Ik zie de lege spreuken op de volle blaadjes van mijn kalender. Spreuken in de stijl van dat ik de wereld wel kan verbeteren en zo, maar toch vooral maar bij mezelf moet beginnen. En de rest van de ruimte hebben we zelf volgeschreven, wanneer ik naar de dokter ben geweest en zo. Voor wat zou dat dan geweest zijn? Geen idee! Dan heeft hij me wel hele…

Ik zal niet in de top eindigen, zelfkennis genoeg. Literatuur zegt mij niets, dat is iets van oude mannen achter een typemachine, of zelfs een kroontjespen, schoonschrijvend blijven zij tussen de lijnen hangen. Krullen, haken en ogen, ouderwets perpetua of bodoni, schreefjes die recht doen aan letteren die mij alleen maar belemmeren, irritante creaturen…

wat een ongelooflijke kutweek, bij p&w propageerde men het ultieme lapje vlees, een bekende nederlandse zat daarvoor in een kooi met een dierenvoorvechtster, advocaat en schrijver bleven niet achter, presentatoren smuikten, jeroen geilde duidelijk op georgina..... biologisch gezien is datzelfde lapje vlees voor de gemiddelde nederlander, die volgens…

ik schrijf dit alles zonder kapitalen, ondergeschikt laat ik u soms weten wat ik van u vind, zonder mededogen, soms met een knipoog, maar altijd wel met het hart op de plek waar men dat mag verwachten, een sneer of een aai over de bol dan wel de rechtse directe, en nu moet ik u laten weten dat mijn reactie achterwege blijft, iemand maakt misbruik van…

Moet ik dan alles maar zeggen of schrijven, wat ik denk en voel en wil. Volgens jou werkt mijn remsysteem nog beter dan bij de meest moderne auto. Dat klopt. Ik rem in mijn zinnen ik rem in mijn woorden en ik rem in mijn uitlatingen. Wat wil je horen? Wil je de waarheid echt horen? Dan vertel ik je dat wat we nu zijn niet echt is zoals ik het graag…

Tijdens een gesprek over ditjes en datjes dat ik onlangs voerde met een scherpzinnige erudiete dame hadden we het o.m. – zonder het hoe dan ook te beseffen – over de “toepassing” van de zeven hoofdzonden en meer specifiek over de hebzucht van en onder de mensen. Of het voor niet-katholieken niet van tel zou zijn, laat ik in het midden. Wellicht…

Ik mis je. Omdat je gewoon m'n laatste was. D'r is nog niemand geweest die mijn gevoel voor jou heeft laten vervagen. Elke keer dat ik even figuurlijk thuis wil zijn, moet ik aan je denken. En dan mis ik je. Praten met je, lachen met je, kijken naar je, houden van je. Ik mis je. Denk jij ook wel eens aan mij? Mis je mij ook wel eens?…

En toch werd het weer licht, kwam de dageraad zonnebrandend uit de nevel tevoorschijn. Witte wieven stegen op uit het park, doorkliefden elegant de veelarmige plataan, rodekoolzwammetjes stonden daar zomaar, spontaan, in een grasveld te staan. Strakblauw had de ochtend de hemel gemist, maar tegen het middaguur had de zon alles uitgewist, wolkend wierpen…

Romantiek in het leven zo mooi om te beleven. Romantisch samen met zijn tweeën iets heel moois om te beleven door een romantisch avontuur samen te beleven. Romantiek kan je op veel manieren beleven: gezellig thuis samen met zijn tweeën. Het huis door kaarslicht omgeven. Romantische muziek vult de leegte. Om zo de sfeer te beleven en romantiek samen…

Ik keek naar het plafond, dat gevaarlijk golfde. Kwam het plafond nou naar beneden, of zweefde ik omhoog? Ik bevond me in een niet bestaande dimensie, tussen leven en dood. Weer een golf spuug. gal. enkel vieze, dikke, groene gal. had de bitterheid nu dan vorm gekregen, en mij heel snel van binnen vergiftigd? De zuurgraad brandde mijn lip open,…

