De zwartste dag was voorbij. Met haar lange, blonde lokken dansend op de zachte avondbries, schreef ze alle donkere wolken uit de lucht en noteerde ze op een groot vel papier, waar de pluizige deeltjes naar hartenlust konden onweren en waaien. De plaats die ze had vrijgemaakt aan de hemel, vulde ze op met haar viltstift, waarmee ze sterren, enkele planeten…

Het belooft een zonnige dag te worden. Met de Mexicaanse griep in het vooruitzicht is dat een geruststellende gedachte. Er is een zweterige zomer in aantocht. Toch zal niet iedereen met klamme handen lopen. Zo zijn er zonnige tijden voor de farmaceutische industrie. Fabrikanten van Tamiflu en griepvaccins raken koortsig, maar niet van de griep.…

Ik heb het helemaal gehad, met alles en iedereen. Voor mij even niet meer die zoetzure bek van JP, flapdrol Jan M., weggeefminister Koenders, tante Rita meter-maid, zaadoog meneertje Pechtold, praat-schouwspelen, bekende medelanders die over elkaar rollen op TV met pakkende titels, rot op met je huis-tuin-keuken, met je kookprogramma's, met je 40 dagen…

(voor Jan Wolkers) Langs de steile dijken van het ruime Texel zag ik stoere schapen in hun wollen vacht en wacht eens, daar liep de trotse Jan, de schapewol glinsterde op zijn kunstzinnige hoofd, een mollige piraat op zijn eigen eiland, maar wat een mooie man was hij toch zo wens ik ook te worden in mijn ouderdom. Zijn wijze blik duidde ongetwijfeld…

“Eenzaam maar niet alleen”. Dat waren de woorden van onze oud-koningin Wilhelmina. Het werd in een boek opgeschreven dat over haar ging. Ik denk er wel eens aan als ik me alleen voel. Ben ik nu alleen en niet eenzaam? Vraag ik mij dan af. Nee, eigenlijk allebei wel een beetje. Als ik met mensen een praatje kan maken niet, maar als ik niemand…

Dat doen mensen, stem verheffen om maar gelijk te krijgen, eigen ego zo strelen dat men denkt de waarheid in pacht te hebben. Gelijk reclame, herhaal de boodschap keer op keer, de volumeknop net iets verder opengedraaid. En dan komen er volgelingen, gelovigen, adepten. Zwakkelingen stellen zich op in rotten van vier, heffen de rechterarm en klossen…

Nog even naar de super voor een boodschap. De straatkrantverkoopster komt uit Roemenië. Ze staat op haar sokken in de hoek van de ingang van de supermarkt. ‘Waar zijn je schoenen?’, vraag ik in het Roemeens. ‘Gestolen door een collega’, krijg ik als antwoord. ‘Oh, da’s dan balen. Toch?’ Ze knikt bevestigend. Maar het zit voor het eerst die dag mee…

De derde zondag van mei was het weer dichtersmiddag bij Eijlders. Het lag allang in de lijn der verwachtingen dat ik met een van de dichters een Schubertvoordracht zou doen. De afsluiting van het dichtseizoen leek ons een geschikt moment. Van tevoren hadden Jan Willem van Hamel en ik enigszins geoefend en besloten drie of vier liederen ten gehore te…

Eens in de zoveel tijd overkomt het mij. Hoera! Een leuk date-contact via de email. Dan sta ik mij toe heerlijk weg te dromen door alles wat hij mij schrijft. Het is mooi, spiritueel, geestig, fantasierijk, boeit en raakt mij tot diep in mijn ziel, dus ik laat het over mij heen komen als een warme deken. In de lucht hangt een roze wolk van genot…

Ik heb een vaasje, een heel klein vaasje, platvoetend tuut het glazig in rechte lijn in de kast. Soms komt het daar uit, een roos, chrysant of gerbera heeft mijn vaasje dan nodig om uit de verf te komen. Het lijkt wel of mijn vaasje dat weet, een enkele bloem schittert in glas. Ik heb een glaasje, zwarte voet en steel, gedraaid doorzichtig voorzichtig…

