Op 11 maart 1988, dertig jaar geleden, mocht ik in de Joannes van Oisterwijkstraat de sleutels gaan halen van de woning die mij sindsdien tot een thuis is geworden.
Ik heb deze opgesierd en ingericht en de welhaast onvermijdelijke wederwaardigheden die ieders leven zozeer kenschetsen, zijn er gepasseerd. Mijn huurcontract is als een diploma of een eerbewijs en nu, in mijn zeventigste levensjaar, in een koud voorjaar, steken de narcissen in het plantsoen voorzichtig hun maïsgele en citroengele…

Aan de Oude Dijk staat met kapitale letters op een gevel vermeld: "Mater Misericordiae". Daarachter strekken zich de gangen van het klooster uit die ik vaak doorkruiste als ik op bezoek ging bij tante nonneke.
Het genoemde pand staat geheel in het teken van het Rijke Roomsche Leven zoals eveneens gold voor het leven van tante.
Vaak zat tante gebogen over haar brei- of haakwerk als ik haar bezocht. "Als het God belieft" was haar parool en op de kaarten die ze haar familie toezond vermeldde ze…

Zestig jaar nadat deze in het bezit kwam van mijn zo dierbare zus, bewaar ik nog een pop die eens de naam "Elsje" kreeg toebedeeld. Als een symbool van uiterste lieflijkheid, kwetsbaarheid en hulpeloosheid draagt de pop een roze jurkje en alle kentekenen, karakteristiek voor poppen uit een zo verre tijd; de vijftiger jaren van de vorige eeuw en als ze zou kunnen praten zou ze verhalen over het moment waarop ze geschonken werd aan mijn zusje na het doktersbezoek in het "Theresiapaviljoen" als…

Waarachtig, onvermoed zag ik daar, aan de voet van de oude, bedaagde eik, te midden van een wereld die aan het vergaan is, te midden van de somberheid en onder een bedekte, asgrauwe hemel, het uiterst fragiele, kwetsbare, witte sneeuwklokje, als te voorschijn gekomen uit een sprookjesboek, als gezonden door een Onbekende tot onze troost in een heilloze, verdoemde wereld...

De huizen in de omtrek, die ik beschouw vanuit mijn hooggelegen venster, lijken als geknipt uit een bouwplaat uit mijn verre, haast vergeten jeugdjaren, als opgebouwd uit de Lego-steentjes die Sinterklaas eens bracht.
Daar huizen het geluk en het leed in al hun oneindig verschillende verschijningsvormen, uitgevaardigd door een Onbekende...

De bougainvillea bloeit zowel in Griekenland bij het vakantiehuis van mijn trouwe vriendin als in ons koude, natte Nederland. En wel bij restaurant "Panache" aan de Westermarkt waar ik haar eveneens kon bezichtigen. Waar zij tot plezier, genoegen en vreugde van de restaurantbezoeker en van de argeloze voorbijganger haar bonte bloemenpracht laat zien.....

Dat de symmetrische zwarte figuren, die ik aantrof op het voorwerp dat ik in de nabijgelegen supermarkt aanschafte, mijn broer zouden aanspreken, vermoedde ik met recht en reden. Hij beklopte ze dan ook met de handen zoals hij gewoon is te doen wegens zijn idolatrie.
Vaak had hij mijn naam genoemd tegen zijn verplegers. Toen ik er was pakte hij liefdevol mijn hand en kuste hij mij. "Broer en zus" verklaarde ik: "Broer en zus, Thijs en Ineke"...
Mijn broer is alom geliefd te midden van de…

Naar het water verlangde ik als een hongerige naar het voedsel, zoals een zieke naar de gezondheid verlangt, zoals een baby uitziet naar de moederborst. Het goedgunstige water heeft mij niet teleurgesteld. Het heeft mijn oude, vervallen lichaam omgeven en gekoesterd als een mantel, als de handen en als de liefkozingen van een willige geliefde.
Kortom: het willige water sprong opgewekt naar voren en het nam de diepe verwondingen weg, geslagen door mijn jeugd en geschiedenis.....

Een zweem van een naderend voorjaar, dat echter nog lang op zich zal doen wachten, zit al in de lucht en het leek de wereld te bezielen. De sneeuw was weggesmolten onder een zoele wind.
Op het terras waar ik een warme chocomel dronk, huppelde een duifje met grijze kraag, tevergeefs verlangend dat ik haar iets toe zou werpen. In de nacht piept een enkele eerste vogel. Kraaien strijken neer, neerdalend uit hoge regionen, in de takken van de esdoorn aan mijn venster en ze kouten daar gezellig met…

De valk is een prachtige, majestueuze vogel met een soms stralend wit verenkleed waarboven de trotse kop met scherpe snavel zich verheft.
In Valkenswaard is een museum gewijd aan de opmerkelijke vogel en aan de rijke cultuur die tot stand kwam in voorgaande eeuwen op basis van de africhting en prestaties van de genoemde vogels. Op prachtige, kunstzinnig vervaardigde prenten, die een aanwinst en een sieraad vormen voor het museum, staan ze afgebeeld.

