Opnieuw ging ik vandaag mijn trage gang naar het ziekenhuis, allerminst mismoedig gestemd in een laat seizoen over het bochtige pad langs onze woningen in de richting van het nabijgelegen ziekenhuis. De blaadjes warrelen al omlaag van de bomen en ik vind het wonderlijk en zo komisch dat een klein geel blaadje is beland op de "reling" van mijn balkon. In het ziekenhuis betreed ik de lange, kale gang, geflankeerd door de zalen met de bedden, bezet door patiënten. De verplegers in de witte kledij…

In het dorp waar mijn eenennegentigjarige tante haar ongetwijfeld laatste levensdagen nog altijd rekt en voortzet, kennen de ouderen elkaar en zij begroeten elkaar hartelijk. Vandaag was ik welkom in het kleine huisje waar de piano nog stond, waar de oude, pontificale staande klok uit 1910 de uren nog wegslaat, waar nietige, kwetsbare vogeltjes aan het raam roekeloos pikken aan de neerhangende vetbollen en waar we gekleurd hebben met viltstiften en kleurpotloden aan kleurplaten terwijl een…

....en in dat schamele boekwerkje uit het bescheiden bibliotheekje van mijn arme vader, die ik zozeer liefhad en zozeer betreur, trof ik toen ik het toevallig opensloeg de foto aan van de man die mijn vader zozeer vereerde: professor doctor Van S. die in het onderhavige werkje schreef over De Stoa....
De Rede, de redelijkheid moest mijn vader, tevens kind van de Verlichting helpen over het onpeilbare verdriet om de ongelukkige zoon heen te komen; de redelijkheid dan wel de kilte of koelheid van…

In een mistig, vochtig seizoen, toen een late herfst de wereld verraste en toen de bomen beantwoordden aan de opdracht van de Natuur, aan de cadans en het ritme, hen door een Onbekende ingegeven, zag ik haar weer. Ik wachtte al geruime tijd op het terras onder de zwarte luifel waaraan regendruppels kleefden en zag haar aan komen lopen in de verte. Ze had beantwoord aan onze afspraak en even later had ik had ik haar oude, wijze en rustige gezicht, getekend door acne, vóór me.
Eens waren we…

Nog maar acht is tie, acht zomers, herfst-winters of lentes, het maakt niet uit, hij is acht en soms is ie zo ongekend stoer is het een kerel (tje) van formaat, dat zegt in elk geval de maat van zijn kleding wel, die welhaast elke twee maanden groter moeten?
Acht is ie, onderweg naar negen natuurlijk want zo gaat dat…maar hij is de afgelopen tijd een tikkie dwars, onhandelbaar en soms brutaal…je kunt je vinger er niet helemaal opleggen totdat: mamma met hem mee gaat naar boven, het jochie…

Het assortiment bij de "Jumbo" aan het Sint Annaplein in Tilburg kan men niet onderschatten: in de met talloze artikelen overladen zaak waren de plastic huishoudhandschoenen na enig zoeken echter wel te vinden, zij het dat ik niet leef in een wereld of sfeer waarin "huishoudhandschoenen" een prominente rol spelen....
In de rij bij de kassa lachte een onbekende man mij toe; een wegens de allesoverheersende en wijd verspreide anonimiteit in mijn leven zelden voorkomend verschijnsel en ik…

Ineens een verlies
iemand die ik heb gekend
voorgoed in mijn hart.
Hoe onverwacht en plots vleugels braken…

De wonderlijke en prachtige wereld die mij eens opgenomen heeft bij mijn geboorte zal ik eens weer moeten verlaten.....
De nog jonge man die mijn vader was, breedgeschouderd in het colbert, houdt mij in zijn armen op die zwart-wit foto uit 1953; een hulpeloze, kwetsbare baby. Het moet zomer geweest zijn in dat vroege jaar. Ik draag om het hoofd een wollen mutsje en slofjes aan de voetjes.
Mijn goede vader kende levenslang zijn verantwoordelijkheden en ik had hem zeer lief.
Zijn genen zijn mijn…

Tandartspraktijk Tilburg Zuid is gevestigd in wat men een groot "kantoorpand" zou kunnen noemen. In de wachtkamer ontmoet ik enkele kinderen met hun gesluierde moeders. Een zwartharig meisje van een jaar of elf draagt twee joyeuze staartjes in het haar en een brilletje op de neus met ronde glazen en zij huppelt vrolijk heen en weer en een verlegen jongetje, als het ware een vroegtijdige replica en miniatuuruitgave van de man die hij eens zal zijn zoekt steun en bescherming bij zijn moeder,…

De eerste algebrarepetitie leverde me een drie op en dit cijfer vormde een teleurstelling.
Vol enthousiasme had ik me op de opgaven gestort. Het ging zo goed met de talen; waarom nu niet met de wiskunde? Ik bloosde vaak in de klas bij de elegante meneer Lepelaers, maar hij had van zijn kant met tieners al alles meegemaakt en blikte of bloosde nergens om. Op de "Grote Avond", de jaarlijkse feestavond van de school paradeerde hij te midden van de dames.
Mijn exact-logisch denkvermogen was ondanks…

