Verhalen

Ook de Indonesische Whisky was geen zuivere koffie met die chemicaliën. Er moest iets gebeuren of ik zou werkelijk krankzinnig worden. In de tijd dat ik bij mijn vader woonde hoorde ik vaak verhalen vertellen van zijn 'vriend in verplichting' Pa Jumaidi de buurman die 'een abrie' was oftewel e...

Naast het vissenverhaal speelde mijn vader ook een hoofdrol bij het vlooienprobleem. Hij heeft de moord op één van onze katten op zijn geweten al was het geen moord met voorbedachte rade. Twee katten hadden we en het waren eigenlijk mijn katten omdat de rest van de familie nou niet bepaald diervri...

Wat heeft hij nog te verliezen? Zijn zaak is bijna failliet. En als hij niet uitkijkt belandt hij nog in de bak. Twee gedupeerde beleggers hebben hem aangeklaagd,zo'n proces kan nog wel even duren, maar het is beter voor hem om zich maar niet meer in zijn Zwitserse chalet te vertonen. Zijn villa in...

Na een stevige ruzie met mijn vader en zijn vrouw die in de tussentijd waren verhuisd naar Cikampek een stad die honderd kilometer bij Jakarta vandaan ligt kreeg ik vierentwintig uur om iets te regelen. Dat wil zeggen onderdak. Via, via kwam het goede nieuws dat er huisjes te huur waren ergens bij d...

Mijn vader nam mij vaak mee naar de stad. Dat vond ik fijn, want dan kreeg ik ijs met slagroom. Op een keer zag ik op de stadswallen kanonnen staan. Ik vond dat interessant en vroeg aan mijn vader waarom die kanonnen daar stonden. Hij zei, dat die vroeger gebruikt werden om de stad te verdedigen teg...

Vandaag een heerlijke dag. Zo'n herfstachtige met lekker veel wind maar aangename temperaturen. Afgesproken met een bekende voor een strandwandeling in de zon. Dit was de verwachting van een paar dagen geleden en zowaar de berichten hebben woord gehouden. Mijn haar in een staartje opdat ik straks...

Tot voor kort zong de kanarie jubelend zijn lied; het snaveltje half geopend; het bolle keeltje trillend, tot hij op een dag één gezwollen pootje consequent optrok en verborg in zijn lichtgele verenpak; een onrustbarend teken. Met de auto van een vriendin gaan we op weg naar de dierenarts, die ...

Trees en Wendy wonen naast elkaar. Ze zijn allebei net in de dertig en knap van uiterlijk. Trees is mollig en heeft lekkere zoenlippen en ze heeft lang blond stijl haar. Mannen kijken altijd even achterom als ze passeert in haar korte leren rokje. Adembenemend zijn haar wiebelende heupen. Ze is ge...

Rumbonen waren mevrouws favoriete lekkernij, dat wist ik al wel....Ze vroeg me ze te halen voor haar bij "Jamin"; ze waren verpakt in het doosje met de afbeelding erop van een sfeervol, zonnig, Jamaicaans tafereeltje; een diepblauwe zee met een zeilbootje erop, tropische palmen en op de voorgrond ...

Mien zat achter de geraniums naar buiten te loeren. Ze keek verbaasd toen voor de deur een Daf vol met deuken stopte. Twee mannen keurig gekleed in een grijs kostuum kwamen de auto uit. Ze keek nog eens goed en herkende de minister-president. De huisbel rinkelde. Met een bonzend hart slofte Wouter ...

In het vierde oorlogsjaar werd ik dertien en zat ik in de vijfde klas van de lagere school. In de hoek van het leslokaal stond een hoge potkachel, waarin in het koude jaargetijde cokes werd gestookt. In 1943 werden de rantsoenen steeds minder, want je kreeg van alles minder en fruit, zoals sinaasapp...

Het was een beeldje van een trotse, fiere meeuw met keurig opgevouwen, strak wit verenpak, zittend op de sokkel van een zwarte steen, dat ik aantrof in een zaak voor huishoudelijke artikelen. Mijn blik viel erop: het stond daar onopvallend tussen geurkaarsen en andere parafernalia. Ik wilde het haar...

De oudjes zaten avonds nog buiten, heerlijk weer was het. Op het tafeltje staat een flesje bier en een pakje shag voor hem en Mien dronk koffie met een appelpunt. Het begon te schemeren. ''Ik ga naar binnen ouwe, want ik moet je overhemden nog strijken.'' Even later was ze in het voorkamertje ...

Het was een warme zomeravond in juli. Langzaam begon het te schemeren. Op straat werd het al stil. Toen Wouter naar buiten ging om zijn fiets in de schuur te plaatsen zag hij een meisje voor de deur van buurvrouw Carla staan. Dat vond hij vreemd. Ze zag er slank uit en hij schatte haar ongeveer twin...

....onvermijdelijk is de tijd aangebroken waarin de verhuizing een feit, mijn route verlegd en het decor veranderd was. Nooit zou ik meer de muffe geur opsnuiven van de gangen van het "oude" Zorgcentrum en de langwerpige tafel in de grote zaal zien waaraan een Indonesische mevrouw niet uitgepraat ...

