Ondanks dat Peter van Lisa “terminaal“ is, diverse ‘gaten‘ in zijn lijf heeft die 24/7 verzorgd worden door Lisa, is na overleg met die fantastische chirurg besloten om 3 gaten die weer dicht zijn gaan zitten operatief weer wijd te maken: zodat de ontstekingen eruit kunnen, want dat het ontstoken is, dat is goed te zien als ze me een foto stuurt. De huid is rood, pijnlijk (nog meer pijn dan voorheen) en zo trekken beiden naar het ziekenhuis. Het wordt een dagopname en het is een laatste…

Het is een bizarre tijd. Ondanks dat men stelde dat de mondkapjes af konden blijven, wordt men nog steeds geacht om 1.5 meter afstand te houden. Hoewel het met ‘t vaccineren de goede kant opgaat, blijf ik op mijn hoede. Op mijn qui vive ook, doe de boodschappen met ‘t kapje op en dat is dus niet omdat ik het een geweldig ding vind, zeer zeker niet! Het is een benauwend ding, de bril beslaat, je kunt de anderen niet verstaan (vermits ze die ook op hebben dan) en bent ook zelf dusdanig…

Mijn gepensioneerde buurvrouw, van oorsprong een Groningse boerendochter van het hoge kale platteland. Gehard en een flink verweerd gezicht, ontstaan door de genadeloze weersinvloeden in dat bijna boomloze gure mistroostige landschap ( meningen hierover zijn verdeeld), vertelde me gisteren dat ze er zo veel moeite mee heeft dat haar directe omgeving haar een hogere leeftijd van het gezicht meent af te kunnen lezen, dan de werkelijke; terwijl zij zich juist vele jaren jonger voelt.
Ze had bij de…

Oma, mag ik komen logeren, domme vraag want natuurlijk mag ze dat en ik vraag haar: kom je op de fiets, want dan rij ik je tegemoet of: je doet je ‘ oortjes ‘ in en laat weten wanneer je weggaat dan hoor ik waar je bent…het blijft even stil en ze zegt: ehhh Oma, de oortjes hebben in de appelsap gelegen en doen het niet. Tja, ongelukje dus en daar kunnen die dingen niet tegen! Wat later begint het te regenen en besluit mijn kind, haar kind te brengen en met de fiets in de kofferbak komen…

We kregen de eerste week van April onze eerste vaccinatie en vooral meneer T was er hondsberoerd van, zo beroerd dat de huisarts er toch maar even voor langskwam. Schreef pijnstillers voor en na twee dagen waren we weer het mannetje en het vrouwtje zeg maar, druk maken om de tweede deden we ( nog ) niet….maar dan nadert de datum voor de tweede, om precies te zijn eergisteren, ‘s avonds om zeven uur. Nou was het dus heel de dag al nat buiten en had ik dochterlief gevraagd om ons te rijden,…

Bepaalde mensen moet je niks wijsmaken. Ook al heb je het bij het juiste eind. Het is het soort wat, laat me maar zeggen tot het nuchtere type behoort.
Mijn aardige Groningse buurvrouw is ook zo’n type, probeer haar maar niets op de mouw te spelden, want dan neemt ze je te grazen. Als je haar iets vertelt, ook al is het waar, let dan alsjeblieft op de manier waarop je dat doet.
Ze vertelde me het volgende voorval. Ze had ooit bij een plaatselijke handige rijschoolhouder een cursus 'pech…

We leerden elkaar kennen op het moment dat ik eigenlijk net gezegd had: geen nieuwe vriendschappen meer aan te gaan, niet alleen omdat ons balboekje vol is, maar ook vanwege de teleurstellingen in vorige aangegane vriendschappen. Jullie twee zetten me op beide benen terug en het verhaal dat ik de afgelopen weken te horen kreeg is bijkans teveel om mee te maken, dat is althans mijn mening.
Want: na jaren in het buitenland te hebben gewoond zijn ze terug in Nederland. Niet alleen omdat hier hun…

In het weiland aan de bosrand liepen een paar paarden en enkele ezels en pony’s. De trotse en gemoedelijke paarden hadden de ezels al helemaal geaccepteerd. Het zijn dan wel een beetje vreemde snuiters die hier ook niet helemaal thuis horen; maar goed, ondanks dat ze niet hinniken maar klagend balken en een eigenzinnig en vrij koppig karakter hebben, was er best mee samen te leven.
Maar wat ze nu zagen was echt verontrustend. De eigenaar van de paarden liet nu een wezen in het weiland los…

Begrijpen doe ik het niet meer, snappen nog veel minder want wat wil het geval, wel: elke maand ontvangen wij net als heel veel andere gezinnen een rekening van het CAK, een soort van eigen bijdrage die je nou eenmaal betalen moet. Niks mis mee natuurlijk en sinds het over ging naar de gemeente ging dat bedrag omlaag en tja dat is alleen maar fijn te noemen. April, factuur overgemaakt, is een fluitje van een cent, nou ja iets meer dan een cent natuurlijk maar geen rekening om wakker van te…

Ze rekt zichzelf eens heerlijk uit, terwijl ze poedelnaakt voor het grote raam staat. Annechien Belleflamme glundert van geluk nu ze de eigenares van kasteel Schaloen is. Als weduwe van een Franse miljardair hoeft ze zich financieel nergens meer zorgen over te maken. Ze had die vorige eigenaar, Cor Bot, zelfs wel het dubbele willen betalen, want ze is smoorverliefd op dit ideale sprookjeskasteel, wat ze inmiddels deelt met haar geliefde Magdalena Hummel, die een ochtendbad aan het nemen is.…

