Er is een klarinet aan huis gekomen. En die had mijn dochter bij zich. Een prachtig instrument is het: donker hout en glimmende metalen dingen erop waar Silke haar vingers op moet leggen. Het maakt mooie, diepe, warme geluiden, af en toe onderbroken door een knerpend gefluit. Maar dat is een kwestie van elkaar beter leren kennen. Broer brengt pas volgende…

Dan is dan weer dat moment dat het goed voelt om in de pen te kruipen en het volledig op de automatische piloot te gooien. Kaarsje staat weer. Geluid van de plensregen op de achtergrond. Een kop thee in de maak en gewoon lekker schrijven. Vandaag had ik op mijn werk een interessant gesprek met enkele collega's. Het ging, onder andere, over het opvoeden…

Delicaat Voor diegene die eens wat anders wil dan de Nederlandse rauwkostsalade, zijn we bezig om een nieuw product binnen te schepen; de eetbare roos. Vanuit Ecuador willen we eetbare rozen importeren om lekker te vermengen in de Hollandse krop en doen we op het rosegebeuren een tomaatje met een hard gekookt eitje. Ik zeg: smakelijk! Toef Het…

Spiegel In elke spiegel waarin je kijkt, kijk jij naar jouw weerspiegeling. Een intense heldere en onthullende blik. Hopelijk word je er blij van, want dit ben jij! Kijk eens goed; past het beeld van de weerspiegeling bij jou? Ben jij dat? En wie ben jij dan wel? Ander imago Geregeld nemen mensen groot of klein, bewust of onbewust de identiteit…

De Ramadan is bijna weer ten einde. Fijn! Iedereen mag weer eten wanneer hij of zij wil. Het is prachtig en ik vind het fijn om volledig op de hoogte gehouden te worden van deze religieuze dagen. Alle media besteden 2 keer per jaar volledige aandacht aan het begin en het eind van de Ramadan. En terecht! Iedereen moet op de hoogte zijn van religieuze…

In dit geografisch kleine land vliegen de pro's en de contra's elkaar continu in de haren en zo hoort het ook in een beweeglijke democratie, in voortdurende dialoog blijven of zoals Salman Rushdie in 'Haroen' schreef, waar niet meer gepraat mag worden, heerst onderdrukking en tirannie, ondemocratische krachten willen het liefst dat iedereen uit…

Ik heb een kwaaie bui. Zo'n donkere, waar luttele momenten geleden een reeks bliksems uit is geflitst, van het soort dat ik nooit wil horen uit de mond van mijn kinderen. De oorzaak van dat innerlijke onweer is de post. Als ze denken mijn humeur rooskleuriger te maken door nu in witte autootjes te rijden met een nieuw logo erop in plaats van in hun…

Het is eindelijk herfst. Heerlijk! De kachel staat aan en ik zit opgekruld in mijn grote stoel met een boek. Zo een lekker dik boek, waar ik helemaal in verdwaal. Af en toe neem ik een slokje rode wijn, want dat hoort bij stormachtige herfst dagen. Mijn stoel staat voor de televisie, dat vind ik fijn. De bewegende beelden geven mij het gevoel in de…

Het toeval wil dat de beste vriendin van onze dochter samen met broer en ouders, die we ondertussen ook onze vrienden mogen noemen, in dezelfde streek op vakantie gingen als wijzelf. Dus spraken wij af elkaar ginder te ontmoeten. De jongelui wilden graag raften en de oudjes zouden mee inschepen. Op de bewuste dag hesen we ons in sexy wetsuits, trokken…

Zondagavond is het. Aardig wat aan het regenen buiten en ik zit lekker binnen. Laptop op de schoot, kaarsje aan. En dan eindelijk dat moment van bezinning. Het doet goed. Je weet wel; je dag overdenken en tot de conclusie komen dat het een mooie dag is geweest. Productief, energiek, hoopgevend en vooral vrolijk. Ik kan er niet genoeg van krijgen…

