Alle inzendingen van an terlouw

Kent je die mensen die altijd zeggen, er is niks op de t.v.? ken je die mensen die tegenwoordig meer dan honderd netten cq zenders in hun pakket hebben en dan nog durven te beweren: er is niks op de kijkkast? Ik heb niet zoveel op met de televisie er is altijd wel iets op, bewegende beelden noemen ze dat, en als ik dus in mijn eentje thuis ben,…

Grappig toch? Een paar weken geleden, stond er een file voor de brug, een van de wachtende automobilisten zag een collega een aantal wagens voor hem wachten en dacht: ik haal een geintje uit, hij stormde uit de auto met een plastiek kindergeweertje (niet van echt te onderscheiden), trok het portier van de auto van zijn collega open en brulde hem iets…

Machteloos kijken we toe, hoe je van de wereld niets meer wetend daar ligt, afscheid nemen is iets waar we nooit een wedstrijd voor zullen uitvinden, waar nooit punten voor worden gehaald, waar nooit iemand als winnaar of winnares kan worden aangegeven en derhalve geridderd of onderscheiden worden. Afscheid is onherroepelijk, is in dit geval niet voor…

Een vochtig weekend, regen, regen en nog eens regen en begrijp me niet verkeerd, ik heb helemaal niks tegen regen, absoluut niks, ik vind regen helemaal niet erg, het heeft iets rustigs, het heeft iets, waarvan je zegt: lekker je hoeft niet naar buiten, maar ik moet zeggen, ook al zou ik naar buiten moeten dan kan die regen me ook niet zoveel schelen…

Er zijn zaken, waarbij ik me niks kan voorstellen, dan heb ik het niet over voorstellingen, maar over dingen die gebeuren, waar je geen grip op hebt, waar je niks aan kunt doen en waar je nog minder aandacht aan zou moeten besteden, maar die wel gebeuren. Er zijn zaken die de pers halen waarvan je denkt: is dit het vermelden waard? En dat zal dan wel…

Zo komt een mens op een leeftijd ( en dan kan Patricia zeggen dat je niet op je leeftijd letten moet, ja makkelijk praten) dat niet alles meer op rolletjes gaat. Je gaat het een en ander mankeren, variërend van wat lijfelijke ongemakken, tot de twee jaarlijkse controles die ik al eens eerder heb verwerkt in een verhaal genaamd : de pletmachine…

Het valt altijd te proberen toch? Bij toeval kom ik erachter dat er op een zakje kaassaus een stickertje zit, in eerste instantie let ik er niet zo erg op, tot ik moet wachten op het water wat aan de kook moet komen, je weet wel, dat eventjes wachten en kijken waar je de tijd mee kunt doden. Maffe uitdrukking eigenlijk ‘de tijd doden’ afijn,…

Net als elke week zijn er leuke en minder leuke dingen om te vertellen, en ik moet zeggen dat ik het meeste onder de indruk was van het feit dat inmiddels alweer een week geleden Antonie door zelfdoding om het leven is gekomen. Een keus die een mens pas op het allerlaatste maakt, een keus die een mens, of althans veel mensen misschien wat vreemd overkomt…

Sparen is een ding wat iedereen zou moeten kunnen en als je er een sport van maakt om punten te sparen van bijvoorbeeld de koffie, kan je dat leuke dingen opleveren, zo ook in mijn geval. Van een grootgrutter gebruik ik al jaren dezelfde koffie, spaar daar driftig de punten van, die weer moeten worden opgeplakt in een speciaal daarvoor bestemd boekje…

Ik kom er eerlijk voor uit, ik ben als de dood voor de dood, wanneer ik zie, dat er een beest wordt platgereden, nooit meer opstaat, het niet meer doet, dan weet ik dat ie dood is, als een pier, en als een pier dood is, nou neem dan maar van mij aan, dat ie dood en zielloos is en daar zit ‘m nou net de kneep! Wanneer je dood bent, wordt er beweerd…

