Wakker wordend met op de achtergrond een ongekende machine- herrie liet weten dat het maandag was en ik dacht gompie, ze gaan het struikgewas aanpakken want inmiddels staat dat zo ontzettend hoog dat een beurtje niet verkeerd zou zijn. Zeg maar de APK van het welig groeiende struikgewas, maar nee hoor de herrie was nog erger bleek toen we de deuren opengooiden.
Een aantal mannen was driftig in de weer beneden, maar niet met het struikgewas, welnee ik zag iemand acrobatische capriolen uithalen…

In mijn versleten adressenboekje had ik hun namen en telefoonnummer al jaren geleden neergekrabbeld naast de namen van de trouwelozen die ik door heb moeten strepen en na al die lange jaren waren ze naar me toe gekomen alsof het leven mij hen moest schenken; zij die zich bleken te ontpoppen als mijn nieuwe vrienden.
(In de kweekvijver of aan de roulettetafel van het leven blijft het ongewis op welk nummer men zijn penningen dient te stapelen.)
Na de desertie, na het onherroepelijke grote…

"Sanadome" behoort eveneens tot de "nationale attracties" naast "De Efteling", "Het Safaripark", "Apenheul" en wat dies meer zij. De afstand Tilburg-Nijmegen is met de auto binnen een kort uur te overbruggen. Als we bij het zwemparadijs arriveren rijst het imposante krijtwitte gebouw waarin tevens een hotel is gevestigd, hoog op voor onze ogen. Met haar bubbelbaden, zoutbaden, bassins en massagestralen zal "Sanadome" mij ongetwijfeld de ontspanning bieden die ik mijzelf zozeer toewens.....
In…

Het toeval wilde die dag dat ik op de zitplaats bij de bushalte die ik altijd bezette als ik terugkwam van mijn vriend, een ring aantrof; deze lag daar min of meer onopvallend maar zijn aanwezigheid kon me toch niet ontgaan. Hij bleek bezet te zijn met een guirlande van kleine, schitterende, lichtpaarse steentjes.
Door wie was hij daar neergelegd; door een andere wanhopige zoals ik die eveneens gegeseld werd door de zweepslag van een onmogelijke, onbeantwoorde en ongelukkige liefde en die…

Zeg T, goedemorgen meis alles goed en thuis ook, vraag ik als we aan de kassa komen bij Appie? Ze lacht haar brede lach en zegt: het gaat steeds beter en dat is hartstikke mooi natuurlijk.
Gedurende het feit dat de boodschappen op de band gaan en het pinnen wat er onvermijdelijk achteraan komt, praten we door en zegt ze met een brede grijns: wil mevrouw koopzegels? Ik kijk haar aan, want weet je: de afgelopen jaren vroeg ze dat nooit, echt nooit!
Waarom niet, nou dat is heel snel gezegd ik…

Het kleine restaurant aan de Noordstraat ademt een Franse sfeer en Franse lang-vergeten chansons weerklinken er.
Een nieuwe dag scheen aangebroken en een onverwacht lente-achtige atmosfeer hing in de lucht, die scheen te duiden op de voorspoed, zo lang al verwacht, die was uitgebleven en waarom ik nu bij uitstek verlegen zat. Ongeduldig wachtte ik tot ZIJ in de deuropening zou verschijnen; de kameraad en de vriendin, mij al sinds mijn jeugd gegeven en in de tussentijd wierp ik mijn blikken op…

Zoon gaat sinds een paar weken op de maandag en vrijdag weer naar school. Op de fiets, als vanouds. De lesuren zijn teruggebracht tot een half uur. Niet de brugklassers sjouwen met hun zware rugzak over de gang op weg naar de volgende les, maar de leraren verplaatsen zich. Op de donderdag spreken ze af in het park en heeft hij gymles. Gymles, het leukste wat er is. Een paar weken geleden volgde hij iedere les, online. Terwijl hij onderuitgezakt hing op zijn stoel luisterde zoon naar de…

Eens, in lang-vervlogen tijd (het eindexamen was op handen...) had ik in het buitengebied al uitgekeken op de witte zijmuur van het huis dat ik nu, na vijftig jaar, van binnen leer kennen; hier vindt de cursus bloemschikken plaats in een langgerekte rommelige loods.
De rest van het huis blijkt labyrintisch, met gangen, achterkamertjes, grasvelden, schimmige doorkijkjes en mysterieuze uithoeken.....
Mevrouw knipt grasgroene, verse bladeren en plant ze eigengereid maar weloverwogen in de vochtige…

De Veolia-bus had over De Heuvel gehobbeld en de halte op het Piusplein bijna bereikt, toen we in gesprek raakten. Ze zat al geruime tijd naast me en ik had vanuit mijn ooghoeken de leerachtige huid van haar wangen, haar grijze haar en haar bril geobserveerd.
Ik heb weleens overwogen hoe het zou zijn om in uiterste nood en eenzaamheid mijn zielenroerselen aan een wildvreemde mee te delen; zomaar, ineens, onstuitbaar; bijvoorbeeld vanuit de hardnekkige maar gefundeerde gedachte en vanuit het op…

Gisteren nog aanschouwde ik de paars begroeide heuvels en de bruine, beige en zwarte wilde paarden van de heide; vandaag wordt appel voor mij geblazen.
Als ik van huis ga staat nog een volle, ronde, bleke maan aan de hemel en heeft mijn kleine, lichtgele kanarie nog het kopje in de veren. Ik passeer de kruising, loop langs de rotonde en langs de straten die ik zo vaak voorbijgelopen ben, maar nu met een andere bestemming. Een vroege, eenzame fietser, de koplamp fel oplichtend, begroet…

