In dit geval geen hoogdravende zaken, nog minder hele nare, maar ik denk zomaar dat in huize T het volgende niet alleen voorkomt? Een simpel gesprekje afgelopen week met als uitkomst: ik zou niet weten wat ik zonder je moest, liet mij later antwoorden: maar wat zou je nou het meest missen… wij vrouwen willen dan op zijn minst horen: dat wat we…

In onze jeugdjaren kwam meneer Van Poppel eens per week de boodschappen aan huis brengen. Ik kan me nauwelijks ontveinzen dat hij op President Johnson leek. Voor ons, kinderen nog, bracht hij, naar ik me nog goed meen te herinneren, gele en rode speelballen mee die eigenaardige ovale vormen aannamen omdat ze per ongeluk met de kachel in aanraking waren…

Van een vriend die het gebracht heeft tot Inspecteur van de Belastingdienst hoorde ik dat slechts een MBO-opleiding nodig is geweest voor jouw werkzaamheden in je armzalige baantje van belastingambtenaar, mijn liefste, arme vader. Op die foto (die ik nog altijd bewaar) zie ik je op die kale kamer, in het gezelschap van je collega's, achter je metalen…

Misschien ben ‘k wel een tikkie van de oude stempel, maar dat boeit me niet, zolang ik me er goed bij voel is het altijd oké tenslotte? Beginnende met wat kleine nietszeggende boodschapjes te doen, thuis komende even koffie drinken met zijn twee, onze Swiebertje (kanarie die er ook uitziet als voornoemd persoon);verschoond, de vaatwasser aangezet…

Mijn vraag aan mijn lezer is: vindt u het ook zo'n feestelijke gebeurtenis die Persil Discs aan te schaffen bij Albert Heijn met 60% korting? En mijn volgende vraagstuk is: gaan we met die zielige kortingsstickers die je open kunt krassen de oorlog in de maatschappij tussen "haves" en "have-nots" winnen? Zal hiermee de grote tweedeling opgeheven…

De arts die sinds jaar en dag mijn huisarts is, greep, grabbelde en graaide naar hartenlust meerdere malen met haar handen in mijn weke, kwetsbare middenrif en ik vroeg haar eveneens meerdere malen, dodelijk ongerust, of ze "iets nieuws" geconstateerd had. Het antwoord was ontkennend, maar, weer achter haar bureau, vertrok haar fraaie, Chinese gezicht…

Mevrouw had haar lange leven doorgebracht aan de zijde van haar man in Tanzania, Nigeria en Kenia. De dubbele ring aan haar vinger getuigde van de lange huwelijksjaren. De "West-Europese Weelde", de overvloed in de winkels, had zij na haar terugkeer niet zozeer verwelkomd. Veel liever had zij genoten van de gastvrijheid, de medemenselijkheid en de…

In die tijd had je nog die kaartenbakken die je kon raadplegen bij onze vestiging van de vrijwilligerscentrale aan het Sint Annaplein en die voorziening leek op een hoorn des overvloeds, op een rijk, gul arsenaal waaruit je naar hartenlust kon putten en waaruit je vacatures van je gading kon opdiepen en uitkiezen..... En zo was ik terecht gekomen…

De vraag rees bij mij op of het St.Elisabeth Ziekenhuis soms mijn nieuwe thuisfront werd? Ik was er geboren, zoveel was zeker en de eerste weken van mijn leven had ik door moeten brengen in het glazen broeikasje dat men "couveuse" noemt; ik was er meerdere malen opgenomen geweest.... Hoe dit ook zij; de longarts verwelkomde mij. Ik had de "puffers…

Tegen haar, tegen mijn vriendin, had ik vaak uitgebreid verhaald over "my secret love" die "no secret anymore" was. Maar mijn vriend verdween in verre tropische sferen en zocht onpeilbare, onnaspeurlijke verre horizonten om daar zijn heil te zoeken.... Met lege handen, met een leeg hart en lege armen bleven zijn vrienden achter, radeloos en nutteloos…

