We groeien uit ons jasje
Uit Nederland met bijna 18 miljoen zielen
En de groei is er nog niet uit
20 miljoen in 2030…

De prijsvraag uit het jeugdblad "Fix en Fox", waarin we als kinderen lazen over de bontgekleurde stripfiguren Fix en Fox en Lupo, vormde geen gigantische opgave voor me. Ze moeten me van de zijde van de redactie de pocketboekjes graag gezonden hebben.
Het waren kleine pockets waarin avonturen beschreven werden die tot mijn verbeelding spraken. Als dochters van een klein ambtenaartje werd mij en mijn zusje hoe dan ook niet veel toebedeeld.....

"Curae leves loquuntur, ingentes stupent" ("Kleine zorgen daar praat men over; over grote zorgen zwijgt men") aldus leerde ik op school en ik weet nog altijd niet of je daarom bleef zwijgen tijdens onze zo frequente wandeltochten op die zondagmiddagen....
Later, veel later kwam het mij ter ore hoe het noodlot je getroffen had. En nu je geestesvermogens zozeer afnemen zijn je zorgen mogelijk groter dan ooit.....

Ik moet nog veel leren van de digitale wereld
Ik vingerde foutief op een vlakje van whatsapp
Ik had voor het eerst face-timen aangezet
Ik schrok, maar zij achteraf ook, zo zou blijken…

Ik kwam haar tegen op de bank in de winkelgalerij nabij de Copyshop die doorgaans plaats biedt aan passanten van divers allooi en pluimage. Ze verklaarde op weg te zijn naar de nagelstyling-shop. Vóór haar aanstaande vakantie in Turkije wilde ze de nageltjes aan haar handen en tenen, die nu felrood van kleur waren, laten bijwerken. Uit een plastic zakje haalde ze een zoet broodje dat ze me aanbood en ik smikkelde er welgemoed van. De Copyshop opende daarop haar deuren en ze bood mij toegang.

De heren bouwvakkers en dakbedekkers hebben nu ook het dak beklommen van onze oude woningen uit 1954. Vanuit mijn veilige laag-bij-de-grondse positie sla ik hen gade. Een glanzend geel geverfde hijskraan, bij uitstek een product van techniek en vernuft is nu ook opgesteld in de straat om de heren te ondersteunen bij de werkzaamheden. En zo zie ik hen onvervaard en stoer bezig.
Ik ontmoet twee buurmannen in de straat en we verzekeren elkaar "dat het ergste nog moet komen". Onze flats zullen ook…

In de woning in Goirle, die ik zestien jaar geleden zo vaak betrad met mijn inmiddels lang overleden ouders, woont nog altijd oude Marianne, nu 86 jaar, eens de trouwe huishoudelijke hulp van mijn moeder.
Na zestien lange jaren, gekenmerkt door tal van gebeurtenissen en excessen, die zich als het ware "onbeschaamd" hebben opgestapeld, hadden we elkaar na een ontmoeting op de Tilburgse markt teruggevonden. In een als gevolg hiervan merkwaardige, ondefinieerbare stemming zijn we teruggegaan naar…

Een grijze kat met wollige vacht en scherpe gele ogen sluipt behoedzaam en voorzichtig rond te midden van een collectie van lieflijke zomerbloemen in een buurt die merkwaardig aandoet door haar vervallen panden en rommelige architectuur. Ik lok het dier maar eigenzinnig keert het zich van me af en vervolgt het haar weg.....

De Tilburgers herinneren zich doorgaans hun eerste dansles nog goed.
"Het was bij het Wit Perdje in de Heikant", verklaarde de meneer die ik ontmoette in het restaurant van het Twee Steden Ziekenhuis. De heupoperatie stond voor hem op stapel en ik zag dat hij enigszins trok met zijn linkerbeen.
"Laat in de avond gaaget nog een bietje", verklaarden hij en en zijn vrouw toen ik afscheid van hen nam.

Mijn blik vernauwt en versmalt zich tot een enge, beperkte sfeer en kring, tot een klein universum. De machtige vleugels die mij droegen en die ik kon uitslaan dragen mij nog nauwelijks en zij laten het afweten. Op mijn schouders draag ik als een rotsblok het gewicht van de ervaring, van het verdriet en de tranen, maar ook van het geluk, van de schoonheid, van de voorgoed voorbije liefde.....

