Als je aan mij denkt... Denk dan aan mijn kleine tikstapjes naast de jouwe Denk aan hoe gebiologeerd ik je onderarm kon aaien Denk aan hoe graag ik mijn hand op je buik legde ‘s nachts Denk aan hoe zorgzaam ik je schouders epileerde Denk aan mijn veel te luide lach Denk aan ons synchroon drinkgedrag Denk aan hoe goed onze lippen op elkaar pasten…

Opgesteld in rijen van vier, fier lopen ze over de rode loper, vergezeld van een diepe inkijk dan wel te veel vel verhullend. Ze gaan dansen, de boekenballen, samen met hun boekenballerina's. Ze gaan sjansen, de boekenballen, op zoek naar een scheve schaats, de eerste oplage moet omhoog, een schandaal is bijkans gewenst. Of onbegrepen, ook zo'n…

The Wall van Pink Floyd kent vele mooie nummers, maar het nummer Mother steekt er voor mij, na al de jaren van het beluisteren van deze band, met kop en schouders boven uit. Waarom? Het woord moeder heeft voor mij een enorme emotionele lading. Misschien omdat ik zelf vader ben en een vrouw heb die de moeder van mijn kinderen is of omdat ik zelf…

Heel apart zo'n computer in huis, het is alles. Je blik op de wereld, je agenda, je dagboek, je therapie, je contact met de buitenwereld, je moderne geraniums dus. Tenslotte zit je er wel achter. Wel veel actiever dan achter die rood-witte bloemen zitten. Gisteren was ik in Duitsland. Ja heus waar! Ik wilde namelijk een kookclubje oprichten…

”Trainer, ik krijg, tijdens de wedstrijd drie verschillende, vaak tegengestelde adviezen. Wat moet ik doen?” De trainer heeft daar niet meteen een antwoord op. De trainer staat een beetje met zijn mond vol tanden van deze feedback. Hij roept immers net zo hard mee als de rest aan de zijlijn. De betrokkenen hebben het allemaal zo goed voor met…

Ik ken een man die, voorbij z'n scheiding, een lieve vrouw tegen kwam. Zijn nieuwe lief kende het klappen van de zweep, zijn ex zette hoog in met het gemis van kinders, hij kon alleen nog maar vluchten in rustgevende medicijnen. Ik weet dat hij eenzaam is. Ik ken een man die, buiten zijn schuld, z'n werk is kwijt geraakt, en geloof me, dat heeft…

Omdat ik nog nooit een poes in mijn bezit gehad heb is de poes die ik nu heb ook gelijk een studie-object. Niet dat ik nu van alles op haar uitprobeer, ik bewonder en observeer haar gedrag. Het eerste is ontstaan uit de vraag: hoe kwam jij daar toch midden op de weg terecht in de regen? Uiteindelijk heb ik nu ontdekt dat het helemaal geen buitenpoes…

Na een paar spannende dagen was het zo ver: ik ging naar mijn internetvriendin, die ik heb leren kennen van www.nederlands.nl . Het blijft altijd een beetje eng als je elkaar alleen maar via de e-mail kent. Maar we hebben al een tijdje contact met elkaar en het moest dus wel gaan. Alleen het was wel een eind weg; daarom heb ik eerst gewacht tot mijn…

Ik wankel op mijn benen, kan maar niet stopen met wenen. Het lukt niet om te bedaren, ga dit in me eentje klaren. Mijn wereld lijkt te vergaan, liefde die ik moet laten gaan. Liefde gaat vriendschap blijft, en toch een hart, dat zo vreselijk overdrijft. Waarom dan toch zoveel pijn, terwijl ik weet dat ik altijd je maatje zal zijn? Ik weet, mjn…

Ze zijn er en ik mag ze helpen, bij toeval ben ik hun vakje in gerold. Rollators bij de vleet, mariabeelden en god genageld aan de muur, zebravinkjes, poezen, honden, eenzaamheid gebald in een keukenstoel. Verzamelaars van verzamelingen, god- en pleinvrezend. Ik klop, veeg en zuig, mag overal roken als het maar op het balkon is, oude mensen zijn…

