Binnenkort zal ik afscheid moeten nemen; afscheid van een kamer, van een slaapkamer, van een badkamer, van een w.c. en van een keuken.
In het vreemde oord waar ik beland zal zijn zal het beeld mij voor ogen blijven zweven van wat ik achtergelaten heb en van wat mij dierbaar is geworden; mijn Tilburgse woning. Ik zal de oude, leren, gehavende bank voor me zien en de zwarte vitrinekast en de beide bureaus en ik zal terugverlangen en verlangend uitzien naar de dag van mijn terugkeer, van mijn…

Op een mooie julidag was het ondanks de aangekondigde hoge temperaturen in de morgenuren nog koel. Op zaterdagmorgen is het meestal een drukke bedoening op de Tilburgse markt op het Koningsplein en men moet oppassen om niet tegen zijn medemensen op te botsen. Medemensen met ordinaire en elegante honden van alle formaten aan de lijn; ouderen en jongeren; ouders met baby's in kinderwagens. Men kan op zaterdagmorgen eveneens de uitstalling van bloemen en planten in alle kleuren van de regenboog en…

Het jaar passeerde snel en de natuur beantwoordde opnieuw aan haar aloude ritme. In deze nieuwe zomer brak mijn negenenzestigste levensjaar aan en weer stond mijn liefste vriendin met een boeket in het trapportaal.
De zonnebloem, de zomerroos en de overige, merkwaardige maar zo schitterende en mooie bloemen, ieder met hun unieke kleur en vorm, staan nu te pronken op mijn oud-houten bureau voor het raam en zij reiken alle naar het licht.
En het geboomte aan het raam, waarop ik uitkijk, staat in…

Behandelcentrum "De Hazelaar" vormt een doorgangshuis, een tijdelijke verblijfplaats voor personen aan wie het water aan de lippen staat om uiteenlopende redenen.
Bij mijn bezoek zijn de lange, uitgestorven gangen, gescheiden door deuren die zorgvuldig gesloten worden. De vele, kleine kamers die zich aaneenrijgen aan de gang in een troosteloze, desolate sequentie, staan leeg. Kennelijk heeft de onbarmhartige, genadeloze dood ook hier huisgehouden en zijn kaalslag verricht. De namen van de…

Een parkachtig terrein met groene gazons, gelardeerd met indrukwekkende rode beuken en ander fors geboomte waarvan ik de naam niet ken, strekt zich uit rond de paviljoens van Huize "Prisma" in Biezenmortel waar mijn broer sinds jaar en dag verblijft.
Vanmiddag hebben we "Memory" gespeeld met het mooie nieuwe "Memory"-spel dat ik hem voor zijn verjaardag op 17 mei schonk. Razendsnel heeft hij de afbeeldingen van voorwerpen als een paar sokken, een beker of een appel bij elkaar gezocht. In de…

Aan mijn zijde liep zij in jonge jaren, toen de koorts van de liefde haar nog niet in zijn greep had. Haar jeugdportret toont de argeloosheid, onnozelheid en onschuld van een kind. Ze is mijn dierbare zus met wie ik eens een zolder deelde en die mij in vroeger tijd de Latijnse namen van de bomen en planten leerde: "quercus robur", "platanus acerifolium".
De foto van de koninklijke stad, die wij samen bezochten in lang vervlogen tijd met het silhouet van een lantaarn op de voorgrond dat de brug…

Als altijd komen de bussen voorbij op de snelweg naast mijn huis; in fel-oranje letters is hun bestemming vermeld op hun buitenkant: "De Efteling/Den Bosch". Vandaag ga ik naar mijn oude tante; naar Engelen bij Den Bosch, naar Haar, die mij trouw bleef als weinig anderen, waar mijn overige, dierbare familieleden door de onverbiddelijke dood zijn afgeknapt als rietstengels onder een orkaan....
De bushalte is vlak bij mijn huis en vandaag, vroeg in de morgen, vertrek ik. Vogels kwinkeleren in de…

Het licht dringt door de beide glazen deuren die onze woningen van elkaar scheiden; het bedriegelijke, onheuse licht dat mij tegelijkertijd afstoot en schijnt te verwelkomen.
Anouk is zo dichtbij en zo veraf. De rechtenstudie houdt haar bezig. Onze vervreemding heerst over ons en onze verwijdering blijft in stand...

In een uithoek van onze stad, buiten de winkelstraten waar in de etalages de artikelen liggen opgetast en waar het koopgrage publiek flaneert; achter de neogotische ornamenten, pinakels en bogen van de Heuvelse Kerk, vindt men de Vincent Shop. Onder het "toeziend oog"
van het standbeeld van Vincentius à Paulo dat vanaf een hoogte op je neerkijkt, kun je hier winkelen....
De armoede greep ook mij eens aan en ze geselde mijn hart, ziel en lichaam met onverdraaglijke spanningen en…

In het kleine tuintje van ons arbeidershuisje, dat gesierd werd door welig groen gras en dat gescheiden was van de tuin van de buren door een ligusterhaag, verhief zich van oudsher een berkenboom. Hoog rees zijn stam met de zwart-witte tekening op en zijn fragiele blaadjes ritselden en ruisten in de wind. Onze moeder had een grote voorliefde voor de boom; een stukje natuur te midden van de grauwheid en armoede dat beantwoordde aan de romantische, tedere en gevoelig, dichterlijke aard van haar…