Waar is de tijd gebleven, de tijd van spelen op straat, tot ’t schemerde en langzaamaan de straatlantarens aangingen, stuk voor stuk en je wist: ik moet naar huis, ik moet naar binnen. Waar is de tijd gebleven, van een paar minuutjes nieuws wat eigenlijk geen naam mocht hebben, en als er wel belangrijk nieuws te melden was, dan werd dat ook uitgebreid…

We zouden een wandeling maken op grote hoogte. We konden met een bus de Stelviopas oprijden, ginder het wandelpad nemen naar de Furkelhütte en vandaar met de stoeltjeslift terugkeren naar het dal. Enig probleem: het weer. De gletsjer zat in de mist en de lucht was grijs met dreigende wolken. Volgens de hotelbaas zou het absoluut niet regenen. Toch stelden…

Ik ben achter met kranten lezen. Dat is niet erg, dat ben ik altijd. Maar nu is door de vakantie de achterstand lachwekkend geworden. Ik heb vandaag de NRC van 12 juli gelezen. Ik zou natuurlijk gewoon mijn verlies moeten nemen en een week of vier oude kranten weggooien, maar dat doe ik niet. Er kan iets belangrijks tussen zitten: die krant is niet…

Ik heb een gezin van smulpapen. En ik ben de smulsmurf. Gelukkig heeft niemand van ons aanleg om te verzwaren, anders rolden wij 's ochtends de deur uit. Soms denk ik dat ik Watetenwevanavond heet, gezien dit het eerste is dat ik te horen krijg wanneer de kinderen van school komen. Maar zelfs voor ons is teveel teveel, dat hebben we tijdens deze…

We zagen de bui al van verre aankomen, wisten al dat het zou gaan hozen op niet mis te verstane wijze zou het water in al zijn overvloed naar beneden komen met alle gevolgen van dien. We wisten dat het zou gaan spoken met bliksemschichten met van die ontzettende harde onverwachte klappen die je tot in je maag zou voelen natrillen, we wisten dat allemaal…

Een mens beseft pas wat ie heeft, als hij ’t kwijt is, we nemen alles als vanzelfsprekend aan, kijk nu maar alleen naar de leeftijden, je jeugd is vanzelfsprekend, wenst dat je ouder wordt maar hebt niet in de gaten, dat de jaren met een bloedgang voorbij vliegen. Voor je ’t weet, is de jeugd overgegaan in de pubertijd, overlopend naar jong volwassen…

We hebben de bergen de bergen gelaten en zijn weer thuis. Eén berg is ons gevolgd: de vuile was. Nu ik het propere sokken- en slipjesbestand weer tot normale proporties heb kunnen doen stijgen (om van de quasi volledige iets-meer-stof-bevattende zomercollectie te zwijgen), ga ik enige anekdotes voor de vergetelheid behoeden. Je maakt wat mee wanneer…

Vrijdagmiddag, ik ben onderweg naar de bushalte, even verderop. Met nog een kleine vijftig meter te gaan, jengelt de bus mij plots om de hoek tegemoet. Te vroeg, natuurlijk. Teleurgesteld laat ik mijn schouders hangen en slenter verder. Het lot is mij goed gezind, diezelfde bus stopt precies voor mijn neus en joviaal gooit de chauffeur de deur…

Geen hobby nog minder plezier beleef ik aan jou, afschuw alleen ’t woord minachting speelt nog net niet door mijn hoofd. Ik mag je niet minachten, maar zou dat liever wel doen, besef diep in mijn binnenste dat het misschien niet normaal is om zoveel afschuw van je te hebben. Ik zal er geen vloek aan verspillen, want dat is het me niet waard, maar plezier…

Een mens mag fouten maken, zoveel als hij of zij dat zelf wil, een mens mag blunderen, soms tot groot ongenoegen, maar het mag. En wanneer we erachter komen dat de radiator lek is, dan is dat typisch zo’n actie die eigenlijk alleen maar hoeft te worden toegewezen aan de man, er van uitgaand dat die er ook is. Het liefste heb je dan een nieuwe eventjes…