Net voor de lente moet hij doodgaan, terwijl hij zo’n hekel heeft aan nattigheid en kou. Wie kon vermoeden in de laatste warme dagen dat dit de laatste zouden zijn? Wie kon vermoeden in de koude dagen dat het nooit meer warm zou worden? In volle gezondheid, omringd door speelse aandacht, vertrouwde gewoonten, zo welkom, ook al was hij soms tot last:…

Fantastisch dat Amerika, Engeland en Frankrijk nu de aanval openen op die psychopaat Khadafi, die Libië wenst te torpederen, zijn eigen burgers gewetenloos afmaakt, de totale ondergang in scene zet. Zelfhaat die anderen meetrekt in de vuile ellende. Ik snap die geïndoctrineerde Khadafi-aanhangers niet. Bang voor hun welvaartspositie wellicht. Eindelijk…

Ik keek in mijn e-mailberichten en ik zag tot mijn grote verrassing een bericht van ene Bonnie, die me vertelde dat ik het boek 'De koning' van Kader Abdolah had gewonnen, een gesigneerd exemplaar nog wel. Ik was mijn inzending allang vergeten en was ook vergeten mijn adres erbij te vermelden, vanwege de persoonlijke crisis waar ik in vertoef,…

Dat het niet bijster goed met Pieter ging, dat zagen zijn vrienden en kennissen wel, het was ook geen wonder, want hij had na jaren eenzaamheid eindelijk wat liefdesgeluk ervaren, maar het mocht niet lang duren, het had maar een kort leven beschoren. Zijn vrienden hadden hem opgevangen, aanhoord en gesteund. Ze beaamden de onmogelijkheid van zijn…

Ik probeer meer en meer tot mijn positieven te komen en ik voel dat ik er niet alleen voorsta, ondanks dat ik wel veel alleen ben en door de stad dwaal om onder de mensen te zijn. Toevallig is het boekenweek en dé boekhandel van Gouda Verkaaik had Jessica Durlacher gestrikt voor een interview met een leraar Nederlands van het Leo Vroman College.…

En wij trainden, op tijd en afstand, door weer en wind, met de klok in de hand. En wij droomden van gouden prijzen op de baan, in het bos, op de weg, van het kampioenschap van het land. En wij volgden trouw ons schema op de letter, op het gevoel tot soms wel over de rand. En wij liepen, wel iedere dag gingen ermee naar bed, stonden ermee op met…

Als depressie het onderdrukken van ware emoties betekent, dan snap ik heel goed hoe Mirjam zich gevoeld heeft vlak na haar debâcle in Italië, want ze is daar vervroegd weggegaan, omdat ze niet goed communiceerde en velen waren heel boos op haar. Ze zit in een identiteitscrisis, want ze weet niet meer wat ze met haar leven aanwil. Geen wonder dat ze…

Ik heb een elpee, de band heet Klaatu. Daar staat een nummer op waar ik echt helemaal van uit mijn dak ga. Little neutrino, je proeft de eenzaamheid tussen de sterrenstelsels, je voelt het zoeken naar erkenning. En dat is er dan gewoon niet, in dit godvergeten zwerk. Hee neutroontje, kom langs, drinken we samen een biertje.…

Ik ga gebukt onder schaamte over hoe ik me heb laten gaan, hoe ik als een boze lama haar in het gezicht gespuugd heb, ik extreem woedend de kinderkamerspullen terug zette, ik haar wilde omhelzen, terwijl ze woest mij wegduwde. 'Je wilt met me neuken hé!', schreeuwde ze. Ik schrok van de grofheid van haar woorden. Ja, zelfs ik kan nog schrikken…

Ik schreef mijn hartenkreet 'Misschien toch nog?' tegen beter weten in. Ik belde Mirjam nog één keer om te vragen of ze gewoon vriendin wilde zijn, maar nee, dat wil ze niet en zo'n grote stap terug werkt meestal toch niet in de praktijk. Onze relatie is onmogelijk door wat ik al beschreven heb. Voor Mirjam was ik heel stabiel en gelukkig,…

