Op een dag die om onbekende redenen was "uitgevoerd" als de afbeelding op een Roomsch-Katholiek bidprentje (ik moest denken aan een hemel vol pasteltinten met een bleke zon achter een met paarse doeken omfloerst kruisbeeld) kwam ik haar bij de bushalte tegen. Ze zou een schoonheid zijn geweest als aan haar shampoo, douchegel en parfum te pas zouden…

Ik vraag me af wie een christen is. Wie zich een christen noemt. Ik denk dat er een ander onderscheid is. Je bent een kind van God of je bent het niet. Een kind van God weet wie Christus is voor hem of haar. Je herkent ze aan de liefde die in hun hart is gelegd. Liefde uit God. Die Zijn Zoon gaf. Christus. En wie Christus in het hart heeft laat dat…

Winter is niet mijn favoriet ik zit binnen en het is koud het was laatst immers ijzel en sneeuw dan denk je al gauw... ik kruip in bed en houd winterslaap. Hier nog een schilderij van mij. liefs foppe voor joke…

De receptioniste vertrouwt me toe dat ze Jezus in haar hart heeft gesloten. Zij waagt het echter niet de collega's de andere wang toe te keren, omdat zij een mep daarop af te wachten heeft. In plaats daarvan scheldt zij hen met enige regelmaat de huid vol. Deze scheldkannonades vormen haar probate afweermiddel tegen het geroddel, het gekonkel en de…

De mensen in de wachtkamer lijken te blaken van bloeiende gezondheid; niets schijnt er met hen aan de hand te zijn, hoewel ze, gezien hun doktersbezoek, ongetwijfeld geheime kwalen met zich meedragen. Op het wrakke tafeltje liggen enkele tijdschriften; glossy magazines; een blad over auto's en een over koningshuizen; op de gladde, gekleurde bladzijden…

Er zou moeten worden afgerekend met de mythe dat het christendom uiterst gewelddadig is en voor allerlei misstanden in de samenleving verantwoordelijk mag worden gesteld. Atheïstische regimes zijn veel gewelddadiger dan christelijke leiders en regeringen ooit zijn geweest. Zo hebben China en de vroegere Sovjet-Unie samen meer dan honderd miljoen moorden…

Een kaal staketsel, een desolate ruïne is alles wat is overgebleven van het middenschip van de Lourdeskerk. Vele erediensten vonden eens plaats in wat eens de ruimte was met de banken en het altaar en de beelden; men zond zijn gebed ten hemel waar het al dan niet goedgunstig ontvangen werd, men hief de Hostie, men schreed, gekleed in kant en satijn…

In haar handen waaieren de bladzijden van het zonbeschenen boek uiteen als een harmonica en ook speelt de zon over haar lieve oude gezicht en over de ronde leuning van de houten, donkerbruine stoel waartegen haar rug rust. De elegante bloes en het gepermanente haar vormen als het ware de uiterlijke tekenen van het streng in toom gehouden verdriet en…

Zomaar een dagje nieuws, met twee (natuurlijk zijn er meer) onderwerpen die me een soort van woest maken. In Engeland wordt een moslimjongen van tien jaar omtrent een tikfout aangezien voor een toekomstige terrorist. Nou kan ik niet in de toekomst kijken, maar snap de commotie wel, want iedereen loopt op zijn achterste benen, als het om rare berichten…

Ik kijk nogal graag naar het programma de Slimste Mens. Bewondering voor dat wat mensen weten en verbazing over dat wat ze uit hun mouw niet schijnen te kunnen schudden. Maar bovenal bekruipt me een gevoel van medelijden bij het zien van de houding en het horen van datgene wat uit de mond komt van de zogenaamde baas der bollebozen. Inderdaad, er is…

We waren, op een nog winterse dag, de imposante gebouwen van het voormalige klooster genaderd en betraden nu spoedig via de massieve donkerrode toegangspoort de brede, kale gangen en de eveneens lege, uitgestrekte zalen. We wierpen zijdelings een blik in de grote eetzaal met de hoge ramen waar de huidige bewoners - zijn het psychiatrische patiënten…

Ik ontmoette hem op de Noordhoekring. Zijn vergrijsde snor en baardje vormden een smalle, dunne lijn rond zijn neus en mond. Hij stapte van zijn fiets, zette één voet naast het voorste wiel en zijn vriendelijkheid overstelpte mij. We hadden elkaar twaalf jaar niet gezien en ik herinnerde me de avonden van de eetclub en zijn opmerking dat hij mij…

Wat bezielt mensen om mij de maat te nemen. Mij met een veeg uit de pan aan de kant te schuiven. En lukt het niet op de ene manier, dan de andere maar. Eén ding is duidelijk: ze gaan niet met mij in zee. Kortom, ze zijn een andere mening toegedaan. Tja, en hoe moet ik daar op reageren. Ga ik met ze in discussie? Nee,ik gooi mijn parels niet voor…

"Prent het in je geest, die nog zo gevoelig is: van niets heeft de mens een zo grote afschuw als van de eenzaamheid" (Erich Fromm) Het huis ligt er triest en troosteloos bij. Binnen: de traditionele indeling: een bankstel in de ene helft van de kamer en in de andere een eettafel die hoogstens een gezellig familieleven kan suggereren, dat in haar…

Als er één ding is wat ik als heilzaam heb ervaren is het de afstand. Soms kort. Soms langer. Inkeren tot jezelf. Afkeren van alles en iedereen die prikkels veroorzaakt. Zo word je bewaard voor dingen waar je later spijt van zou kunnen hebben. Men zit niet te wachten op mijn mening. Mijn gedachte. Of soms juist wel. Om dat weer te gebruiken om gal…

Ze leek me een Braziliaanse of Spaanse met geprononceerde lippen, licht getint, en met warrige zwarte krullen. Wachtend op lijn zes kwamen we te praten, eerst over het weer, daarna over de menselijke lotsbestemming dan wel over het geluk dat ons toebedeeld was of eventueel nog verschaft zou worden vanuit de duistere en onbekende regionen waar dit kennelijk…

Zal ik me altijd je kamer blijven herinneren, je kamer met de fauteuils die dienden voor onze gesprekken; gesprekken die we voerden onder het licht van de zomer, onder schaduwen en regen van de herfst en terwijl het buiten een witte wereld was? Zal ik later blijven denken aan het tafeltje waarop je - gevoelig - spulletjes gerangschikt hebt - koffiekopjes…

Ze noemen het daar de "Vloeiweiden" of het "Vloeieind" (Ik wil ervan af zijn waarom ze het daar zo noemen; de volksmond schept zo haar legenden, fabels, spookverhalen en mythen; is daar wellicht de naam op gebaseerd? Als je geluk hebt kun je daar, op een kleine, afgegrensde weide, koeien zien die lamlendig en traag het gras herkauwen met malende…

Ik heb nog nooit het bed gedeeld noch met David Bowie noch met La Paay. Met David kan het niet meer...…

En weer gaat policor in de fout, de beste persoon mag niet winnen. Populisme mag niet dus kiest men een persoon die populair is bij de meeste partijen, ongeacht haar kunde en kennis. Als je de (ongekozen) heerser van Marokko behaagt, dan mag je vuurwerk verwachten in het parlement. Ik hoop dat het er knalhard aan toe gaat.…