En zo herinner ik me de kamer; de kamer van mijn vroegste jaren; in het midden de tafel met het bonte, wollen, gedessineerde kleed (eens stond daarop een ranke, glazen vaas; de lange stelen van de bloemen werden voor mijn ogen vervormd door het glas). Er was het bankstel met goudkleurige bekleding en tegen de wand stond eveneens een tafel geschoven met daarop de radio.
Op oude foto's zie ik mijn jonge, lieftallige moeder met een baby in de armen; de baby die ik was. Op de achtergrond mijn goede…

Mijn zachte, nog altijd donkerblonde en nog florissante haar dat mij sierde, placht Degene die mijn stormachtige en turbulente jeugdjaren heeft begeleid, die naast mij stond als niemand anders en die mij heeft beschermd en heeft liefgehad, een "keizerskroon" te noemen.
Mijn liefste Vader, mijn voorvechter, heeft de helderblauwe ogen voorgoed gesloten op een mistige avond, lang geleden. Hij heeft zich rustig overgegeven aan de kosmos en aan de sterren en zijn hand werd koud in de hand van Haar,…

We liepen zij aan zij, al die lange jaren; ik, de journaliste; hij, de fotograaf....
Hij was van de herenliefde en de deur van zijn kleine woning aan de Anselmusstraat stond altijd open voor mij. Zoals overal het geval is, werd er volop gekonkeld, geroddeld en gemalverseerd bij de kleine wijkkrant waarvoor we samen werkten en toen de dodelijke ziekte het oude lichaam van mijn vriend had aangetast, is men hem niet meer komen bezoeken. Hij had voor de desertie gevreesd die hem inderdaad ten deel…

In die tijd sloop de puberteit op kousenvoeten naderbij. Aan het Tomado-rekje dat kon dienen als bureautje, maakte ik de eerste schooldag al de sommen die meneer Kwantes, de wiskundeleraar, ons opgedragen had.
Tante C., de zus van vader, had me de pick-up geschonken. Mijn eerste singletje was "Sloop John B" van de Beach Boys en ik draaide het grijs. Tante schonk me tevens de LP van het meisjeskoor "Sweet Sixteen". De meisjes in de blauwe jurken en met de witte pumps paradeerden op de hoes en…

De longziekte rukt op als een leger te velde....Haar oefenterrein is mijn lichaam. In het ziekenhuis vlakbij staat de indrukwekkende machine opgesteld waaraan ik "mijn laatste adem moet uitblazen" (u gelieve dit niet te letterlijk te nemen!). De longarts staat aan mijn zijde. Meer of andere medicijnen schijnen vereist te zijn. Het is juni. De stralende zomer van mijn negenenzestigste levensjaar is aangebroken.....

We schreven 1959. Ik was zes jaar oud. Zo goed herinner ik me hoe in het kleine huisje werd geverfd en behangen; ik ruik de geur van stijfsel en verf nog altijd. We zouden er tien jaar blijven.
In die tijd vond het leven op straat plaats; daar speelde ik met de buurtgenootjes; daar sloeg ik de zweep om de felgekleurde kleine tol die we een eindje ingroeven in het zand tussen de straatstenen en die wervelde om zijn as. En we rolschaatsten en kaatsten met de ballen tegen de gevels en we spanden…

Er is een mooie, nieuwe vleugel aangebouwd aan ons Twee Steden Ziekenhuis. De ruimte is van binnen als een "tempel van de medische wetenschap" en vele slachtoffers en gedupeerden wachten hier op een consult met het chagrijn, de neerslachtigheid en de wanhoop die van mijlen ver af te lezen zijn van hun gezichten...
En zo vielen mijn blikken bij mijn bezoek aan de longarts opnieuw op de grote, wandvullende schilderijen in zijn spreekkamer waaronder in trotse, zwarte letters de naam van de…

We waren gearriveerd in Leerdam. Wapperende vlaggen begroetten ons. In de verte verhief zich de asgrijze koepel van een kerk. De Opstapbus had haar doel en bestemming bereikt. Ik was een der jongste senioren in het gezelschap. De verhalen kwamen los en werden op mij afgevuurd als ongeleide projectielen; alsof van mijn kant alle soelaas te verwachten viel voor het mensonterend getob om vele sterfgevallen, voor ziekte, onheil en ongeluk van velerlei pluimage.
Onze boot zou zich in beweging…

Het langwerpige gebouw, opgetrokken uit lichtgele baksteen in de stijl "Nieuwe Zakelijkheid" siert nog altijd de Ringbaan Oost in Tilburg. Er was een architectenbureau in gevestigd en lange tijd stond het leeg, maar eens was daar de Rijks H.B.S. "Koning Willem II" in gevestigd en daar bracht ik mijn schooljaren door...
Ik herinner me de lange gangen en de door de rector, de heer V., doctor in de Engelse taal en letterkunde zo verheerlijkte centrale "hall" waarop trappen uitkwamen die voerden…

De vijver bij "Boshuys l'Hermitage" in Oisterwijk ligt te schitteren in de zon van juni. We hebben nog een plaatsje kunnen vinden op het terras. De zwanen laten het vandaag afweten maar enkele bontgekleurde eenden dobberen op de stroom. Mijn vriendin verhaalt over de inhoud van een boek dat ze gelezen heeft en ik wissel blikken uit met een oudere, besnorde heer.
We hebben het naar onze zin gehad bij "l'Hermitage" en het weerzien was mooi. Onze terugweg naar huis heeft gevoerd langs de…