Ik kom sporadisch bij de bank. Ik durf niet meer. Ik doe boodschappen, pin vijftig Euro extra en ik kan weer even vooruit. Maar bij de bank kennen ze mij wel. Ik heb ooit een brief teruggebracht die geadresseerd was aan iemand in Spaarnestad. Ik vond het nobel van mezelf; toch een extra rit, maar de mevrouw achter de balie stond een gniffel weg te slikken…

Tristan, Simon en Foppe. Zij werden altijd in één adem genoemd. Binnen het betrekkelijk grote kantoor waar zij emplooi hebben gevonden, weet eigenlijk niemand waarom. Eigenlijk iederéén. Op een aantal personen na. Deze mensen, mannen en vrouwen, wisten van zowel de hoed als de rand. Waren op de hoogte van precies alles. Het was 1990. Nazomer. De…

Ik zag laatst een minister-president het hebben over meerdere mogelijkheden. Ik zag laatst een reclame over wasmiddelen en een terneergeslagen vrouwmens die alles overnieuw moest doen. Ik zag laatst een man in een actueel tv-programma langs de mazen van de wet zoeken. Nederland(s) verloedert in rap tempo, ik ben bang dat ik er het laatste nog…

Onze prachtige, nu 20-jarige dochter, kwam ter wereld met cerebrale parese, in de volksmond bekend staand als: spasticiteit. Zij kan in lichamelijk opzicht weinig in vergelijking tot haar “gezonde” leeftijdsgenoten maar is geestelijk en hormonaal in topconditie en heeft een uitermate zinvol, gelukkig en vrolijk leven. Haar beperking nam met zich…

Dodelijk versleten zit ik op een donkere, druilerige zondagochtend aan de ontbijttafel. Ik ben geradbraakt en ik kan nauwelijks uit mijn ogen kijken van de slaap. Wanneer was het toch dat ik hevig naar een zwangerschap verlangde. Een dikke buik, een kind en alles dat daarbij hoorde. Dochterlief zit op haar kamer en laat zich terecht niet zien. Die hele…

Soms zijn het rare dagen, de ene dag gaat voorbij met een lach, de andere met een traan. Vandaag is het weemoed wat ik voel, een niet direct te omschrijven gevoel van verdriet en gelatenheid. Ik probeer uit te vinden waar het vandaan komt. Ik vermoed dat het komt van de gedachte dat ik iets verkeerds heb gedaan. Ik kreeg een leuk contact op een…

ik brabbel, rochel en spuw een taaltje te gek voor woorden ik ben repelstaaltje mijn bloem groeit in de grond een pot omgekeerd klimop ik naar de top probeer mij maar eens tegen te houden (lukt je niet) geen kruid tegen gewassen…

Vriendschap is een plank waarop ik mensen heb geplaatst die ik koester. Ik hoop dat ik bij hun ook op zo’n plankje mag staan, dan pas heb je echte vriendSCHAP.…

Geloof me, een bijstandsuitkering is het laatste dat je wilt hebben, papieren links, paperassen rechts, oh u heeft een eigen woning, ja, dat maakt het er niet makkelijker op. In dat grote gebouw, ruim voorzien van ongemakken, ongenaakbaar zitten dienders van de overheid je bij voorbaat met een scheef oog aan te kijken. En dan denk ik, godverdomme…

Het kan niet anders dan dat ik moet reageren op die afschuwelijke reclame van de Zonnebloem. Sonnebloem, met sieke mensen. Het is vreselijk. Men huurt een artiest in, die voor een te hoge gage de Nederlandse uitspraak verkracht. Het is onbegrijpelijk dat dit in Nederland gebeurt, dat heel het land wordt bedolven onder de domme Amsterdamse manier…