Witte boorden criminelen, graaiers verblind door hebzucht en begeerte die waarheden verzwijgen en leugens verzinnen, hun zakken vullen en ongestraft schuld en puin nalaten aan het volk. Ergens verkwanselt op dit moment zo’n onmens weer een oud Nederlands bedrijf voor eigen gewin en dat van zijn vrienden. Ik verblijf in de hel om mijn proefschrift…

Ik heb gepakt. En ben klaar voor ons vaarwel. Kus mij en glimlach die mooie glimlach van je. Vandaag is de dag dat ik verder trek. Ieder wolkje dat ik zie zal ik jouw naam geven. Ieder liedje dat ik fluit zal aan jou zijn opgedragen. Iedere gedachte die mijn in mijn hoofd ronddartelt zal mij bedwelmen. Omdat die gedachten alleen maar over jou zullen…

Sluit je ogen maar. En droom over ons. En hoe we samen oud worden. Weet je wat? We gaan samen dromen. Dromen over ons beiden. Hoe we elkaar kussen en diep in de ogen aankijken. Ik zal eens tegen je oor blazen omdat ik weet dat jij dat fijn vindt. En als ik weg ga dan kom ik weer terug. Terug naar ons. Omdat wij twee een geheel zijn. Weet je nog?…

Dagdromen over hoe het had kunnen zijn. Zoals het ooit eens was. Het moment was er maar de wil niet. Bij mij tenminste. Omdat het een moment was waar onmogelijk gevolg uit had kunnen voortkomen. Onbegrijpelijk? Voor wie weet wat ik bedoel is het in het geheel niet onbegrijpelijk. Gevolgd worden door jou. Overal waar ik ben ben jij ook. Omdat je in…

Mijn drie favoriete schrijvers zijn Hermann Hesse, Remco Campert en Maarten Biesheuvel. Op het Atheneum sprak de eerste mij erg aan met het boek 'Tussen de raderen'. Later las ik alles en bewonderde hem vanwege zijn eigen wereld en mooie taalgebruik. Dat kwam ik ook bij de andere twee schrijvers tegen en die komen ook nog uit Holland, het land…

Zo helder als kristal zijn niet alleen woorden. Kristal bezit dus helderheid maar ook iets heel bijzonders. Kristal geeft de mogelijkheid om op elke zonnige dag de regenboog te mogen aanschouwen. Voor mij persoontje is het heel speciaal. Ondanks dat ik geen ruime marge heb van geld, zal ik toch altijd op zoek zijn naar voorwerpen die gemaakt zijn van…

Iedereen kijkt wel eens naar buiten, door mijn huidige werk kan ik vaak naar binnen kijken. En daar kom ik trieste zaken tegen, dementie op tien-hoog, Alzheimer met a-4'tjes herinnerend aan een handicap, oorlogsdochter die vanaf het balkon de thuiszorg monstert. De lieve dame die drie uur attentie verwacht, maar een sms'je zegt mij een half uur…

Natuurrampen zijn een teken van de eindtijd.…

Afgelopen donderdag ging mijn trouwe vierwieler voor de keuring naar de garage. Omdat ik het jaar er voor nog al wat geld aan het oude autootje besteed had, had ik nu de stille hoop dat het dit jaar wel mee zou vallen. Maar helaas werd ik door de garagehouder netjes gebeld om te horen wat er allemaal gebeuren moest om weer een jaar op de weg te mogen…

Ik schreef hier en daar, sores want geen werk, ongelovig vloekend in de kerk. U heeft klaarblijkelijk geen behoefte aan mijn bijdragen, u cijfert mij weg. En dan zeg ik "doei, de groeten, bekijk het maar", ik heb het met u gehad. Daarbij vraag ik mij af of u kreeg wat u wenste. Denk van niet, ik laat u graag achter in frustratie.…