Voorzichtig en aarzelend betrad ik de woning op de begane grond: zijn woning, zijn bedoening, zijn kleine universum, zijn armzalige thuis sinds twintig jaar, waar de aquarellen aan de muur hangen. Zijn kunstzinnige schepping die hem zal vergezellen tot aan zijn sterfdag en waar, zoals ik weet, een kleine boog, een arcade de toegang naar de zijkamer overspant.
Daar leeft en lijdt mijn overigens onbekende buurman sinds jaar en dag en daar voltrekt zich dag aan dag zijn bittere, grimmige…

Ik ontmoette hem toen hij de trappen opstormde op weg naar zijn appartement. Ik vroeg hem de oude klok, die mijn wand gesierd had, die mij dierbaar is en die na aan mijn hart ligt - waarvan ik in mijn jeugdjaren de cijfers aflas - naar de berging te brengen. "Daar zijn we buren voor", verklaarde hij opgewekt en enthousiast en voortvarend tilde hij de klok van de muur en nam deze in zijn armen zoals hij een geliefde vrouw zou omarmen. De klok scheen een beetje tegen te sputteren en liet een…

Een uiterst taaie dennenboom houdt nog altijd stand in "ons parkje" aan de Ringbaan Oost te midden van haar soortgenoten: de esdoorn, de linde en de beuk.
Op een oude zwart-wit-foto uit 1958 sta ik met mijn vader, moeder en zusje onder die boom, in de sneeuw, die in dat verre, voorbije jaar zo overvloedig de wereld bedekte. Zestig jaar na dato, nadat de wereld voorbij-geijld is in blinde razernij, heft nog de dennenboom haar trotse en taaie, nu zozeer vervallen takken ten hemel en nog altijd…

Hij had aangebeld en hij verscheen aan mijn voordeur om spoedig aan de slag te gaan om de klus in het souterrain te klaren. Ik had de sleutels van de berging weer eens verloren. De klus die hem opgedragen was bleek een rotklus. Na zeer geruime tijd daalde ik naar beneden, de drie trappen af om te gaan kijken hoe het ervoor stond. De verlichting had hij zelf aan moeten slepen en het was een vloeken en tieren geweest om een en ander voor elkaar te krijgen. Eindelijk kwam hij dan toch…

In de blinkende, gloednieuwe zaak van KPN in onze Heuvelstraat komen wel meer senioren "die er niet meer mee om kunnen gaan". Op de grote beeldschermen is de collectie mobiele telefoons als het ware "digitaal tentoongesteld". Een van de blinkende, ingewikkelde Smartphones mag ik binnenkort tot mijn bezit rekenen; een intelligent, plaatsvervangend, zelfs briljant te noemen kunstmatig brein dat echter mijn brein bezwaarlijk kan vervangen.
Ik leg het dure, dierbare, geavanceerde artefact in zijn…

Altijd al was in de Kwaadeindstraat, onopvallend ingeklemd tussen de huizenrij en onvermoed, niet ver van het De Pont Museum en het Wilhelminapark de zaak van de sleutelmaker gevestigd.
Het is begin september, de wereld is nog gelardeerd met de bloei van de zomer als ik voor het eerst de sleutelmaker ontmoet en meteen al glimlacht de nog jonge man vriendelijk en charismatisch. Zijn werk is vakwerk en precisiewerk en vanzelfsprekend kan hij de sleutels die ik hem aanbied dupliceren. In zijn…

Nu is af en toe het door merg en been dringende geluid van de zware boren te horen en op de achtergrond weerklinken de hamers en de werktuigen. Als in een film trekt dit alles aan mijn oren en ogen voorbij. De gehelmde heren staan soms gemoedelijk in een groep met elkaar te confereren totdat zij de werkzaamheden hervatten. Het werk vindt zijn voortgang en het zal uitmonden in de glorieuze metamorfose van onze woningen.....

Onze fraaie en befaamde LocHal staat altijd open voor een groot publiek en vandaag zocht ik er mijn toevlucht en hoewel zij een stenen, anonieme kolos is, fantastisch ingericht met tal van bewonderenswaardige artefacten en parafernalia, verwelkomde zij me vandaag met haar lichtschijnsel en haar gigantische boekencollectie en zij sloeg als het ware haar armen van steen om mijn fragiele, tengere en kwetsbare gestalte als waren het de armen van de vriend of geliefde die ik zozeer mis en die niet…

Als ik weer de parallelle straten zie vanuit de snelle auto die zich voortspoedt langs de armzalige arbeidershuizen die zich aaneenrijgen en als ik het raam zie van mijn kamer waarin ik sliep, studeerde en speelde, besef ik dat daar mijn jeugd voorbijgegleden is, zo lang geleden, snel als de voorbij-ijlende wind, niet te achterhalen, onvermijdelijk, onherroepelijk. De straten, genoemd naar wethouders van onze stad, lagen in de beschermende schaduw van de fabriek. De hoge, lange, stenen…

Weer is een persoon opgedoken uit de grauwe massa van de stadsbevolking, uit de voor mij doorgaans brute anonimiteit....
Mevrouw kwam aanrijden in haar scootmobiel en zij hield halt vóór de glazen deuren van de supermarkt die spoedig zouden openschuiven; grijs, lang haar, neervallend op haar schouders en rug en gebonden in een staart; bijeengehouden door een chique speld. Volgens haar zeggen hadden acht specialisten haar begeleid, echter vandaag de dag waren het er nog slechts drie; voorwaar…

Het was een van de favoriete adagia c.q. het Leitmotiv van mijn arme, goede vader; "Le passé n'est rien que le passé" en ook ik kan bezwaarlijk ontkennen dat in de krochten en spelonken van het duistere en tot nietswaardig stof vergane verleden de ervaringen rusten en de ijle, vluchtige herinneringen, zonder substantie en onbevredigend, ongrijpbaar en doods.....

