Soms sta ik er van te kijken hoe we ons vaak aangetrokken voelen tot de dingen die negatief zijn. We kunnen ons heel goed verliezen in andermans leed. Ik heb het dan bijvoorbeeld over die echtscheiding van dat stelletje van t.v. Of de inbraak bij de buren hiernaast. Ik noem maar wat.
Mijn punt is dat je zelf beïnvloed raakt. We hebben de neiging om, zonder er bij stil te staan, mee te gaan in andermans emoties. Of het nou goed is of niet. Is het niet 's ochtends in de kantine, dan is het wel…

Deze keer is de vertaler de Belgische, erudiete schrijver Paul Claes, van wie ik vermoed dat hij een eerste druk van 'Une Saison en Enfer' heeft, maar zij die zoiets bezitten, zullen dat overal en altijd verzwijgen. Zo'n boekje is vandaag de dag een fortuin waard en ze liggen dan ook vast en zeker in privékluizen. Voorts in belangrijke musea, maar die zijn sowieso niet te koop. Het is altijd even schrikken als er weer iets nieuws verschijnt over de helaas nog niet heilig verklaarde Arthur…

Er is een klarinet aan huis gekomen. En die had mijn dochter bij zich. Een prachtig instrument is het: donker hout en glimmende metalen dingen erop waar Silke haar vingers op moet leggen. Het maakt mooie, diepe, warme geluiden, af en toe onderbroken door een knerpend gefluit. Maar dat is een kwestie van elkaar beter leren kennen. Broer brengt pas volgende week zijn nieuwe koperen huisgenoot mee. Om het pijnlijke ongeduld te milderen, speelt hij af en toe op de mondharmonica die ik deze zomer…

Dan is dan weer dat moment dat het goed voelt om in de pen te kruipen en het volledig op de automatische piloot te gooien. Kaarsje staat weer. Geluid van de plensregen op de achtergrond. Een kop thee in de maak en gewoon lekker schrijven.
Vandaag had ik op mijn werk een interessant gesprek met enkele collega's. Het ging, onder andere, over het opvoeden van je kinderen. Of het nou wel zo verstandig is om je kinderen te voorzien van alle leuke gadgets, de mooiste kleren, de vetste spelletjes en…

Delicaat
Voor diegene die eens wat anders wil dan de Nederlandse rauwkostsalade, zijn we bezig om een nieuw product binnen te schepen; de eetbare roos. Vanuit Ecuador willen we eetbare rozen importeren om lekker te vermengen in de Hollandse krop en doen we op het rosegebeuren een tomaatje met een hard gekookt eitje. Ik zeg: smakelijk!
Toef
Het kan nog beter, alcoholische rozenblaadjes die in je borrelglas drijven en die je met het ijsklontje tussen je tanden kunt wegslurpen. Klinkt heerlijk…

Spiegel
In elke spiegel waarin je kijkt, kijk jij naar jouw weerspiegeling. Een intense heldere en onthullende blik. Hopelijk word je er blij van, want dit ben jij!
Kijk eens goed; past het beeld van de weerspiegeling bij jou? Ben jij dat?
En wie ben jij dan wel?…

De Ramadan is bijna weer ten einde. Fijn! Iedereen mag weer eten wanneer hij of zij wil. Het is prachtig en ik vind het fijn om volledig op de hoogte gehouden te worden van deze religieuze dagen.
Alle media besteden 2 keer per jaar volledige aandacht aan het begin en het eind van de Ramadan. En terecht! Iedereen moet op de hoogte zijn van religieuze feestdagen en respect tonen voor de mensen die geloven. Informatie brengt begrip. En begrip brengt respect en respect brengt vrede.
Het is…

In dit geografisch kleine land vliegen de pro's en de contra's elkaar continu in de haren en zo hoort het ook in een beweeglijke democratie, in voortdurende dialoog blijven of zoals Salman Rushdie in 'Haroen' schreef, waar niet meer gepraat mag worden, heerst onderdrukking en tirannie, ondemocratische krachten willen het liefst dat iedereen uit angst het zwijgen wordt opgelegd. Daarom is Holland een sprekend voorbeeld van een welvarende democratie, er wordt volop gesproken en alle meningen…

Ik heb een kwaaie bui. Zo'n donkere, waar luttele momenten geleden een reeks bliksems uit is geflitst, van het soort dat ik nooit wil horen uit de mond van mijn kinderen. De oorzaak van dat innerlijke onweer is de post. Als ze denken mijn humeur rooskleuriger te maken door nu in witte autootjes te rijden met een nieuw logo erop in plaats van in hun vroegere knalrode, zijn ze goed mis!
Al jarenlang zit er met enige regelmaat post in onze brievenbus die niet voor ons bedoeld is. Een andere…

Het is eindelijk herfst. Heerlijk! De kachel staat aan en ik zit opgekruld in mijn grote stoel met een boek. Zo een lekker dik boek, waar ik helemaal in verdwaal. Af en toe neem ik een slokje rode wijn, want dat hoort bij stormachtige herfst dagen. Mijn stoel staat voor de televisie, dat vind ik fijn. De bewegende beelden geven mij het gevoel in de wereld te staan en niet alleen in mijn woning. Als het journaal begint, leg ik mijn gehavende boek met losse pagina’s en veel ezelsoren, want het…

