Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

De kwestie god/God (3)

In de vorige aflevering - van deze potentieel oneindige serie – citeerde ik Karen Armstrong, een boek dat zeven jaar onaangeroerd in mijn kast heeft gestaan, maar nu ter hand is genomen.
Ik geniet van deze wereldvermaarde religiedeskundige. En kom heel verrassende zaken tegen. In onderstaand citaat staat dat we ons godsbeeld zelf moeten creëren, scheppen dus en dat is voor mij zo vanzelfsprekend dat ik hiervoor geen aandacht wil vragen, ware het niet dat ik een interessante aansluiting vind op mijn eerste aflevering, waarin ik schreef over de botsing tussen de materiële en geestelijke wereld.
In onderstaand citaat wordt die botsing ‘verheven’ tot een fundamentele paradox, die mijn vermoeden bevestigt dat het merendeel van ‘theologische geleerden’ zelf niets begrepen heeft van het verschijnsel geest en het fenomeen religie. Ik citeer eerst:

‘[(…) dat ik in plaats van te wachten tot God uit den hoge zou neerdalen, bewust voor mezelf een eigen godsbesef moest creëren.] Andere rabbijnen, priesters en soefi’s zouden me flink de les hebben gelezen om mijn aanname dat God – in elk opzicht – een werkelijkheid ‘ergens daarginds’ was; ze zouden me hebben gewaarschuwd dat ik niet moest verwachten dat ik Hem zou ervaren als een objectief feit dat langs de weg van het normale, rationele denken kon worden ontdekt. Ze zouden me hebben gezegd dat God in belangrijke mate het product is van de creatieve verbeelding was, net als de poëzie en muziek dat ik zo inspirerend vond. En een paar zeer gerespecteerde monotheïsten zouden me kalm maar resoluut hebben verteld dat God niet echt bestond – maar dat ‘Hij’ desalniettemin de belangrijkste werkelijkheid op aarde was.’ (p.12)

Armstrong schrijft dus dat het niet ondenkbeeldig is dat drie toonaangevende en gerespecteerde ‘raadslieden’ uit jodendom, christendom en de islam haar idee van ‘creationisme’ (in de andere betekenis van het intelligente creationisme dat vandaag de dag opgang doet) als creatieve verbeelding om je eigen godsbeeld of godsbesef te ontwikkelen, radicaal zouden afwijzen omdat ‘God niet echt bestond’. Hieruit blijkt optimaal dat de materie en geest niet samen kunnen volgens de huidige wetenschappelijke opvattingen. Elkaar uitsluitende grootheden, om het in jargon uit te drukken.

Ik heb aan de universiteit gestudeerd en ken dus deze wereld. Daarom meen ik dat de genoemde, zeer gerespecteerde monotheïsten wél gelijk hebben met hun stelling dat god (kleine ‘g’) niet echt (niet echt of echt niet?) bestaat, althans niet de god die in oude en nieuwe testament, én Koran staat beschreven. Maar ze hebben ongelijk als ze beweren dat God (met hoofdletter) niet bestaat. Daarom meende Nietzche als wetenschapper dat god dood kon worden verklaard, maar hij bedoelde god uit de menselijke overleveringen en kerkelijke beeldvorming.

Ik hou vol dat God 100% zeker bestaat als Bewustzijn en alleen ervaren kan worden door je open te stellen voor de signalen Gods (ik spreek niet van ‘Hij’ want dat is discriminerend tegenover vrouwen) die je via je innerlijke antenne kunt ontvangen. God valt niet te beredeneren en daarmee is het doodsvonnis over de theologie uitgesproken; als het al ooit wetenschap was, dan toch een even materialistische als alle andere universitaire faculteiten.

Ik stel voor mezelf wel vast dat ik mijn Godservaringen beter in de discussie kan brengen en toelichten door te lezen, veel te lezen over uiteenlopende vormen van godsbeelden. Zonder lezen wordt immers geen ratio ontwikkeld en dat is de enige vorm van communicatie met anderen. Ik ben wél de kluizenaar, zoals Armstrong de non is geweest die zich in afzondering heeft teruggetrokken en daarom het geheim van God heeft ontdekt. Ik heb dezelfde ervaringen opgedaan zonder in het klooster te hebben gezeten, maar in meditatie thuis en die kan ik nu ‘in de groep’ gooien.

Daarom heeft het leven mij de volgende winst gebracht: God bestaat en is te ervaren als het gevoelsleven is opengegaan en kan vervolgens rationeel verklaard en gekend worden als je vanuit het gevoelsmatige een rationele studie ernaar maakt. Ik ga dus iedere debat met atheïsten aan, maar zal snel op hun beperkte denkvermogen stuiten. Omdat ze slechts de materiele werkelijkheid erkennen en anders niet. Jammer is dat.

Schrijver: Johannes2009, 13 december 2009


Geplaatst in de categorie: religie

1.0 met 8 stemmen 354



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Johannes2009
Datum:
13 december 2009
Het mag duidelijk zijn dat ik in het tegenwoordige 'debat' tussen Charles Darwin en de aanhangers van Intelligent Design aan geen van beide kanten sta, want deze tegenstelling is te eenvoudig en te simpel, te aards. Darwin heeft het symbolische bijbelse scheppingsverhaal onderuit gehaald, maar ondanks het feit dat er evolutie bestaat, is er volgens mij geen sprake van dat het leven en de mens hun ontstaan te danken hebben aan de blinde werking van genetische mutaties en natuurlijke selectie. Er is in mijn Godsbeeld geen sprake van 'blinde werking', maar van vaste evolutiewetten, evenzo goed als alle planeten en sterren iedere nacht weer hun vaste boog aan de hemel maken voor ons oog, en in de lente weer knoppen aan de bomen komen en planten en bloemen uit de grond komen. Zo lang de wetenschap geen notie heeft van de wereld van de geest, blijft hij afhankelijk van ten dele zichtbare structuren zoals dna. De wereld van de wetenschap is erg beperkt.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)