Ik ben een gelukkig geprezen nageslacht waarin van mijn moederskant zijnde zo goed als alle neven en nichten drugsverslaafd zijn en van mijn vaders kant idem dito plus maar dan met een extra slok er boven op. Hoe kon het met mij eigenlijk goed aflopen? Ik was bij voorbaat kansloos. Dit is geen afsch...

In de juwelierswinkel hadden al die mooie dingen elkaar veel te vertellen. Niemand stoorde hun gesprek. "Ik woonde kort geleden nog in het mooie kasteel van een deftige graaf," zei een mooie ring met vier diamanten. "Daar was het veel beter dan hier in deze etalage. Waar zal ik volgende week toc...

Ik moet effen de buitenlucht in. De regen was opgehouden. Voor alle zekerheid nam ik mijn paraplu mee en verliet de woning. Nu niet naar de weilanden, maar richting bos. Van mijn huis naar het bos is ongeveer een kwartier lopen. Het is een smal pad met aan weerszijden weilanden. De koeien waren al ...

De dag is gekomen, het was een septemberdag, waarop mevrouw voor de eerste keer al op mijn komst wachtte, althans ze gaf daar duidelijk blijk van doordat ze in het zonnetje heen en weer drentelde achter haar rollator vóór de hoofdingang van het Zorgcentrum en mij blij begroette bij mijn aankomst. ...

''Zeg ouwe, je had het over vroeger toen er nog geen geld was. Wanneer was dat dan?'' ''Je kunt het je nauwelijks voorstellen Mien, maar die tijd bestond wel, namelijk achthonderd jaar na de geboorte van Christus bestond er geen geld onder de bevolking. Het was toen een agrarische maatschappi...

......na deze bezigheid gingen we wel eens aan de wandel door de gangen van het tehuis. Daar lag in een verre uithoek een zaaltje dat voor de gelegenheid verduisterd was en waar dames en heren met grijze hoofden en geplaagd door de vele kwalen die door een gulle, maar misdadige, onbekende hand uitge...

Vroeger woonde aan de overkant de vijfjarige Elsje, een lief kind met blond krullend haar. Ik zag haar vaak buiten spelen en als ik van een wandeling haar voorbij liep, zei ze me altijd vriendelijk gedag en ze was al een paar keer op 11 november avonds aan de deur geweest om met luide stemmen met an...

.....en zo waren de gangen en zalen van het Zorgcentrum "Zonnehof" dat haar naam niet in alle opzichten eer bewees, waar hier en daar aan de muur een verveloos, gedateerd en waardeloos schilderij hing, mij gaandeweg vertrouwd geworden en ook de l-vormige kamer van mevrouw, waar "Moriaantje" de w...

In 1974 had ik een kamer bij een Indische mevrouw, een mooie slanke dame. Haar man had ze verloren bij de Birma spoorlijn, die door de gevangenen van de Japanners aangelegd moest worden. Bij haar had ik een goed leven. Mijn kamer was mooi gemeubileerd en op het balkon had ik uitzicht op een park met...

.....bij een andere gelegenheid vroeg mevrouw om nachtjaponnen. Het sneeuwde op de dag waarop ik daar op uit ging en op de markt, voor een kraam, zag ik geschikte japonnen hangen. Ze waren lichtroze, blauw en groen van kleur, wapperden in een licht briesje en leken wel wat op vormeloze zomerjurken v...

De buurt gaat achteruit, zei mijn vader toen hij nog leefde. Bijna op elke hoek was een café gevestigd en er was er weer één geopend door de locoburgemeester, Krikke. Ik zei toen tegen hem: Ik was erbij, vader. Hij stond met een vol glas bier te zwaaien en gooide de inhoud op de helm van de vel...

Welke demon mijn schreden heeft geleid op het smalle en oneffen pad dat naar haar voerde, zal ik nooit weten en ook niet of onze eerste ontmoeting, zo laat in onze levens, voorbeschikt was, maar op een dag was deze een feit. Haar naam was mevrouw Van Keulen en ze sprak deze uit bij de eerste handdru...

Ik denk vaak aan vroeger. Toen ik een jaar of vijftien was vlak na de oorlog kreeg ik voor het eerst een fiets. Wat was ik blij. Mijn vader had die tweedehands voor 25 gulden op de kop getikt. De lente was aangebroken en ik wilde een flink eind gaan fietsen. Eerst had ik kleine tochtjes gemaakt in h...

Wij vrouwen zitten in de kantine nog wel eens lekker aan een wijntje. En ik moet zeggen, als het Merlot is die nog geen week open staat, dan kan het nog een echt lekker wijntje zijn ook. En tijdens zo’n wijntje dwalen onze gedachten nog wel eens af. Vooral als het er meer dan drie worden. Vel...

De busreis duurt anderhalf uur en voert door tal van Brabantse dorpen als Waalwijk, Sprang-Capelle en Vlijmen, tot ik mijn bestemming bereik: het grote, nieuwe Jeroen Bosch Ziekenhuis, gelegen aan de zuidrand van Den Bosch. Terwijl opgewekte, jonge verpleegkundigen en artsen schertsend, lachend en ...