Vreemd het gevoel dat je niet precies weet hoe het zit. Jaren dacht ik dat ik het wel aardig wist hoe de wereld in elkaar zat. Daardoor had ik redelijk wat zelfvertrouwen, ging ook wel met heel wat mensen om. En ik denk dat je door te praten met andere mensen je een aardig beeld van jezelf kan vormen. Mijn gedachten waren dan ook wereldwijd en niet…

Het is een vergissing, onze botsing: mijn onbegrip - jouw boosheid. Op dat moment dat je boos werd begreep ik niet, wat je bedoelde. Jammergenoeg om wat voor reden ook was het niet de tijd om het mij uit te leggen. Eerlijk gezegd zat ik er mee in mijn maag, vroeg mijzelf af, wat je wel niet van mij dacht. Gelukkig heb ik verder gekeken en geprobeerd…

Ik heb een wens, eigenlijk meer een hartenkreet. Nooit was ik ergens nummer 1, immer de middenmoot mijn deel, eens werd ik op de 100 meter tweede omdat ik struikelde vlak voor de meet waardoor ik nummer drie voorovervallend voorbleef. Bij het hoogspringen werd ik al duizelig bij de aanloop, ik vreesde de hoogte bij voorbaat. Hinkstapspringen was…

Huil maar eens uit, dat lucht op zegt men. Waar zijn mijn eigen benen gebleven om op te staan. Je moet het niet zo somber inzien, er komt heus een betere tijd. Na zes jaar kan ik daar nog moeilijk in geloven. Je moet proberen je verleden achter je te laten, zegt men. Daar zit juist de knoop, het hier en nu brengt mij nog steeds niets. Ik kijk…

Duif Zeg duif, waarom woon je hier en niet op De Dam? Meneer, omdat ik in de provincie een leuk musje tegenkwam, dat zei: Ik zoek een zwaan om mee ter neste te gaan. Ik zei u boft ik ben er een. Het musje geloofde me meteen. En nu, weken later, is het lente. Hou ik van haar en zij van mij; het resultaat dat mag er zijn, een spierwit…

Even met Sharon Dijksma gebeld. Geen verbinding. Nog een keer geprobeerd. Wéér niet. De KPN heeft mij lelijk tuk. Want daar hebben ze blijkbaar schoon genoeg van mijn wekelijkse populistische, kwetsende, flauwe, beledigende en onbeschofte telefoontjes. Dus organiseerden opstandige monteurs een enorme storing, deze week. Jammergenoeg was de KPN een…

Ik had een heel goede vriendin: we deden van alles samen. Wij waren altijd wel bij elkaar, zij bij mij of ik bij haar of we waren weg. Niemand kwam tussen ons in en we kwamen altijd voor elkaar op. We hadden de grootste lol en deden de nuttelooste dingen. Opeens werd alles anders. Ze at niet meer ze dronk niet meer. En sneed haar aders open. Ze praatte…

De eenzaamheid maakt de dag net zo lang als de nacht, met het enige verschil dat het licht is. De uren van de dag veranderen niets, je doet de verplichte dingen, maar het gevoel is wrang. Je zit thuis in je huis en hoort de klok: die tikt de uren net zo langzaam rond als de uren van de nacht. Eigenlijk heb je nergens zin in, je weet niet eens…

Verdriet, boosheid, teleurstelling, dat is wat ik voel. Een gezin, dat zoveel van mij eist. Een kind, dat heel veel extra aandacht nodig heeft; kan er zelf niks aan doen, is een stoornis, maar slurpt mijn energie uit me weg. Een ander kind dat hier onder lijdt, weliswaar in stilte, maar ik doorzie het. Een slecht huwelijk, elke keer weer ruzie…

De warmte maakt mij gek. Toen ik dit huis aannam zat ik op de bekende schopstoel. Het was dit huis of de eerste tijd niets. Dit is ook niet het meest slechte huis dat ik ken, net opgeknapt, 3 slaapkamers. Een 'flaco-woning' noemen ze het hier in Zeeland. Het is wel een hoekhuis en uit ervaring weet ik dat die wel een stuk frisser zijn in de winter…