Aan de Goirkestraat staan de standbeelden die een Rooms-Katholieke traditie symboliseren dan wel vertegenwoordigen in een lange statige rij. Sommige zijn begroeid met klimop dat als het ware steun zoekt tegen het beeld van de heilige. Achter de stenen gestalten bevinden zich de vele graven en grafmonumenten van degenen die onvermijdelijk onder ogen moesten zien en moesten aanvaarden wat de onberekenbare "condition humaine" in haar kielzog meesleept

Merkwaardigerwijs bevindt zich aan het sombere Paletplein - brandpunt van mijn soms matineuze omzwervingen en nutteloze, doelloze en bovendien onbetaalde werkzaamheden - de zo eclatante zaak van contactlensspecialist De H. Deze neemt een uitzonderingspositie in met haar blitse etalage en onwerkelijke, flitsende digitale schermen te midden van de grauwe nietszeggende overige panden en het plein.
Hier wordt een glamour en een extase van jeugdige fotomodellen geëtaleerd die in schrijnende…

Het waren twee sympathieke oudere heren die met mij de terugweg aanvaardden uit Biezenmortel. De chauffeur, berekend voor zijn taak en altijd bereid tot conversatie en een andere meneer met wollen muts op. Hij verhaalde over zijn vroegere baan, waarin hij te lijden had gehad onder machtsvertoon en dominantie van collega's - een heel gebruikelijk en algemeen verschijnsel in onze maatschappij en in de wereld.
We passeerden een water, dat daar langs de weg kennelijk tot in alle eeuwigheid stil en…

Mevrouw gaat nog altijd iedere week naar het graf van "ons Angelique" aan de Hoflaan en ook vandaag, als ik haar ontmoet in de bus, staan de tranen haar in de ogen.
Ze draagt echter de groen/oranje carnavalssjaal, naar eigen zeggen "om er toch maar iets van te maken". Ook heeft ze een grote, mooie, wijnrode bloem met lange steel in haar handen, ongetwijfeld voor op het graf van de overleden, zo geliefde dochter.
De Oxazepam vormt al jarenlang een noodzakelijk kwaad....

Als de stilte van de vroege morgen nog over de stad ligt en deze beheerst, laat een enkele kerk de slagen van haar klokken horen en ik kan niet ontkennen dat een enkele solitaire, matineuze wandelaar me dan vriendelijk begroet.
Het interieur van Café-Restaurant "De Katterug" heeft een nieuwe aankleding gekregen. Banken met gecapitonneerde bruine stof tegen de wand; daarboven grote, ronde, mooie spiegels; lampen met spiraalvormig licht dat kronkelend "ontsnapt" aan de plafonniers. Het is hier…

....en in die vroege jaren, de jaren van mijn kleutertijd, kwam steevast de bus voorrijden aan de Ringbaan Oost, bestuurd door ome Rob, bekend en geliefd bij alle kleuters. De paviljoens van "Kleuterheil", met haar zwembad en met in de verte het huisje van Hans en Grietje dat we zelden bezochten, lagen verscholen in het bosgebied tussen Tilburg en Goirle. 's Morgens bij onze aankomst kregen we een beker melk en een mariakoekje.
Altijd zal ik me blijven herinneren hoe ik daar eens in alle…

Ergens te midden van de steenmassa, te midden van het labyrint van de straten, onvindbaar achter een gevel, houd jij je schuil. Eens, in lang vervlogen jaren, stond je aan mijn zijde. Je bent slechts één van de duizenden, van de tallozen, van de miljoenen, maar je bent eenvoudig en zachtmoedig en voor jou heb ik een voorkeur boven alle anderen....

In het pontificale maar sfeerloze Winkelcentrum Wagnerplein dat onbeschaamd en als het ware "wellustig" ligt uitgestrekt voor de eveneens onbeschaamde adepten van het consumentisme die hier kooplustig ronddwalen naast degenen met groen-oranje sjaal die de mallotige traditie van onze stad vereren en in stand houden, bevindt zich tevens het bloemenstalletje waar ik vaak tevergeefs de uitbundige boeketten aanschafte ten behoeve van een onwerkelijke en onbestaanbare liefde.
Vlak daarnaast is de…

De tante, de zus van vader, over wie ik onlangs schreef en die haar tragisch levenseinde eens vond in een verpleeghuis in Ewijk, stond in onze familie bekend om de grenzeloze lusteloosheid waarmee zij langdurig en neerslachtig op de bladzijden van een roman kon blijven staren zonder iets te lezen of de bladzijden om te slaan.
De administratieve taken die haar opgedragen waren bij een werkgever leidden tot een hopeloze onherstelbare wanorde.
Lang verkeerde zij nog onder de hoede van haar moeder.…

....En zo staat me nog het een en ander bij uit verre, schemerige jeugdjaren dat zich echter slechts in vage, schimmige, onduidelijke contouren aan mijn bewustzijn manifesteert. Het speelgoed waarmee we speelden, de spannende jeugdboeken uit de schoolbibliotheek die we lazen.
Zoveel zou ik op willen diepen, op willen heffen uit de duistere put, uit de krocht van de vergetelheid waarin het gezonken is, maar de herinneringen zullen nooit meer aan het heldere daglicht treden waarin ik ze wil…