Op de eerste schooldag had mejuffrouw H. in de cognackleurige trui alle kinderen en ook mij de hand gereikt en had ik in het speelkwartier gebivakkeerd tegen de gelaagde muur van het houten gebouw dat onze lagere school huisvestte. Om het mooie, gehaakte bolerootje dat ik droeg, zouden klasgenoten mij mijden, dus dat zou ik in de daaropvolgende tijd thuis laten en hoe dan ook mijn positie tegen de wand handhaven en van daaruit het wilde, tomeloze spel van mijn medescholieren observeren zonder…

"Het voelt" zegt men op de websites, in de media en in de damesbladen "Het voelt zus of zo"
De vraag is: Wat voelt men dan en is men zich werkelijk wel van iets bewust? Trekt men eigenlijk
wel de bonte, geschakeerde waaier, de harmonika of het pandemonium van de gevoelens open?
Voelt men liefde, angst, vreugde, hoop, vertrouwen, walging, weerzin, neerslachtigheid of, nogmaals,…

In een zelfgemaakte bontgekleurde voile jurk fietste ik onder begeleiding van Hem bij nacht en ontij naar het verjaardagsfeestje van mijn klasgenote. Hij beschermde mij, ook op onze tocht naar het kantoor, waar ik zou mislukken....
Toen ik secretaresse was geworden, was Hij zo trots dat zijn dochter bij de Gemeente werkte, maar Hij kon niet beseffen dat zijn zozeer geliefde kind de werkdruk niet aankon...
Samen bezochten we het museum in Utrecht, samen wandelden we in die zomer over de…

Met wat toch wel beschouwd kan worden als haar laatste krachten vouwde zij de vele, zijdeachtige, kleurige sjaals die in schrikbarende wanorde lagen opgestapeld in een muurkast met mijn assistentie nog op alsof dit allerlaatste project nog voldoening en zingeving verschafte....
De dood die niet ver meer weg is loert uit haar onkenbare en onheilspellende spelonken al sinds lange tijd op haar. Haar fragiele schouders staan op instorten onder de onvoorstelbare druk en onder de onmenselijke…

Vol weemoed en verdriet denk ik nog vaak terug aan die kartonnen "aankleedpoppen" die je verschillende kleertjes kon "aantrekken", die je uit kon knippen en waarvan je de kleding dan met eveneens kartonnen lipjes aan de pop bevestigde.
Schön ist die Jugendzeit, sie kommt nie wieder....
Het Latijnse grammaticaboek moest in mijn geval al vroeg het roer en de regie overnemen, maar de poppen hadden en hebben veel meer voor me betekend dan Julius Caesar, Keizer Nero en Cicero.

Door de overkapping van de "Schouwburgpromenade" (de naam is aangegeven met grote, trotse letters) is de zijbeuk van de Heikese Kerk en de bekroning daarvan door haar dak goed zichtbaar en ook heeft men uitzicht op de witte, gevleugelde heiligenbeelden aan weerszijden van het portaal van de oude kerk. De uitsmijter "Carrousel" smaakte mij uitstekend maar een vrouw alleen aan een tafeltje blijft toch altijd een merkwaardig verschijnsel dat veel blikken tot zich trekt.
Duiven trippelen aan mijn…

Contactlenzen zijn kleine, fragiele, doorzichtige schijfjes; optische instrumenten die in mijn geval zelfs de naam "genius" dragen, wat toch niet toepasselljk kan zijn en ze corrigeren mijn forse bijziendheid perfect. Echter, door een ongelukkige manoeuvre verloor ik een schijfje dat vervolgens onvindbaar was. Dankzij een bijzondere en buitengewone coulance van de leverancier mocht ik voor de tweede lens die na korte tijd was kwijtgeraakt de halve prijs betalen...
Mijn "gedeeltelijke blindheid"…

Van ver weg, in de verte zeg maar klinkt het angstaanjagende geluid van loeiende sirenes en oh we wonen vlakbij de kazerne waar die geluiden het meest klinken maar als je onderweg bent, is het dichterbij zeg maar. Ik kijk om me heen, we steken net ( groen licht) een grote weg over als ik in mijn spiegel ( jaja, die zit op een gemeente cabrio hoor) de grote gele ambulance aan zie komen, met een noodgang natuurlijk. Wat er dan gebeurd is totaal absurd en dan druk ik me heel erg netjes uit want;…

Een kleine jongen wandelde aan de hand van zijn moeder over de Tilburgse markt en verbaasd en vol verwondering keek hij naar de kleurige vogels die daar in kooitjes, opgesteld in een lange rij, waren "ondergebracht" en ik hoorde hem zeggen "Dat zijn uilen", aldus de grijsgevederde parkieten met de gekromde snavels aanduidend die opgewekt kwetterden.
"Nee, jongen", corrigeerde ik hem, "dat zijn geen uilen, dat zijn parkieten. Uilen zien er heel anders uit" De moeder en de jongen vervolgden hun…

Vóór de "Hasseltse Kapel" had zich een groepje mensen verzameld, een kleine "Menagerie" of "Côterie" van oude bekenden.
Een zwart-wit gevlekte kat sloop daar eveneens rond en solitair en afzijdig van het geheel zat een meneer op een bankje en hij rookte een sigaar, kennelijk gefascineerd door een boom in het plantsoen vóór hem in volle florissante roze bloesem die aan Van Gogh deed denken....
Zoals ik wel kon opvangen ging het gesprek van mijn stadgenoten over geen enkel ander onderwerp…

