Alle inzendingen over VERBEELDEN

De touringcar was op weg gegaan en had haar weg vervolgd; door Frankrijk, door Zwitserland en was uiteindelijk met haar levende bagage van scholieren gearriveerd in de Eeuwige Stad. De reis had driehonderd gulden gevraagd van het krappe ouderlijke budget maar het bedrag was van harte...

In haar riante bungalow met uitschuifbare pui aan de te midden van het landelijke groen gelegen Berenstruikstraat woont mijn tengere buurvrouw Conny, sinds jaar en dag alleen, met haar hondje Piek als enige gezelschap. Mijn buurvrouw is bezeten van Picasso, de bekende Spaanse kunstenaar die...

In de immense, langgerekte ziekenzaal met het hoge plafond (een zaal die tot de verbeelding sprak en reminiscenties opriep aan zalen in ziekenhuizen, krankzinnigeninrichtingen en lazaretten) stonden de witte bedden als in slagorde opgesteld en er weerklonk een lied dat over de hoofden schalde van...

Het seizoen naderde zijn voltooiing en de bomen stonden al in herfsttooi. Zo zou eveneens spoedig de eindfase van ons samenzijn, noodzakelijkerwijs, maar tot mijn grote en zeer onrustbarende gevoelens van treurnis aan moeten breken. De bus had mij hobbelend en schokkend door Brabantse dorpjes...

Geboeid kijk ik naar de advocaten aan het woord over hun vak. Vragen over strafrecht, geweten, beroepsgeheim. Kijken in de ziel is vooral een goed concept. De maker en interviewer van dit programma is kennelijk de eerste die het ten uitvoer heeft gebracht. Ik weet niet of hij de beste...

Het mooiste gedeelte van het songfestival kwam toen Ella Fiona al weer naar huis was en ik de rest van de fles cider van de Hema had genuttigd. De Portugese winnaar van vorig jaar kwam een gastoptreden doen tijdens de opwarming voor de puntenwaardering. Het was subtieler dan wat we eerder op de...

Uit de krochten en spelonken, uit de straten, lanen en ringbanen van de stad die mijn universum en mijn thuis is geworden, bij gebrek aan mijn echte thuis in deze wereld, dat voorgoed tot het verleden behoort, kan zomaar ineens een bekende of onbekende opduiken uit een nabij of ver verleden, die al...

Toegegeven: het Heidepark omringt als een groene, beschermende gordel de gebouwen van de inrichting voor zwakbegaafden. Toegegeven: de zomer overgoot, overstroomde, overwelfde de wereld; het kon niet ontkend worden dat de natuur feeëriek was, dat de landelijke villa met haar glanzende deurstijlen...

In de diepte van de donkerste nachten zweef ik soms tussen sluimering en slaap, zwetend vasthoudend aan die fantastische droom die ik zojuist droomde.. Mijn vingers gloeien van de hitte die door mijn lijf stroomt, mijn huid tintelt van verlangen als de beelden van mijn wilde fantasie langzaam...

Siësta toen het middaguur aanbrak nam ik je mee in mijn ogen, wat geeft het, beter dan vlees de verbeelding ik sloot de gordijnen en jij daalde af tot zowat halverwege ik gaf je een stoel aan het eind van de kamer niet deze natuurlijk, wat geeft het, beter dan scheurend behang de...

Hebben we nog ruimte voor grote ondernemende geesten? Heldhaftige onafhankelijk opererende pioniers? Ik heb er een zwaar hoofd in. Iedereen smacht of zegt te smachten naar vroeger, vertegenwoordigers van de VOC-mentaliteit, Die vroegen geen ruimte – die vulden ruimte. Neem Piet Hein. Moest...

Als je héél ziek bent, kan het zijn dat je hallucinaties krijgt. Stiekem hoop ik daar vandaag een beetje op. Helaas blijft mijn temperatuurwaarde ergens hangen waarbij hallucinaties zich niet zullen aandienen. Wanen en hallucinaties. Als ik deze twee woorden uitspreek dan zijn hallucinaties...

Met grote moeite kreeg ze haar ogen open. Ineens besefte ze wat er aan de hand was. Ze was behoorlijk verkouden en voelde zich zo ziek als een hond. Eerst maar eens uit bed zien te komen en op zoek naar zakdoeken. Wel belangrijk als je allemaal vocht uit je neus voelt druppen. Haar hoofd stond...

...positief of aangenaam zijn, maar hoe kan ik mij verbeelden dat, toen ik mij daar bevond voor het aanstaande bezoek aan een vriend, velen hulpbehoevend naar mij staarden met in hun blikken kennelijk de onbeantwoordbare vraag naar de oorsprong en de reden van al het leed, van de ziekten, de pijn en...

Hoe komt het toch dat ik vaak een beetje verkrampt reageer als ik Mart Smeets hoor praten wanneer hij iemand interviewt of wanneer hij zelf ergens aanschuift waarbij hém de vragen worden gesteld? Het ligt vast aan mij denk ik dan want Mart heeft z’n sporen wel verdiend in de journalistieke...