Jawel, de eerste werden gesignaleerd en krap een week later ging de boel los en met die boel bedoel ik dat de populieren die hier staan, een stuk of tien dacht ik ( uit mijn hoofd) hun pluizen gingen verliezen. Nou is verliezen nooit leuk, zeker niet als je daar ook al niet tegen kan maar in dit geval worden we hier hartstikke knetter van die talloze pluizen. De bomen, populieren geloof ik ( ik ben niet zo’n bomen kenner, wel een pluizen fenomeen) laten vanaf de maand mei ( jawel als ook de…

Catrinus bracht een leuk verhaal met de titel: "soms verandert er niets" en ik plaatste er een reactie bij. Jammer dat er zo weinig reacties geplaatst worden, maar dit terzijde. Hij bracht me aan het denken omdat zijn verhaal contra het mijne is als het gaat om toiletteren. Natuurlijk zit er geen grenzeloos verschil in mensen, ook in hun gedrag als het gaat om de kleine of grote boodschappen naar het toilet te brengen, dat is bij iedereen anders maar: het kan ook veranderen in de loop der jaren…

Er verandert zoveel tegenwoordig. De tijd gaat snel en alle veranderingen ook. Wie had ook kunnen bedenken dat we tegenwoordig zo in onszelf gekeerd zouden raken. Vroeger had je de krant of Libelle waar man of vrouw zich even achter of in kon verstoppen.
Maar wie leest nog de krant of Libelle, pure tijd- en papierverspilling.
En toch soms verandert er in wezen ook niets. Vanmorgen, terwijl ik de grote boodschap, probeerde op en weg te werken en ik er dus genoeglijk en uitgebreid voor ging…

De telefoon gaat, nou gebeurt dat meer natuurlijk maar in deze herken ik dus het nummer niet en dat komt weer omdat de persoon in kwestie me normaliter op mijn mobiel belt, alwaar ze met naam en toenaam in staat, dus: dan zie ik wie er belt. Niet als ze ditmaal met hetzelfde nummer naar de vaste lijn belt vanzelf! Ik neem op met : Goedemorgen, meer niet. Het blijft stil aan de andere kant en ik zeg dus nogmaals Goedemorgen? Spreek ik met: wat dan volgt is volkomen onverstaanbaar dus ik herhaal:…

Hij had van het ongelukkige ongeval gehoord en dus was de duif even bij de uil langs gegaan, om hem eventueel enige troost te bieden. In ieder geval om hem te zeggen dat hij met hem meeleefde.
De duif had gehoord dat tijdens z’n vlucht er een dode tak precies op z’n vleugel was terecht gekomen en de uil daardoor vleugellam was geworden.
‘Ach duif, heel aardig van je dat je je medeleven toont, maar jij kunt verder niks voor mij doen. Jij kunt geen muizen of iets dergelijks voor mij…

Oh jawel, na een dag dat drie hazen gezellig achter elkaar aanzaten in de gemeenschappelijke tuin beneden, het een hartstikke leuk gezicht was om te zien, ik daar natuurlijk wat kiekjes van gemaakt heb (leve de camera in de mobiele telefoon). En oh jawel, we hebben een dak boven ons hoofd, een bed om te slapen, een koelkast en een vriezer vol eten, genoeg om blij en tevreden om te zijn, los van kinderen en kleinkinderen, maar die drie hazen en die ene luchtballon, die maken met de zon vandaag…

Zo lag ik gisteren in bed het laatste stukje van Winston te kijken met het programma "rij je met me mee", dacht ik dat de naam was, al doet de naam niet zoveel ter zake. Ik viel midden in het verhaal van Linda, die ogenschijnlijk gezond en vitaal maar vooral positief in beeld was, een prachtig mens die al heel wat voor haar kiezen had gehad. Ze werd verwend op een mooie wijze, het hoe en waarom kreeg ik, vanwege het te late inschakelen, niet helemaal mee, maar één van de laatste vragen die…

Het meisje Tanja zat op een Zaterdagavond druk te borduren. Het gaas op de tafel toonde al een groot bruin hek. Daarbij begon al een boerderij op te komen.
"Werk maar lekker, zusje," moedigde haar broer Fred aan.
"Ach, mijn ogen beginnen te jeuken van dat strakke turen," begon Tanja te mopperen.
"Nou, laat mij het maar eens overnemen," lachte Fred.…

Ooit had ik een dierbare vriend die de cactussen kweekte en elke keer vroeg hij me: weet je zeker dat ik voor jou geen mooie hoef mee te nemen, waarop mijn antwoord hem altijd liet schateren, want ik keek hem alleen maar aan met een blik van: meen je dat nou en zei erachteraan: we houden het wel leuk hè lieverd? Nee, je doet me echt geen plezier met een cactus, eerlijk waar niet! Liever niks dan een cactus. Ooit was dat anders maar dat is in een vorig leven en nu, nu staan hier dus twee…

Gisteren zat ik met mijn kleindochter Irene in de tuin, te genieten van het mooie weer.
We zaten onder het lover van de bomen, lekker in de schaduw, de ergste hitte vermijdend.
Plotseling daalde er een rups aan zijn zijden draadje naar beneden.
‘Kijk opa,’ zei de kleine meid, ‘een rups, die op avontuur gaat.’…