Je probeert je onzekerheid te camoufleren. Met grappige opmerkingen. Een beetje Botox. Een overvolle agenda. Een studie. Een dikke auto. Een grote bek. Mijn god, waarmee niet eigenlijk. Wanneer hou je hiermee op, schat?
Stop nu met fantaseren over wat je gaat ondernemen als je straks eindelijk voldoet aan dat stomme ideaalbeeld van je. Het gaat je echt niet lukken. Gelukkig niet. Gelukkig niet.
Want weet je, je bent al goed. Met al je fouten ben je goed. Met al je mooie, domme fouten ben je…

In de zaak van "Pleïade" aan de Nieuwlandstraat in Tilburg beschikt men over een uitgebreid assortiment "fijnzinnige" artikelen, dan wel prullaria die geschikt zijn voor vele gelegenheden; waarmee men iemand met zich kan verzoenen en waarmee men, figuurlijk gesproken, kan "strelen" of "kussen"....
De verkoopster achter de toonbank spreidt haar schijnbaar charitatieve en menslievende, doch in feite op winst beluste glimlach ten toon en fungeert als een alternatief soort weldoenster van de…

Vanuit mijn hooggelegen raam zie ik hem voortstappen aan de overkant van de straat waar een grasstrook het territorium is voor vele hondenbezitters. Of ik signaleer hem op een bank in de winkelgalerij. Al jaren sjouwt hij rond door de stad, wanhopig, afgedankt door hulpverleners, rusteloos, vertwijfeld, eenzaam, als een verkapte zwerver, op zoek naar de vrouw die hij nooit zal verwerven....Want er bestaan paria's, uitgekotst door deze maatschappij....
En we maken een klein praatje; hij…

De bouw van de nieuwe flats aan de Lage Witsiebaan nadert zijn voltooiing, en zo zal mijn eveneens nieuw-verworven vriend mijn buurman worden. In de verte, vanuit mijn raam goed zichtbaar, rijzen de aaneengeschakelde woningen op, als bunkers, nog kaal en leeg en vele technische en dienstverlenende bedrijven hebben inmiddels hun opwachting gemaakt aan de Lage Witsiebaan. De trotse letters van de firma's pronken op het chassis van de auto's....
In de merkwaardig gesitueerde curiosazaak aan de…

In die tijd had ik een baantje als typiste (via een uitzendbureau) bij Recreatiepark "De Beekse Bergen" (wegens mijn van nervositeit trillende handen belandden al mijn brieven de eerste dag in de prullenbak) en vanaf mijn plaats aan het venster had ik de hele dag uitzicht op de stroom bezoekers die het park met een bezoek wensten te vereren)
In de avond, toen ik op de fiets de terugtocht naar mijn ouderlijk huis aanvaardde door een bosrijk gebied, merkte ik dat een mokkabruine hond mij volgde.…

Ook voordat de thuis-zit-blijf actie een feit was, hadden en hebben we gelukkig allebei hobby’s in huize T, dus vervelen is hier niet van toepassing. Dat je ook anderen helpt met een aanvulling op hun hobby’s is de gewoonste zaak van de wereld, althans hier dan. Nu wil het geval dat er gedurende een zogenaamde tuinverkoop legpuzzels voor een schijntje te koop waren en in mijn kringetje zit iemand die verslaafd is aan het leggen van legpuzzels. Bij het schrijven ervan voel ik al kippenvel…

In "De Draad", een Tilburgs magazine voor zestig-plussers, stond de advertentie:

"Te koop: puzzel van de Hasseltse Kapel (1000 stukjes)".
Toen ik mevrouw belde, regende het pijpenstelen maar ik verklaarde haar dat ik - in tegenstelling tot anderen die eveneens naar haar zeggen veel belangstelling hadden getoond voor de puzzel, maar die niet waren komen opdagen in de Schubertstraat - gegarandeerd de puzzel zou komen halen. De puzzel was immers erg gewild volgens de huidige eigenaresse maar…

Het is in de loop van de tijd mijn "zaterdagse gewoonte" geworden de Tilburgse markt op het Koningsplein te bezoeken voor onder meer een portie frites met dubbel mayonaise en ook om de bloemen en de planten te bewonderen; de petunia's met violette kelken en de rode en witte geraniums; de trotse bloemen die ons zijn geschonken door een Onbekende tot troost en blijdschap....
Deze keer trof ik vóór de friteskraam een kleine meneer met snor en "peper en zout in het haar" "Goedemorgen" groette…

Hoe graag heeft hij de blauwe meren bij Luzern en Neuchatel aanschouwd, al was het slechts één keer in zijn leven.
Maar op de Rijnboot voelde hij zich een vreemdeling te midden van de overige gasten.
Het levenslange verdriet om de zoon vervreemdde hem inderdaad van de anderen en het verstarde zijn blikken en zijn kaken en het had zijn gemoed verhard.
De foto in mijn vitrinekast toont hem met mijn moeder aan zijn zijde op de Rijnboot. Hij was mijn vader.

Tot mijn verrassing trof ik bij mijn gang naar de nabijgelegen supermarkt, in de Nassaustraat, nog juist op het grasveld, een houten picknicktafel aan. Deze is als ontsnapt uit een knutseldoos of bouwpakket voor kinderen en ze is mogelijk geplaatst door de gemeente om de saamhorigheid tussen buurtbewoners in deze wijk te bevorderen.
De vraag is wanneer eens de buren gezamenlijk gezellig aan zullen zitten aan de nieuwe tafel voor een zomerse picknick! Het antwoord is: dit zal nooit gebeuren! De…