De lichtblauwe hemel van augustus is als met een kleurpotlood ingekleurd. Hij overkoepelt de gebouwen van "Het Boshuis" en een zoele wind verfrist de gelederen. Kennelijk om de zaak op te sieren liggen vóór het gebouw wat stenen en keien, zorgvuldig en sierlijk gerangschikt, gelardeerd met helgele bloemen met een bruin hart waarvan de naam mij onbekend is.
Ik ben hier om mevrouw te bezoeken die nog altijd in haar verwarde geest dromen koestert over een toekomst die nooit meer werkelijkheid…

Op het terrein van de inrichting treft men een lusteloze, vervallen berkenboom aan en enkele bosschages die nauwelijks het leven schijnen te houden onder de gestaag neervallende regen. Dit alles biedt geen vrolijke aanblik....
De goedgunstige begeleiders wilden nog gaan wandelen met de cliënten maar het weer zat niet mee en enkelen van hen hadden geen zin in de wandeling....
Ik had een klein geschenk bij me. In het boek met de kleurige afbeeldingen dat ik meegebracht had, had mijn zeer…

Ik naderde het danteske groepje vóór het kraampje waarin Indonesische lekkernijen werden verkocht.
"Hoe gaat het?" vroeg mevrouw. "Het gaat wel", antwoordde ik. "Niet altijd zeggen dat het goed gaat", merkte de heer in de rolstoel op.
"Het gaat niet goed en het gaat niet slecht", was daarop mijn repliek, waarmee ik aan wenste te geven dat het geluk niet absoluut is en dat de middenweg bestaat en dat deze wel degelijk bewandeld kan worden.
Meneer las waarschijnlijk aan mijn gezakte oogleden…

Het was op die (winter-)avonden dat we samen op weg gingen, vaak dik ingepakt tegen de kou en we via de lange Ringbaan Oost het zwembad bereikten; mijn moeder, mevrouw Brouwer, onze buurvrouw en ik.
Ik was zeven jaar oud. De geur van chloor was allesoverheersend in de accommodatie. Enigszins in een uithoek bevonden zich de douches die we bezochten vóór we te water gingen. Daar heb ik het water na zeer grote aarzeling voor het eerst in mijn leven leren vertrouwen en liefhebben. Het…

In de Regiotaxi deelt men als vanouds lief en leed met chauffeur en medepassagiers.
Hij was ervan overtuigd dat alle ultieme rampscenario's die de "Condition Humaine" in de zo oneindig lange mensengeschiedenis aan het mensdom gepresenteerd heeft juist hem overkomen waren door zijn recente ontslag. Helaas had hij de auto van zijn voorgaande werkgever voor oneigenlijke doeleinden gebruikt.
Ik zweeg noodzakelijkerwijs over de gelukkigerwijs voorbije reeks van mijn onheilspellende en dramatische…

Te vroeg heb ik deze wereld betreden. Te vroeg verliet ik het veilige bastion van de moederschoot. Op 13 augustus werd ik verwacht, mijn eigenlijke geboortedag, maar het licht van de wereld verwelkomde mij op 27 juni.
IJlings werd ik vervoerd in een verwarmd kistje naar het Elisabeth Ziekenhuis. Daar was warmte maar het was allerminst de warmte van mijn moeders borsten of van de handen of armen van mijn vader. Eenzaam in het broeikasje, dat men couveuse noemt, voerde ik mijn eerste strijd om…

Mijn brieven, die over mijn wel en wee verhaalden in vervolg op onze jarenlange diepe vriendschap en op de uiterst kameraadschappelijke conversatie die we welhaast dag aan dag hadden gevoerd in je armetierige huisje, verdwenen tenslotte in een nooit eindigende stroom naar de verre bestemming die je uitgekozen had. Vaak zelfs had ik gekleurd en geïllustreerd briefpapier uitgekozen om mijn zielenroerselen aan toe te vertrouwen. Een antwoord bleef hardnekkig uit. Mijn wanhoop nam dramatische…

In de Noordstraat in Tilburg bevindt zich vrijwel onopvallend tussen de huizenrij een breed pand met hoge ramen. Van binnen bevat het onvermoed een vergaderzaal en tevens de werkkamers van secretaresses en directeuren.
Veertig jaar geleden stond ik bovenaan de met lichtgroen vinyl belegde trap die de verdiepingen scheidde, gekleed in het zelfgemaakte rode corduroy ensemble (de minirok met de spencer met daaronder de geruite bloes) en keek ik in de zachtmoedige mokkabruine ogen van degene die…

Hoewel de zee niet naliet haar majestueuze grandeur te tonen die voor sommigen terecht aanleiding kan zijn tot dichterlijke overpeinzingen en beschouwingen gaf de muziek in een van de restaurants die grenzen aan de boulevard aan mijn medepassagiers aanleiding tot kabaal en extase om het Nederlandse lied dat luid weerklonk in de accommodatie. Vingers werden enthousiast en dolzinnig geheven en er werd saamhorig gedeind op de klanken van de muziek.

De roze loper, die op Roze Maandag onze lhbti-ers had verwelkomd, lag nog uit en voerde ons naar het centrum.
Onze Kermis is de grootste van de Benelux en ze verwelkomde ons ook vandaag. Een voor sommigen en met name voor kinderen angstaanjagende gestalte van een soort voorhistorische aap is opgesteld aan de Spoorlaan. Een klein glanzend grijs olifantje bekroont een andere populaire attractie. Roze feestelijke ballonnen sieren in een lange rij het staketsel op De Heuvel en helgroene…