Met de expertise van hun volwassenheid en levenservaring die geheel tegengesteld is aan mijn weerloosheid, kwetsbaarheid en argeloosheid kwebbelen en babbelen de grijsharige dames naar hartenlust op de achterbank van de Opstapbus die als een mislukte cake-walk hobbelend, hotsend en botsend haar weg aflegt zodat al mijn interne organen in opstand komen en zij doorgronden als zelfbewuste en betrokken burgers het politieke Haagse bedrijf en het verderfelijke spel met al zijn malversaties,…

Het dorp Valkenswaard is vanuit Tilburg goed bereikbaar. Na een tocht met de Opstapbus door landerijen, die nog in augustus het groen van een late zomer dragen, bereiken we het Nederlands Steendrukmuseum dat uitmunt door kunstcollecties van onvergetelijke kunstenaars uit de eveneens zo onvergetelijke negentiende eeuw. We zullen getrakteerd worden op een demonstratie van de revolutionaire techniek van de lithografie die de wereld veranderde en op een met recht Brabantse koffietafel......
Een…

Op een late augustusdag is het licht mild en gedempt. Op de weide naast het drukbezochte terras van Restaurant "De Zeven Geitjes" in Tilburg West huppelt een prachtig wit paard met wapperende staart. Aan de horizon die onze blik begrenst, passeren de treinen in aan elkaar tegengestelde richtingen. In de verte zien we eveneens merkwaardige, maar zeer romantisch aandoende bouwsels, een soort houten huisjes die mij onbekende doeleinden dienen en die het tafereel compleet maken en die zeer tot de…

Ik moet tot hun voordeel toegeven dat de gezichtsuitdrukking van de jonge dames en jonge mannen vaak wel meelevend en vriendelijk is. Toch blijft het mij soms onduidelijk waarom dit het geval is. Dat ik mij strompelend voortbeweeg en wankelend op mijn oude aftandse benen mijn evenwicht tracht te bewaren, schijnt het mededogen op te roepen waarvoor ik nauwelijks dankbaar ben, want de voortrazende tijd heeft mij overrompeld en zich voortgespoed terwijl mijn stralende jeugdjaren nog zo dichtbij…

Ze had de eigenaardige karaktertrek dat ze alles moest tegenspreken. Aan het bouwwerk van haar meningen, dat zijzelf opgetrokken had, viel volgens haar nooit te twijfelen. Nooit vond een opmerking van mijn kant geen tegenspraak bij haar.
Ze was eens gekomen voor het huishoudelijk werk en speelde op, mopperde en commandeerde naar hartenlust over de manier waarop ik grenzeloos in gebreke bleef, maar ik vermeed de valkuil van de kennelijk voortdurend op handen zijnde ruzie, die als een…

Nadat mijn reis naar de metropool voltooid was, zocht ik in de wirwar van de straten naar het huis van de oude vrienden. De kerktoren die het vriendenhuis overschaduwt zorgt ervoor dat ik sneller op mijn bestemming ben. Een naamplaatje op het huis in de achterafstraat geeft aan: "Jan en Marije van G." Mijn vriend opent de deur en ik kus hem op de beide grijs-bebaarde wangen. Stapels boeken tonen in de voorkamer de belezenheid van mijn vriendin.
Ik was welkom en het gesprek vorderde. In het hart…

Het was zelden verbijsterend onaangenaam te vertoeven op de Afdeling Tekstverwerking van het grote administratiekantoor. De cheffin, mevrouw J., soms gekleed in haar wollen roze jurk, waakte als een kloek over de kuikens over de aan haar zorgen toevertrouwde typistes. Een poster van een lieflijk veulen sierde de wand in de ruime kamer waarin de dames achter de computers zetelden. Het waren toentertijd de eerste computers die in het bedrijfsleven ingezet werden.
Tijdens de dagelijkse theepauzes…

Het viel me nooit mee als ik na terugkomst van Haar in het zwarte vlak van de zoveelste eenzame nacht moest staren terwijl ik had willen rusten aan de schouders, aan de borst en in de armen van Degene die me deze hardnekkig bleef weigeren.
De liefde en de verliefdheid waren tot absolute waanzin verworden, vervallen en gedegradeerd. De intercontinentale telefoonverbinding bood geen soelaas en mijn handen en armen strekten zich zonder enig houvast uit in het luchtledige....

Veel herinnert me aan mijn jonge jaren; veel springt naar voren uit de wirwar van herinneringen en indrukken en veel is verzonken in het moeras, in de krocht, in de put van de vergetelheid, van het voorgoed vergeten.
Uit de verte van mijn kindertijd duiken de gebeurtenissen op, een voor een en ik moet de als het ware bijziende ogen van mijn geest bijstellen; scherp afstellen om ze te ontwaren, zoals men een nachtelijke hemel afspeurt naar de verre sterren en zoals men deze slechts een voor een…