Vannacht zag ik je in mijn droom, vadertje! Ik wist dat je terug zou keren van gene zijde, dat we weer samen zouden zijn. Je was altijd vredelievend, vadertje, je beschermde me, alles heb je me willen geven, nooit heb je me geslagen. Op je saaie kantoor werkte je dag aan dag gedurende veertig lange jaren om je dierbare gezin te behoeden voor…

Ik had nooit veel gesprekken gevoerd met de oude dame aan wie ik "toegewezen" was. Stilzwijgend en als vanzelfsprekend waren onze verstandhouding en wederzijdse sympathie tot stand gekomen en deze hadden drie jaar standgehouden tot het einde onverwacht was gekomen. Ze schonk me eens haar portret in een lijstje gelardeerd met de afbeelding van bloemen…

Je schrikt je verloren, ik tenminste wel wanneer die poortjes dat oorverdovende geluid afgeven, als zou je wat gepikt hebben, maar in dit geval moesten we nog naar binnen dus we waren gewaarschuwd in feite…voordat we bij de Aldi binnen gingen waren we bij de action geweest en met die spullen in de tas ( en de bon in de zak) even door de zaak heen. Bij…

Stel nou: dat je alle plastic rietjes uit de handel haalt, want dat is natuurlijk pure winst, omdat die rietjes ervoor zorgen dat we een soort van plastic soep in de zee- en oceanen krijgen, dus die rietjes gaan in de ban en natuurlijk is dat hartstikke goed, zo voorkom je die soep, in de zee- en oceanen immers? In plaats van die plastic rietjes…

We waren beiden op weg met buslijn zeven. Hij droeg een krullerige haardos, een ringetje in het oor en een gouden kettinkje met medaillon om de hals, mogelijk duidend op bepaalde voorkeuren die mijn volledige begrip en billijking kunnen wegdragen. Hij was na zijn ongelukkige val nog maar net ontsnapt aan een dwarslaesie en nu dankbaar voor zijn herstel…

1978. Grease was een hit. examenfeest van de MAVO. mijn vader, beretrots op het diploma, wat kon die jongen toch goed leren na afloop van diploma-uitreiking uit eten bij de V & D het was schemerig verlicht door oranje lampen van glas met een witte binnenkant en kleverige houten tafels met een placemat hard gerinkel, gesis uit de keuken…

Het Imari-porselein vormt een zeldzame soort van Japans of Chinees negentiende-eeuws porselein, vaak met oranje en blauwe motieven en afbeeldingen. In een kringloopwinkel zag ik onlangs nog een fraai bord in die stijl in de etalage dat geveild zou worden.... Mijn zozeer door het leven gekwelde moeder vereerde de twee trotse, hoge Imari-vazen, erfstukken…

De fotograaf moet gemerkt hebben hoe verlegen ik was. Het jeugdportret siert nog altijd mijn kamer. Ik was zes jaar oud. Met mijn nichtje Guusje was ik gaan spelen in de Jan Truijenlaan. Daar was plotseling die man in het struikgewas die dat vreemde, merkwaardige, angstaanjagende tussen zijn benen aan ons toonde.... Veel later: het politiebureau…

Tot mijn verrassing werden de twee grote, fraaie boeketten aan huis bezorgd; kennelijk als dank voor mijn redactioneel werk voor een wijkkrant en voor mijn notuleerwerk. De hoofdredacteur van genoemde krant had zich uitermate bezorgd en zorgzaam getoond om mijn longziekte, maar al te spoedig, onverwacht en onverhoeds, zou het reservoir van de affectie…

In de grote hal van het ziekenhuis heb ik het beeld bewonderd van een gevleugelde vrouw en man, mogelijk symboliserend het diepe dal van de kwetsbaarheid van de mens waaruit hij opgeheven kan worden door de medische wetenschap en -zorg (Ik was het ziekenhuis genaderd met mijn trage pas, voortstappend door paden, omzoomd met hagen met fris groen gebladerte…