Wie wil die nu niet bezitten, dat prachtexemplaar, welriekend en schitterkleurend. Zij maant ons tot gedichten en onbereikbare vergezichten, wij verliezen onszelf in liefde en stamelen "kom met mij mee". De confrontatie met een epifyt als de orchidee loopt altijd weer uit op teleurstelling. Ze is zo mooi, je wilt haar maar ondertussen zuigt ze het…

”Ga je mee naar Praag?“ Perplex en ook wat verward overdacht ik of ik het zou doen. Nooit meer naar Tsjechië had ik een aantal jaren geleden bedacht. Ik ben wat naar Praag geweest. Mijn man had er een grote familie en we gingen er na de opening van de grens wel 10 keer per jaar heen. Op zich niet zo erg, maar alle goederen die dan meegingen,…

Ik verstuur mails naar Mirjam, waarin ik uit de doeken doe, waarom het weer spaak liep met onze liefdesband. Ze vertoeft nu ergens bij vrienden hier in Gouda, ik weet niet waar. Ik ben al wel op de thee geweest bij de tijdelijke huurders in haar woning. Over twee weken zal ze zeker terugkeren in haar eigen huis en dat lijkt mij vooreerst het allerbeste…

Vlak voor Kerst 2010 begon mijn liefdesband met Mirjam, in tijdsspanne is het niet echt lang geweest, ook nog eens min twee maanden, daar Mirjam toen in Italië zat. Maar de intensiteit van de liefdesband was ongekend heftig en dat telt pas echt. Ik hou nog steeds zielsveel van haar, maar ik ben er nu wel steeds meer achter gekomen, dat er iets mis…

Ik geloof niet meer in de liefde tussen een man en een vrouw, ik heb er teveel ellende van ondervonden en ik weet hoezeer beide seksen gekweld worden door onverwerkte trauma's en communicatief onvermogen. Liefde voor één iemand nekt iedereen op den duur en de liefde uitsmeren over diverse contacten voldoet evenmin. Mijn ziel is geheel versomberd…

Mijn geliefde was een dikke week bij mij in de flat en we maakten het heel gezellig voor elkaar, alles verliep soepel en we waren ons allebei niet bewust van het feit dat zo'n snel continu samenzijn wel eens averechts kon gaan werken. Zij maakte werkelijk alles schoon, zelfs de gordijnen gingen in de was en ze boende de vloerbedekking met azijnwater…

Ik leef alleen nog voor het liefhebben, zonder dat hoeft het niet meer voor mij. Alle rompslomp van het aardse bestaan kan me gestolen worden, is regelrechte bullshit. Ik ben oud genoeg om dit te beweren, heb meer dan genoeg geleden. We zijn in wezen allemaal intens verdrietig omdat we niet volop onze geliefden kunnen beminnen, dat oermankement nekt…

pffff.... toch maar even een blik geworpen op de méést bekende datingsite van Nederland. Wat een vreugde. Er staan alléén maar mannen in die: er véél jonger uitzien dan ze zijn, zich véél jonger voelen, allemaal empathisch, zich kwetsbaar opstellend, slim, bos-en strandwandelend, wijntje bij de open haard (sjonge ik wist níet dat half Nederland…

Kunt u het zich voorstellen, de kinderen van Juul bakkeleiend in Paleis Soestdijk ? Over elkaar heenvallend om de snuisterijen, het zilverbestek en de kroonjuwelen. En als dan de koninklijke kruitdampen zijn opgetrokken, het royale stof is nedergedaald, dan moet de zolder worden geruimd. U en ik bellen in dat geval terstond de desbetreffende afdeling…

Ik ben werkelijk tot het bot, mijn naakte botten, gegaan om te ontdekken waar ik nog blokkades kon opheffen, de nare boel kon transformeren of anderszins verwerken, als ik maar mezelf kon bevrijden van die ellendige nasleep van mijn destructieve, psyche ontwrichtende, liefdeloze, wrede opvoedingssysteem. Ik ben niet iemand die het leven lichtvaardig…