Zelfkennis
Ik wantrouw mensen die menen voortdurend te moeten vertellen ‘hoe ze zijn’.
Gelijk een wandelende reclamezuil, promoten ze zichzelf. Niemand vroeg er om. 'Ik ben altijd eerlijk en open en ik vind het heel belangrijk dat je elkaar in je waarde laat', of ’ik ben heel perfectionistisch’. ‘Ik maak me nooit druk om wat anderen van me vinden’.
Dit zijn overbodige woorden, denk ik dan. Hoe mensen jou beoordelen heb je niet in de hand. Je laat zien wie je bent door je gedrag. En anderen trekken daar hun conclusies uit. Of jij je hier nu in kunt vinden of niet.
Perfectionistisch zijn kan bovendien verschillende dingen betekenen. Je komt over als een stresskip en maakt je druk om futiliteiten, of je bijt je ergens in vast net zo lang totdat je tevreden bent.
Of je vertelt anderen wat ze fout doen en hoe ze het anders moeten doen.
En roepen dat je je echt niet bezig houdt met wat anderen van je vinden….zorgt ervoor dat ik mijn wenkbrauwen ga fronsen. Het komt ook door woorden als: altijd of nooit. Heel. Ik vind ze te absoluut (en dat vind ik absoluut!).
In werkelijkheid ligt het meestal genuanceerder. Je zet de puntjes op de i, als je een tekst schrijft. Maar als je je kledingkast opendoet, dondert alles naar beneden. Je bent vaak op tijd voor de bus maar het is nu al de derde keer in twee weken tijd dat je je sleutel bent vergeten.
Nuance, daar gaat het om. Mensen zijn complexe wezens. Waar ik me wild aan erger: mensen die zeggen dat ze ’eerlijkheid en rechtvaardigheid’ zo belangrijk vinden (joh, meen je dat nou).
Ooit iemand ontmoet die hardop zegt dat dit hem geen reet kan schelen?
Het zijn loze woorden.
Het enige wat je kunt doen is de waarden die jij belangrijk vind proberen uit te dragen.
Dat is nog de beste zelfpromotie.
Feit is dat we als mensen vol zitten met tegenstrijdigheden en ons hier niet altijd bewust van zijn.
De beroemde blinde vlek. Zo roep ik altijd dat bewegen zo belangrijk is, en dat een goede conditie het beste is wat je jezelf kunt geven, om vervolgens het hardlooprondje weer een week uit te stellen met een k-smoes. Verbind je je ook aan je woorden, dat geeft informatie over iemand.
Woorden zijn maar woorden. Iemand die van zichzelf vindt dat hij zo geduldig is en jou staat op te jagen tijdens het koken omdat je niet snel genoeg de paprika in stukjes snijdt, wil graag geduldig zijn, maar is het dus niet altijd.
Waar mensen de mond van vol hebben, hebben of doen ze vaak juist zelf niet. ‘Respect, weet je’. Hoe meer iemand het woord respect in de mond neemt, des te groter de kans dat diegene zelf grote moeite heeft om respect te hebben voor anderen. Is mij opgevallen.
Zo ken ik ook mensen die dominant zijn, nadrukkelijk een mening hebben en niet open staan voor de mening van de ander maar dan wel zeggen dat anderen ook eens moeten laten zien waar ze staan.
Als ik zo doorga maak ik mezelf ook verdacht. Trek je conclusies. Dat zal ik me wel degelijk aantrekken.
Maar ik probeer er niet onder te lijden.
Inzender: Monique Louis, 3 februari 2011
Geplaatst in de categorie: psychologie
Leuk de enthousiaste bijval, leuk dat het aanspreekt, dat is toch waar je naar streeft, dat het iets losmaakt bij de lezer (en dat lukt me lang niet altijd).
in een dag en 30 stemmen of nog meer.....
Of: 'Ik zeg de dingen graag recht voor zijn raap. Ik ben altijd duidelijk'. Ik ben dit, ik ben dat, ik ben zus, ik ben altijd zo. Flauwekul. Goed zo, Mohair, dank, de beuk erin met die slappe zelfoordeeltjes, bah!