Er was een circus neergestreken in de stad. Op locatie waren er winkels en een mooi restaurant. Wat te doen als je een restaurant bezit en het ineens erg druk wordt. Meer ruimte is er nodig. Dat bedacht de eigenaar en hij maakte plannen om de bouw van uitbreiding van het restaurant te verwezenlijken. Toen het bijna klaar was kwamen er ineens minder…

In de diepte van de donkerste nachten zweef ik soms tussen sluimering en slaap, zwetend vasthoudend aan die fantastische droom die ik zojuist droomde.. Mijn vingers gloeien van de hitte die door mijn lijf stroomt, mijn huid tintelt van verlangen als de beelden van mijn wilde fantasie langzaam verdwijnen.. ik kronkel en draai terwijl ik de drukkende…

Ik weet nog van vroeger, niet eens zo lang geleden, als de kou uit de lucht was en de eerste warme zonnestralen de mens verwenden, dan was het feest op straat en in het park. Meiskes in topjes, deernen kortgerokt of frivool gejurkt, levenslust spetterde je tegemoet. Uitdagend, innemend, je kop sloeg op hol en de zon verwarmde je hart. Die sfeer…

In dit lichttheater spelen wolken dansend met het licht van de zon. Hier heeft de wind vrij spel! Fijnbesnaard bespeelt hij het hoge gras als een pianospeler zijn teerhartige compositie. Het gras beweegt elegant mee op het ritme van dit bewind. Wilde bloemen delen deze dans en geven het elastische groen de kleur van het heersende seizoen. Soms geeft…

Het is 1 mei 2009, de day after. Iedereen vraagt zich af wie toch die idioot is die gisteren met een Suzuki Swift door de mensenmassa reed. De reclame geeft antwoord. “Even CarSpotten en je weet het! SMS het kenteken naar 2020 en je krijgt alle informatie op je mobiel.” 6 mei Van Basten stapt na één seizoen op bij Ajax; hij kan het elftal niet…

Ik rijd met een matige snelheid Villeneuve-sur-Lot uit. Op het lichtst van de dag, half één, is de weg leeg. De bochtige route vanaf de rotonde naar beneden tot St. Radegonde heeft een kapotgereden wegdek. Het asfalt smelt met deze temperatuur. Daarna naar links, de smalle D420 naar Beauregard. Niemand te zien. Toch ziet de achteropkomende chauffeur…

Sommigen van u weten het, ik werk in de thuiszorg. Afstoffen, stofzuigen, dweilen. In die volgorde, anders kan je het net zo goed niet doen. En de plee moet schoon, dikke bleek onder de rand en sprayspul op en rond de pot. Een kleine tien maanden doe ik dit al, onverwachte banden gesmeed, thuis gekomen in vreemde huiskamers. Alleen de woensdagochtend…

Wat begon met kopjes water eindigde met het over elkaar heen gooien van emmers vol met water. De hilariteit van de hinderlaag: nat tot op het bot. De lach, de lol, het plezier! En dan de eindronde van dit waterige schouwspel: iedereen nat. Het maakte niet uit; het was warm en het zonnetje scheen hoog aan de hemel. Met handdoekjes om de kleine kinderschoudertjes…

Naast mij klonk een doffe klap en een diepe grom. Ik keek en zag schele Henkie met zijn hele tronie onder het bloed. Hij duizelde op zijn benen en spuugde een losse tand uit. Eén van zijn krukken lag op de grond. Lepe Eddie had hem vol in zijn gezicht geraakt. Eddie wierp mij een dreigende blik toe en loerde spiedend de fysio oefenzaal rond. Niemand…

‘k weet nog van de sok van Oma, die stopte daar af en toe wat in, niet te vaak en niet te veel want dat zat er simpelweg niet in, om zoveel monden te moeten vullen. ‘k weet nog van de armoe, weinig en oud brood op de plank, met rommelige magen naar je bed en weinig extra’s en maar zelden iets lekkers toe. ‘k weet nog van de oprichting van de bank…