In de verte, door de grillig gevormde openingen heen, die het struikgewas en het groene gebladerte van de bomen in zomertooi creëren, zie ik een kleurige stoet zich langzaam voortbewegen en ik hoor tromgeroffel en boven alles uit de weemoedige klanken van trompetten en trombones....
Het is weer de tijd van de jaarlijkse Avondvierdaagse.
De bontgekleurde petieterige figuurtjes schuifelen voorwaarts op het ritme van de muziek terwijl het trommelen aanhoudt.
Zo dromden mensen vroeger in het…

Het was een beeldje van een trotse, fiere meeuw met keurig opgevouwen, strak, wit verenpak, zittend op de sokkel van een zwarte steen, dat ik aantrof in een zaak voor huishoudelijke artikelen. Mijn blik viel erop; het stond daar onopvallend tussen geurkaarsen en andere parafernalia. Ik wilde het mijn beschermelinge graag cadeau doen voor haar achtentachtigste verjaardag in juli,
Mevrouw had immers te kennen gegeven zo van dieren te houden en ze had op de vensterbank in haar bejaardenflat…

Het kleine flatje naast mijn optrekje was in de loop der tijd al door verschillende personen bewoond: door een oude man die hier zijn laatste dagen sleet en die de buren ten grave droegen; vervolgens door een jonge vrouw die leed aan onherstelbaar liefdesverdriet; vervolgens door het Somalische gezin met de jonge kinderen, die later verhuisden naar een nieuwbouwwijk en tot op de huidige dag door Anouk, de studente in de rechten.....
En zo was eens, zo lang geleden, ook voor mij de glorieuze en…

Terugkijkend op mijn getormenteerde leven, getekend door tal van mislukkingen en door grote teleurstellingen, bedenk ik dat ik de weg die voor de hand ligt en die velen al prefereerden, niet zal gaan; de weg van de razendsnelle, moordende Intercity, dan wel die van het wurgkoord, dan wel die van de overdosis.....
De welvingen van mijn lichaam, mijn zachte, nog altijd donkerblonde haar, mijn dappere ademhaling waarvan niemand kon houden; ik heb ze lief en koester ze.....

Het was in die tijd dat mijn oude ouders de hond hadden aangeschaft die zij "Obri" genoemd hadden: een forse Rottweiler, die ik nauwelijks over zijn kop durfde te aaien uit angst dat hij mijn vingers af zou bijten.
In een foto-album bewaar ik nog foto's van de zwartbruine hond die waggelde met zijn achterwerk en die "Obri" heette omdat mijn moeder eens, in lang-vervlogen jaren, een Rottweiler van dezelfde naam had gekend.
Vader kon met zijn zachte karakter de hond geen commando's geven, die…

Opnieuw ben ik de lieflijke vogeltjes gaan bekijken op de Tilburgse markt. Een koppeltje bontgekleurde papegaaien hechtte zich met de pootjes aan het gaas en de beestjes kwetterden zachtjes....
"Kijk er het mooi niet van af" adviseert de man... "Ook van mij niet" repliceer ik en vervolgens antwoord ik: "Het is er bij mij al af". "Ge zegt het zelf" antwoordt de man. "Maar het kan veel erger" zeg ik daarop. "Het doet geen pijn" beweert hij tenslotte ook nog....
Fuchsia's en petunia's tieren welig…

Zoals gebruikelijk vindt de conversatie weer eens plaats in de Deeltaxi, die onverhoopt omgetoverd is tot een soort mobiele, alternatieve therapeutische salon en die dusdanig voorthobbelt over de verkeersdrempels die Tilburg zo rijk is, dat lijf en leden geschokt worden als een rietstengel onder een stormwind....
"Nee", beweert mevrouw, "schulden moet je er niet op na houden, dat leidt tot veel onrust" en de grijsharige chauffeur wiens krullen welig tieren op de schedel, spreekt me onverhoeds…

Om bij onze fraaie, beroemde en architectonisch zo geslaagde LocHal te komen moet ik nu een omweg maken. Gehelmde heren zijn druk in de weer rond hekwerken die de weg versperren.....
Eenmaal gearriveerd besef ik dat de bibliotheek is leeggeplunderd; de collectie romans is verhuisd naar de bovenste verdieping en niet meer uitgestald op de lange tafels op de begane grond en ook hier is het nieuwe cliché van toepassing dat momenteel in de media circuleert: "anderhalve meter!", vanzelfsprekend…

Vlakbij de sportvelden waar ik eens de softbalhandschoen hanteerde en mijn benen over de horden wierp, bevindt zich sinds lange jaren Café "Zomerlust", met een gezellig terras en van binnen ingericht in Jugendstil-stijl.
Vanaf dit terras heeft men het uitzicht op grasgroene weiden waar elegante paarden zich kennelijk amuseren.
Dichtbij is ook het Wilhelminakanaal met de oude draaibrug die nog steeds schepen laat passeren. Op een zonnige junidag dronk ik een warme chocomel op het onovertroffen…

Als ik mij posteer op de "Social Sofa" vóór "Woonzorgcentrum "De Bijsterstede" tref ik vaak een bewoner of passant die mij aanspreekt. Zo ook op die zomerdag, waarop de atmosfeer mild en verzadigd was en de ongeschonden toekomst zich nog leek uit te strekken als een weldadig, breed en uiterst begaanbaar pad....
Twee longlijders, solidair en saamhorig, zij aan zij, deelden op de genoemde zomerdag op dat bankje hun wederwaardigheden en keken uit op een merkwaardig aandoend steegje tussen de…