevestiging…

Begrijp je het dan niet!? Wat je ook zegt; het is teveel van het “ik”! Je praat alleen maar over jezelf. En als ik dan eindelijk aan de beurt ben om te spreken, dan ga je niet in op wat ik zeg. Je haakt in op het onderwerp, niet op wat ik zeg. Je gaat na wat het voor jou betekent. En alweer gaat het gesprek over jou. Ik ben overigens best geïnteresseerd…

Kent u ze nog, de Wasco-krijtjes, ik zette de kleuren op papier, geel rood blauw groen, de zwarte stift er over heen, afdekken. En dan scherp de bovenlaag wegstrepen, een betoverend schouwspel, een kind schiep een wereld. Die verwondering, ik mis dat, als kind van de rekening, ik ga slapen en wil morgen mensen tegen komen.…

Tussen mijn twaalfde en veertiende levensjaar kwam ik tot de conclusie dat mannen smerige wezens zijn. De eerste keer dat ik dat ervoer, was in een park in Utrecht. M'n vriendin en ik fietsten naar huis na onze clubavond, die werd gehouden in het park vanwege het warme weer, we deden er diverse balspelen. Uit het niets kwamen er twee knullen, die…

De deur slaat dicht. Weg ben je. Naar je vader. Je houdt het hier niet meer uit, zei je aan de telefoon. En ik begrijp het niet. Zestien ben je nu. Het lijkt nog maar zo kort geleden dat je geboren werd. Nog maar zo even terug dat je mijn vriendje was en we elkaar altijd begrepen. Ik weet nog hoe je als driejarige aan het spelen was en met plotseling…

Ik wilde even een lans breken voor een netgedicht van Fred, een beetje weggestopt dan wel min of meer vergeten, en ach, schuiven we hem er tussen, achteraf. Reclame is niet mijn ding, maar Google voegt hier kreten toe, en dan is het mij niet te min om voor hem een kaarsje te branden, een theelicht op te steken. Bomen en bos, 'krakende takken…

Land van verdwenen bossen, van verdoemde aarde. Reiziger in een zwarte mist. Ontsloten aan het ziende oog, als overlevende op deze lichtloze dag. Luisterend naar gepiep en gebrom, lekkende kranen, fluisterende onzichtbare stemmen. Badend in het stinkende zweet van waterloze hitte. Lege koelkasten, geplunderde…

Het is nacht. De lantaarnpaal schijnt zijn flauwe licht door mijn slaapkamerraam. Ik kijk naar "mijn" boom. Op de een of andere manier troost het me te weten dat die boom er nog zal zijn als ik er allang niet meer ben. Alle seizoenen heb ik zien gaan en komen via die boom en in alle goede en verdrietige tijden heeft dat me een vorm van houvast…

Een grote ergernis van deze tijd is het mobieltje. Hier is het eerste en laatste woord nog niet over gezegd. Ook mijn behoefte is groot om er mijn zegen aan te geven, gezien de ervaring van vandaag. Aangezien ik niet wens uitgemaakt te worden voor iemand die niet met haar tijd meegaat, verplaats ook ik mij mobiel door het leven. Volledige aanpassing…

Per 1 juli 2008 mag er nergens meer in de horeca in Nederland worden gerookt. Deze wet is dus nog geen jaar oud. Helaas is de wet nu al onderhevig aan allerlei rechtszaken, waar onlangs weer een hoofdstuk aan is toegevoegd. Wat is er aan de hand? Heel kleine cafés zonder personeel (er is dus alleen een eigenaar) kunnen het hoofd financieel niet…

4 mei 2009- 16.30u. De zon schijn flauwtjes. De autocar die dagelijks de schoolkinderen ophaalt en terugbrengt rijdt voor het venster voorbij. De glasbak aan de overkant van de straat krijgt gestadig bezoek. Flessen en bokalen klingelen naar onderen, helaas niet geluidloos. Auto’s in beide richtingen brengen wellicht hun bestuurders huiswaarts nà de…

Jonge vrienden! Deze week is mijn oog ergens op gevallen, waarover ik graag een vermanend woord tot jullie zou willen richten. Luistert allen, want dit gaat iedere Rommeldammer ter harte! Vandaag de dag is het bij eenvoudige lieden schering en inslag geworden om de woorden van vooraanstaande burgers naar eigen believen, te pas en te onpas, te…

Ik begrijp hem wel, Karst Tates. Een maatschappij die alles van je verwacht maar er niet is als het wat minder gaat. En dan zit echt alles tegen, verliest z'n baan en inkomen, de huur wordt te duur. Probeert nog een en ander te regelen en vindt dan op de deurmat een rechterlijk schrijven dat begint met "In naam der koningin". Ik heb met hem te…

(voor Jan-Jacob Slauerhoff) In het chique hart van een nobele stad staat een teder object tussen het moderne interieur. Het oude plafond, gecamoufleerd door goedkope platen, bewaart de jeugdige gedachten van een Friese kameraad, antieke overpeinzingen boven het platvloerse marktgewoel aan de Voorstreek. De eenzame ziel was ervan overtuigd dat hij…

Stel je eens voor: je bent net tachtig geworden, je echtgenoot begint te alzheimeren en je hebt een indicatie van drie uur zorg, eens in de twee weken. Zelf heb je nek-artrose die jou geen plotse bewegingen toestaat, zelfs fietsen is uit den boze. Je woont in een flat, elf hoog, rand van de stad en je voelt de hokjesgeest indringend en opdringend…

Deze week complimenteerde ik een goede kennis omdat ze een fraaie rok aanhad. Na een milde glimlach kreeg ik haar reactie. Ik ken je nu al jaren Es, maar ik zie jou altijd maar in een broek lopen. Ik vertelde haar dat ik er uit zou zien als een travestiet met een rok aan. Haar eerste vraag was het 'waarom'. Mijn vormen zijn niet zo vrouwelijk,…

,,Het gaat niet om mij, maar om de jongens”, stelt Renkumer Chris Petter beslist. Terwijl hij dit zegt, rust zijn hand op een witte grafsteen. Het is er één uit de honderden die in strakke rijen staan. Op een licht vormverschil en de inscripties na, lijken ze allemaal hetzelfde. Wie erlangs loopt zal getroffen worden door de leeftijden. Jonge mannen…

Hij probeerde het wel, een eigen leven opbouwen. Een simpele baan, genoeg verdienen, huurhuisje, autootje voor de deur, drankje, hapje, een vriendelijk woord voor de buurman. Niets tekort, maar wel van alles te weinig. En dan, dan heeft men je niet meer nodig, jouw aanwezigheid is overbodig, je wordt de laan uit gestuurd. Hoofd boven water houden…

Gisteren heeft een 38-jarige man het Koninginnedagfeest en het leven van vele onschuldige mensen voor altijd verpest en/of vernietigd! Alsof dat nog niet erg genoeg was heeft hij ook nog oude wonden opengereten bij diverse slachtoffers van eerdere geweldsmisdrijven. Ik weet uit eigen ervaring hoe rót Koningin Beatrix en alle overige Oranjes zich…