Het toeval wil dat de beste vriendin van onze dochter samen met broer en ouders, die we ondertussen ook onze vrienden mogen noemen, in dezelfde streek op vakantie gingen als wijzelf. Dus spraken wij af elkaar ginder te ontmoeten. De jongelui wilden graag raften en de oudjes zouden mee inschepen. Op de bewuste dag hesen we ons in sexy wetsuits, trokken een reddingsvest aan en zetten een helm op. Alleen het plezier dat we hadden bij de hilarische aanblik van onze gezinsgenoten en vrienden was het…

Zondagavond is het. Aardig wat aan het regenen buiten en ik zit lekker binnen. Laptop op de schoot, kaarsje aan. En dan eindelijk dat moment van bezinning.
Het doet goed. Je weet wel; je dag overdenken en tot de conclusie komen dat het een mooie dag is geweest. Productief, energiek, hoopgevend en vooral vrolijk.
Ik kan er niet genoeg van krijgen om enkele keren in de week eens stevig te gaan wandelen en dan voornamelijk naar mijn favo spot, ergens in Amsterdam, aan het water. Zittend op een…

Waar is de tijd gebleven, de tijd van spelen op straat, tot ’t schemerde en langzaamaan de straatlantarens aangingen, stuk voor stuk en je wist: ik moet naar huis, ik moet naar binnen. Waar is de tijd gebleven, van een paar minuutjes nieuws wat eigenlijk geen naam mocht hebben, en als er wel belangrijk nieuws te melden was, dan werd dat ook uitgebreid behandeld.
Waar is de tijd gebleven, dat je de fiets buiten kon laten staan zonder hem op slot te zetten en zeker wist dat ie er de andere dag…

We zouden een wandeling maken op grote hoogte. We konden met een bus de Stelviopas oprijden, ginder het wandelpad nemen naar de Furkelhütte en vandaar met de stoeltjeslift terugkeren naar het dal. Enig probleem: het weer. De gletsjer zat in de mist en de lucht was grijs met dreigende wolken. Volgens de hotelbaas zou het absoluut niet regenen. Toch stelden we onze hoogtestage liever een dagje uit en kozen voor een wandeling dichterbij, naar de Berglhütte. Die wandeling overbrugde op een…

Ik ben achter met kranten lezen. Dat is niet erg, dat ben ik altijd. Maar nu is door de vakantie de achterstand lachwekkend geworden. Ik heb vandaag de NRC van 12 juli gelezen. Ik zou natuurlijk gewoon mijn verlies moeten nemen en een week of vier oude kranten weggooien, maar dat doe ik niet. Er kan iets belangrijks tussen zitten: die krant is niet voor niets bij mij terecht gekomen. Er kan een overlijdensadvertentie in staan van iemand die ik dertig jaar geleden nog gesproken heb, of een…

Ik heb een gezin van smulpapen. En ik ben de smulsmurf. Gelukkig heeft niemand van ons aanleg om te verzwaren, anders rolden wij 's ochtends de deur uit. Soms denk ik dat ik Watetenwevanavond heet, gezien dit het eerste is dat ik te horen krijg wanneer de kinderen van school komen.
Maar zelfs voor ons is teveel teveel, dat hebben we tijdens deze reis herontdekt. Bij het uitkiezen van een hotel zijn de beoordelingen van de maaltijden door vroegere gasten van doorslaggevend belang. Als er…

We zagen de bui al van verre aankomen, wisten al dat het zou gaan hozen op niet mis te verstane wijze zou het water in al zijn overvloed naar beneden komen met alle gevolgen van dien. We wisten dat het zou gaan spoken met bliksemschichten met van die ontzettende harde onverwachte klappen die je tot in je maag zou voelen natrillen, we wisten dat allemaal.
En de een na de ander wist dat water zich niet liet tegenhouden, want als iets grillig is, tja dan is het water, de enige wijze waarop water…

Een mens beseft pas wat ie heeft, als hij ’t kwijt is, we nemen alles als vanzelfsprekend aan, kijk nu maar alleen naar de leeftijden, je jeugd is vanzelfsprekend, wenst dat je ouder wordt maar hebt niet in de gaten, dat de jaren met een bloedgang voorbij vliegen. Voor je ’t weet, is de jeugd overgegaan in de pubertijd, overlopend naar jong volwassen, in een handomdraai.
Volwassen worden de meeste mensen nooit, er zal in iedereen altijd iets van een kind achterblijven in welke positie je…

We hebben de bergen de bergen gelaten en zijn weer thuis. Eén berg is ons gevolgd: de vuile was. Nu ik het propere sokken- en slipjesbestand weer tot normale proporties heb kunnen doen stijgen (om van de quasi volledige iets-meer-stof-bevattende zomercollectie te zwijgen), ga ik enige anekdotes voor de vergetelheid behoeden. Je maakt wat mee wanneer je op reis bent. Twee weken uit huis bezorgen je een schat aan inspiratie. Eerst moeten die hersencellen natuurlijk terug wennen aan het…

Vrijdagmiddag, ik ben onderweg naar de bushalte, even verderop. Met nog een kleine vijftig meter te gaan, jengelt de bus mij plots om de hoek tegemoet. Te vroeg, natuurlijk. Teleurgesteld laat ik mijn schouders hangen en slenter verder.
Het lot is mij goed gezind, diezelfde bus stopt precies voor mijn neus en joviaal gooit de chauffeur de deur open. “Moest u mee, mevrouw?” vraagt hij. “Nou heel graag,”antwoord ik, ineens een stuk vrolijker. Ik haal mijn Ov-kaart tevoorschijn en haal…