Iedereen kijkt uit met boodschappen doen, je kunt je geld natuurlijk maar slechts een keer uitgeven en dan zijn er toch dingen die ik niet zo goed begrijp. De rokers onder ons, zullen vast weten waar ik op doel, wanneer ik zeg, dat men de laatste tijd wel gedacht moet hebben dat we steeds meer gingen paffen, het leek warempel wel alsof er shag verdween…

Hoe snel kan er iets mis gaan, heb je zelf dingen niet in de hand, blijkt uit het volgende, kleinkind van drie jaar zit op zwemles en moeder is met haar kleine zusje in de daarvoor bestemde ruimte om te kijken naar de vorderingen van haar oudste. Ze is bezig in het water als haar jongste haar eventjes afleidt, draait zich dus om en draait vervolgens…

Alsof er geen sprake is van een stapje terug, alsof er geen sprake is van minder blauw, alsof de ene mens belangrijker is dan de ander en we eigenlijk geen verschil mogen maken maar toch: aan de top hoeft men niet op te letten, aan de top, regelen de mensen het op die manier, dat regels voor hen niet gelden, regels zijn voor de gewone mens, regels zijn…

Waar is de tijd gebleven, de tijd van spelen op straat, tot ’t schemerde en langzaamaan de straatlantarens aangingen, stuk voor stuk en je wist: ik moet naar huis, ik moet naar binnen. Waar is de tijd gebleven, van een paar minuutjes nieuws wat eigenlijk geen naam mocht hebben, en als er wel belangrijk nieuws te melden was, dan werd dat ook uitgebreid…

We zagen de bui al van verre aankomen, wisten al dat het zou gaan hozen op niet mis te verstane wijze zou het water in al zijn overvloed naar beneden komen met alle gevolgen van dien. We wisten dat het zou gaan spoken met bliksemschichten met van die ontzettende harde onverwachte klappen die je tot in je maag zou voelen natrillen, we wisten dat allemaal…

Een mens beseft pas wat ie heeft, als hij ’t kwijt is, we nemen alles als vanzelfsprekend aan, kijk nu maar alleen naar de leeftijden, je jeugd is vanzelfsprekend, wenst dat je ouder wordt maar hebt niet in de gaten, dat de jaren met een bloedgang voorbij vliegen. Voor je ’t weet, is de jeugd overgegaan in de pubertijd, overlopend naar jong volwassen…

Geen hobby nog minder plezier beleef ik aan jou, afschuw alleen ’t woord minachting speelt nog net niet door mijn hoofd. Ik mag je niet minachten, maar zou dat liever wel doen, besef diep in mijn binnenste dat het misschien niet normaal is om zoveel afschuw van je te hebben. Ik zal er geen vloek aan verspillen, want dat is het me niet waard, maar plezier…

Een mens mag fouten maken, zoveel als hij of zij dat zelf wil, een mens mag blunderen, soms tot groot ongenoegen, maar het mag. En wanneer we erachter komen dat de radiator lek is, dan is dat typisch zo’n actie die eigenlijk alleen maar hoeft te worden toegewezen aan de man, er van uitgaand dat die er ook is. Het liefste heb je dan een nieuwe eventjes…

Bij het boodschappen doen, val ik midden in een telefoongesprek wat gevoerd wordt door een voor mij onbekende dame, leve de mobieltjes. Ondanks dat ik niet probeer te luisteren, lukt me dat maar deels. Dan valt me op, dat de dame in kwestie een leerling aan de telefoon heeft die ‘nog’ niet gehoord heeft of ze al dan niet geslaagd is. Dat is bizar…

Uitgevonden door mannen, de Willie Wortels van de hedendaagse tijd, de machine die foto’s maakt van de borsten van ons, de vrouw. Uitgevonden omdat geen man ooit zal meemaken wat je voelt wanneer je vastgeklemd zit aan dat ene lichaamsdeel voor misschien een paar luttele seconden, ach de tijd doet er niet toe, het feit dat een borst, tot pletten toe…