...van vernoemen, en beelden ten opzichte van verbeelden. De Griekse wijsgeren horen bijvoorbeeld zeker thuis in het onderwijs en in musea, maar of ze thuishoren in de openbare ruimte, op schoolgevels en op naambordjes, voor inspiratie en stichting? Ik betwijfel of daar op dit moment...

Mijn lief kan een aardig moppie fietsen, maar de Tour de France kan haar niet boeien. Onbegrijpelijk. Drie weken fietsen biedt meer drama dan alle opera’s, songfestivals en het complete werk van William Shakespeare. Heroïek, verering, leugens, bedrog, verraad, broedermoord en machtspelletjes. En...

Bijna zalvend aait hij over ruggengraat arm klootjesvolk, als zijnde opperste staat van eigen, dunkt mij. Het liegt er niet om, wat gedrukt staat en dan enter maar geen vuil woordje aan de lucht, mocht U gerust adem willen halen. Door de bazen van het net ontsnapt geen ene moer meer aan...

(Poel van vuur en zwavel (II en slot)) 'THAT'S ONE SMALL STEP FOR (A) MAN, ONE GIANT LEAP FOR MANKIND'. Mijn 'leap for joy' deed ik toen mij in een vorig leven onterecht de wacht werd aangezegd. Gevolg: 12 keer een gemiddeld maandsalaris, vrij te besteden. Mijn vreugdedans, mijn uiting...

In de portiersloge van Wijkcentrum "De Poorten" dat me met haar stalen, imposante letters welkom heeft geheten,zit een dame de hele dag gebogen over een kruiswoordpuzzel. Zijn er zo weinig bezoekers? Als ik haar gepasseerd ben, kijk ik even later vanaf een hoge balustrade in het...

Ik hoop niet dat het aantal views van deze column heel hoog zal zijn. Ik heb liever dat iedereen druk is met gezin, familie en vrienden. Weinig of geen afleiding, geen internet, televisie. Maar 'intieme tijd' met elkaar. En dat meen ik uit het diepst van mijn hart. Ik zal u vertellen...

De Tilburgse Spoorzone herbergt onverwachte locaties die tot de verbeelding spreken. Theater "De Boemel" behoort daartoe. De stemmen van het dameskoor dat daar optreedt op een van de mooie, zwoele zomeravonden van dit jaar die Edward Elgar vertolken stijgen ten hemel en ook Guus Meeuwis is met...

Opa Olivier was geen verliezer. Hij had zijn leven gestreden voor God, Volk en Vaderland. De strijd tussen recht en onrecht was zijn stokpaardje. Ik jaag farizeeërs, schriftgeleerden en huichelaars mijn tempel uit, was zijn veel gehoorde adagium. Daarmee gaf hij te kennen: wees oprecht, draai er...

Het is op een zomeravond, even na zessen. De winkels aan het gezellige dorpsplein hebben net hun deuren gesloten. Op de banken, onder wijde platanen, zitten wat tieners, die hun gsm laten horen. Allerlei wijzen klinken door elkaar heen. Daarbij worden er gesprekken van heel verschillende aard...

In de vorige aflevering - van deze potentieel oneindige serie – citeerde ik Karen Armstrong, een boek dat zeven jaar onaangeroerd in mijn kast heeft gestaan, maar nu ter hand is genomen. Ik geniet van deze wereldvermaarde religiedeskundige. En kom heel verrassende zaken tegen. In onderstaand...

Het wonderrijk bij Kaatsheuvel biedt van jaar tot jaar nieuwe verrassingen. Sindbad de zeeman heeft heel lang gewacht, maar doet hier eindelijk zijn intrede. Vele paleizen komen tevoorschijn, vertellen ondanks hun nieuwheid veel verhalen uit zeer ver verleden, misschien zelfs tijdloze...

Er zijn er die zich niet thuis voelen in eigen lichaam en je hebt ze erbij die niets om het lijf hebben. Hoe het ook zij, even naar mijn schoenen kijken...super, ik loop er nog steeds naast. Het is dan ook een hele kunst, want mij laat je niet zomaar lopen...ik en mijn hoofd in de wolken. Een...

Eens moest het ervan komen. We wisten het wel. Jarenlang heeft hij ons trouw terzijde gestaan. Nu is het einde in zicht. We hebben gewikt, gewogen en de knoop doorgehakt. Zelden liet hij ons in de steek. Maar toch, stel je voor dat hij dat wél zou gaan doen, kuren zou gaan vertonen… Dat moesten...

Daar ligt hij. Zogezegd onverschillig. Maar als ik beweeg, luikt hij een oog. Het registreert alles. Het denkt: ‘Misschien neemt hij me mee op stap.’ ‘Misschien valt er een knabbelkoekje uit de kast.’ Hij denkt dat ik niet zie dat hij kijkt. Kijk: hij kijkt weer weg. Nee, hij wil zich niet...

Nou, zo gelukkig maar ...dat monsters als zij altijd zelf nog mogen denken wat ze willen. En dan wachten tot het overgaat zeker? Dus flansen een paar goedpatertjes een Vereniging voor de Pedozielige Vent in elkaar, om gezwellig te kunnen leuteren over UW kinderen. Nederland is niet zo van het...