De nog jonge, zwartharige man; in mijn ogen inderdaad een jongeman en mijn nieuwe tandarts, die zo gebrekkig Nederlands spreekt had niettemin het woord laten vallen dat de voorgestelde behandeling aanduidde; het gewraakte woord; "wortelkanaalbehandeling" en ik kon hier niet blij om zijn....
Toen tijd en uur van de afspraak waren aangebroken, mocht ik me uitstrekken op zijn "alternatieve chaise longue" maar ik zou me liever voor andere doeleinden uitgestrekt hebben...
De behandeling kan…

Ik spreek haar aan met de naam die haar gegeven is (door liefhebbende ouders???), haar naam die nu bijna door niemand meer uitgesproken wordt: "Trudy ben je weer op pad???" De dag duurt te lang in het flatje en nu bivakkeert Trudy in de restaurants. Is zij weggejaagd bij de GGZ??? Zij heft haar gezicht naar me op. De diepe lijnen vormen wellicht tekenen van het leed. Diep buigt zij zich over de kranten die zij bestudeert en in de avond gaat zij opnieuw haar eenzame weg; te voet terug naar het…

Ja, je moet wel ergens kunnen vergaderen natuurlijk dus waarom dan niet op dat schitterende landgoed waar men in september ook al te gast was, al gaat het dit keer niet over de te maken formatie, want die schijnt dus echt niet van de grond te kunnen komen, neen, ditmaal gaat het over de - te nemen maatregelen omdat de cijfers exploderen! Het barst van de mensen die positief zijn, ik bedoel getest natuurlijk op corona want daar gaat het al die tijd al over. Een mooiere plek is er niet te…

De meisjes van Broeckx, Cecile en Ineke, hadden de leeftijd van respectievelijk zeven en tien jaar bereikt. Handje in handje waren ze verschenen voor Sinterklaas; een duizelingwekkende autoriteit en samen moesten ze twee keer per jaar de weg afleggen naar het witte huis van tandarts Claassen aan het Piusplein vanuit hun wijk, genaamd "Fatima", langs het kolkende water van de Piushaven en de metaalopslagplaats van Van Raak, over de gladde, bolle keien....Het was meestal druk in de wachtkamer van…

Ze verbergt haar lange, zwarte haar steevast onder een sjaal, gewikkeld om haar hals en kijkt met zwaar opgemaakte ogen de wereld in. Inmiddels is half Tilburg door haar luidkeelse "redevoeringen" in het voertuig ervan op de hoogte hoe het ervoor staat met haar gebit en van al haar familieverwikkelingen; tevens van het feit dat zij al veertig jaar aan de Rozemarijnhof woont met man en kinderen.
Mijn "busvriendin" pendelt heen en weer om kersen te halen op de markt op het Wagnerplein of een…

De Caspar Houbenstraat in Tilburg Zuid vormt een verlengstuk van de Fatimastraat en maakt onderdeel uit van de wijk "Jeruzalem". Daar staan sinds jaar en dag krijtwitte huizen, flats en een buurthuis die mijns inziens geen schoonheidsprijs verdienen en die de sfeerloosheid en de armoede in de wijk welhaast karakteriseren.
Daar was ook eens kapper H., onze kapper, die ons, kinderen nog, niet bepaald opfleurde. We waren toch al nooit schoonheden en meneer H. tooide ons met een bloempotkapsel…

Op Vliegveld "Seppe" bij Breda is het een komen en gaan, c.q. een opstijgen en landen van kleine eenmotorige zweefvliegtuigjes, soms bemand door dappere parachutisten....
Het was nog in de maand oktober van het jaar 2021 dat wij deze taferelen aanschouwden.....
Onze eveneens dappere chauffeur had ons busje door lanen gevoerd waarin het nog altijd overwegende groen het geboomte sierde en zo was "Seppe" onze voorlopige eindbestemming geworden....
Het kwam echter niet tot conversatie tussen mij en…

De tante bracht haar leven door tussen de kloostermuren. Bij "Mater Misericordiae" bezocht ik haar nog vaak terwijl de overige familie het liet afweten. Tante zat meestal gebogen over haar brei- of haakwerk dat zij wegens haar blindheid op de tast volvoerde. Ze bracht het tot de leeftijd van honderd jaar en nog altijd herinnert een icoon uit haar schamele bezit, voorstellende een lieflijke Madonna met kind, mij aan haar.
Tante noemde zich "uw liefhebbende tante" maar hebben wij haar genoeg…

We waren nog kinderen en onze bebaarde, romantische leraar, zelf ook nog niet ouder dan vijfendertig jaar presenteerde ons de wereldgeschiedenis die toch bol staat van bloed en immense malaise en wapengekletter als een romantisch sprookje waarin we zozeer geloofden. Hij kalkte met zijn tekentalent het schoolbord vol met kleurige taferelen en ook hijzelf sprak met zijn snorrenbaard en zijn manhaftige gestalte ruimschoots tot onze verbeelding en zo leidde de studie van de geschiedenis die…

Oh ik weet: iedereen heeft er over gehoord, net als iedereen weet wat er vreselijk mis is gegaan met de zorgtoeslagen, met al die gedupeerde mensen als schrijnend gevolg. Iedereen weet het zo zoetjesaan wel, maar ik beken dat: na het horen en zien bij Jinek gisteravond ik een slapeloze nacht heb gehad. De moeder die dakloos werd, vanwege die affaire, met vier kinderen dakloos werd en zwanger van haar vijfde kind.. af en toe een dak boven het hoofd bij familie en kennissen, maar ja, het is nogal…