Met voetbal heb ik niks, de sport niet en de mensen niet, er gaat wel zo vreselijk veel geld in om, niet te denken aan het onderhoud van de stadions, het maaien van gras het kopen van spelers, alsof het een pakje kaakjes betreft. Nee, met voetbal heb ik niks, de lol is er in de loop der jaren vanaf gegaan, als je de vechtpartijen ziet en de spuug sessies…

Een de- ja vu kreeg ik, vandaag ‘k zal uitleggen waarom. Een van de kleinkinderen moest worden geholpen aan een vervelende keel- neus amandel + dat er buisjes in zijn oren werden geplaatst. Nare bedoening natuurlijk, alhoewel: het altijd erger kan, want ineens bedacht ik me, dat ook ik op die leeftijd ontdaan moest worden van te vaak ontstoken keel…

Ik kan me er niets bij voorstellen heb werkelijk geen idee wat het is om te leven en te zitten in het verkeerde vel, in de verkeerde outfit de verkeerde jas, of hoe je dat ook noemen wilt. Natuurlijk heb ik wel eens een vervelende dag, een vervelend gevoel, een vervelende periode of wat voor vervelende toestand dan ook, maar vervelend op een manier…

En langzaam ga ik naar zevenhonderd, 7 x 100 werkjes die ik maakte, waarin ik soms de kern, en soms de plank helemaal niet raakte. Werkjes waarvan ik dacht, dit is leuk, en net zo vaak dacht ik, wat een enorm eng geval. En toch bracht het me daar, waar ik nu ben, het bracht me tevredenheid het bracht me contacten, al dan niet blijvend het bracht me…

Laat niet als dank, is een mooie slogan op de tv. Ik heb de brutaliteit om een dame, jawel u leest het goed een echte dame, op het matje te roepen als ik vanaf mijn balkon zie, dat ze haar hond uitlaat. Nu heb ik zelf ook een hond, en weet als geen ander, dat er kinderen spelen buiten, als geen ander weet ik dat de gemeente van die mooie paaltjes…

Ken je dat, alles voor gewoon aannemen, alles als vanzelfsprekend te laten gebeuren. Ken je dat, elke dag wakker worden, opstaan, eten, drinken, wassen aankleden, tanden poetsen, koffiedrinken langzaam op naar de boterham al dan niet met beleg. Ken je dat, die gewoonte van alledag, alles is normaal, alles verloopt normaal alles is zoals het altijd…

Het is warempel de klap op de vuurpijl, de domper op het gebeuren, de mosterd na de maaltijd. Men is van overhand de weg kwijt, vet eten is slecht, uit de muur eten eveneens. Men discussieert over een frituur-toeslag omdat men nu is geïnteresseerd in de gezondheid van de mens. Want het gewone gezonde eten is te duur ten opzichte van de te vette hap…

Het zijn de kleine dingen die het ‘m doen, een aardigheidje zit hem niet in de grootte. Een gift zit niet in de enormiteit, het is niet de waarde van het geven, het is de waarde van het gevoel van ’t geven. Maar: we zijn met zijn allen zo gebrand geraakt op de grootte van de gift, dat de ’t bijna niet te bedenken is, dat we ooit tevreden waren met minieme…

Bij miljoenen mensen gaat de verdeling van de inboedel niet zoals hij zou moeten gaan, maar bij Jan staat alles in het middelpunt. Yolanthe ging met zijn spullen aan de haal, had een blik personeel opengetrokken die de zaak leeghaalden, waarheen waarvoor? Wanneer mensen trouwen is het in goede en slechte tijden, maar ja, ze waren niet getrouwd,…

Regels en wetten om na te leven, logica staat bovenaan, mensen mopperen als ze in deze crisistijden aan de foute kant van het saldo komen te staan. Mocht de rekening erg hoog opgelopen zijn, kun je zomaar te maken krijgen met mensen die je liever niet aan de deur krijgt, of te maken krijgen met bureaus die wel eens eventjes orde op zaken komen stellen…