Ik heb het gevoel dat ons een kans wordt gegeven op rust in ons leven - een zoektocht komt tot zijn einde voor ons beiden. Ik ken jou nog niet maar ik wil jou nu al als de mijne - ik denk niet dat jij snel uit mijn hooft zal verdwijnen. Ik ben benieuwd: word jij de mijne? Na alle ellende in ons leven. Wordt het nu dan beter? Waarom heeft het lot ons…

Mooi weer. Mínder goede omstandigheden. (Buiten)gewoon slecht weer. Terecht! Welke informatie de meteorologische meter ook gaf/geeft, geplukt moe(s)t er worden. Juist natuurlijk. Veiling, groothandel, (groente- en) fruitzaken, maar bovenal wij als consumenten appreciëren te kunnen kijken, beoordelen, grijpen en eten. U en jij, net als ik, vinden het…

Sinds kort weet ik dat ik geen Nederlander ben, ondanks mijn Rotterdamsche vader en een Haagsche moeder, sappelend zetten zij mij neer in de armoedige jaren vijftig. Een decade waarin je lopend de binnenstad bereikte om de fameuze etalages van de grootwinkels te bekijken, je zag de touwtjes wel die pakjes in en uit schoorstenen deden bewegen, je doorzag…

Sedert enige weken al worden wij als het ware achtervolgd door een reeks voorvallen, kleine gebeurtenissen of ongemakken. Zoiets zet niet alleen je dagelijks levensritme op z'n kop maar het zet je ook aan het denken. De grote ingrijpende gebeurtenissen even buiten beschouwing gelaten, voorheen kabbelde het dagelijks leven als een dartel beekje toch…

De zon scheen fel op mijn meubelen. Stofdeeltjes dansten in de strepen licht, die mij zo vroeg in de middag hadden gewekt. Ik liet me uit mijn bed glijden, ging als een bolletje in het warme zonlicht liggen. Nu was ik dan, alles waar je als weldenkende jonge vrouw zo bang voor bent; niet wie ik had willen zijn. Ik probeer te worden, wie ik voor…

Honderd dagen trok men het land in, weken evalueren en ook nog 21 minuten, themaweek. Wie de baas is weet ik zo langzamerhand wel, niet het overgrote deel van de bevolking, maar de regering die het *kuch* zoveel beter weet. Heeft dit kabinet dan niet in de gaten dat het zelf polarisering in de hand werkt ? Dat het kabinet het middenkader van binnenuit…

Ik krijg mijn sleutel niet direct in het slot gestoken. Ik sta te morrelen aan het slot, krijg het vreselijk warm, en mijn hart slaat in mijn keel. Het zijn niet de tranen die me brandden, het is een intense woede, die aan me vreet. Als ik de deur eindelijk open gooi, knal ik hem met een zwaai dicht. Ik weet niet waar te beginnen met het molesteren…

Klaaglijk miauwend, stokdoof overschreeuwend mijn rillende rug, deze dag was er een om het koud van te krijgen, ik kriewelde onder zijn kop en hij kalmeerde, een zwak gebrom uit zijn magere schouders deed mij even terug zitten op de bank. Ik weet dat hij gaat, al wil ik dat niet. Hij roept mij weer, stuiptrekkend verweert hij zich tegen een naderend…

Het aroma van chips, zweetvoeten en zoete medicinale drank hangt als een warme deken in de kamer. Gemiddeld een meter vijfentachtig, hangend, boerend, zappend, een hand in de broekzak en commentaar gevend hebben ze bezit genomen van de zithoek inclusief kijkkast. Motto van vandaag: je mega, giga vervelen en vooral zo min mogelijk bewegingen maken.…

Vandaag naar de dierenarts gegaan, dochterslief gingen mee, begaan met zijn lot. De een wilde lijden besparen, de ander zag tevredenheid in zijn marge van bestaan. En ik, ik wist het gewoon niet, moet ik hem een spuitje laten geven, snorrend gaf de behandeltafel mij ongelijk. Hij ligt nu weer op dat plekje onder de kast, zelf gekozen, met uitzicht op…