Wat zat het toch lekker mee de laatste tijd. Na Marco en Ali weer zo'n giga meevaller.
Evert Santegoeds lag onder zijn dekbedje te knorren van genoegen. Topnummer van Privé in de maak. De cover had ie ook al: FURIE MET GOUDEN STROT!
Foto's gekocht van Glennis die dat enorme gebit in de tralies van haar cel zet. Rib uit z'n lijf, maar ja, met dat soort salarisjes moeten die dienders van tegenwoordig wel bijbeunen. Zelf naar de Jumbo getogen voor een reportage on the spot.
Van bloedneus…

Eén miljoen Oeigoeren opgesloten en heropgevoed, oorlogsgekletter in Taiwan, digitale Big Brother als staatsterreur, Tibet, die tennisster Ping-nog-wat, die bij nader inzien en na twee weken spoorloos, ineens helemaal geen topdog uit het Partijbestuur beschuldigd heeft van grensoverschrijdend gedrag. Maar wel meteen ‘geheel vrijwillig’ het racket aan de wilgen hangt.
Maar wat gingen we weer goedgemutst naar Peking. Nog even in de bubble, verse telefoon en laptop mee, want je weet het maar…

De goedertierenheid van Graaf Sander Schimmelpenninck en zijn empathie voor de minder bedeelden in de samenleving, doet me denken aan de liberale weldoeners die zich begin 20e eeuw met een mand vol krentenbollen in de krottenwijk vervoegden om over de rug van alle haveloze snottebellen hun geweten schoon te wassen. Sander maakt zich druk om de kansongelijkheid en de onrechtvaardige verdeling van vermogen en onderzoekt op TV oorzaken en gevolgen waarbij hij zich hartelijk en belangeloos schaart…

“En Leco hoe kijk jij naar de nieuwe outfit van Minnie Mouse?” Het is hot nieuws aan de desk van Boulevard. Nu Ali en Marco zo’n beetje afgekloven zijn, is het tijd voor business as usual. En dat betekent ruim baan voor een nieuwe aanval op de geestelijke volksgezondheid.
Leco buigt naar voren en ondersteunt met zijn linkerhand bedachtzaam het gestylde hoofd.
Minnie gaat van een rood jurkje met witte stippen naar een nauwsluitend blauw broekpak met zwarte stippen. Wereldnieuws en dat…

Gedrag en opvoeding van jongens en mannen in hun omgang met vrouwen, komen betrekkelijk weinig aan bod in het rumoer rond de grensoverschrijdingen rond The Voice. Ook de hoogste baas sprak desgevraagd uit, dat de dames zich maar dienden te melden bij onheuse bejegening door geile mannen. De wereld eigenlijk op zijn kop. Terecht dat de dames van deze omroep zich in een dagbladadvertentie vandaag afvragen of de topman wel de rauwe werkelijkheid kent van de positie van vrouwen in allerlei…

Bij gruwelijkheden als slavernij, akelige oorlogsgedragingen, burgers in het Toeslagenschandaal, lange rijen van Groningers voor een subsidieloket, grove bejegening van meisjes en vrouwen, of misbruik door geestelijken. Politici, ambtsdragers en andere machthebbers lijken de laatste jaren gemakkelijk te strooien met excuses. Plechtig uitgesproken is het doel om troost te bieden aan meestal door fors leed getroffen groepen. Uiteraard met goede bedoelingen en vast gemeend beleden.
Maar ik vind al…

Lang geleden spoorden mijn ouders mij aan om troost en wijsheid te zoeken in de protestantse kerk, waar ik min of meer gewoontegetrouw kinderlijk geloofde in de aanwezigheid van troost en veiligheid door goede werken en gebed. Een mensenleven later ervaar ik de oudejaarsconference 2021 van Peter Pannekoek via de televisie als troost en bemoediging in de warrige tijd waarin wij nu leven. Geen dominee, priester of meditatiegoeroe kan mij thans bieden hetgeen een harde, maar invoelende conference…

In de metro check ik even of ik mijn sleutelkoord wel bij me heb. Mijn tas heeft diepe vakken, dus dat wordt eerst graaien en dan alles eruit halen.
Dat had ik beter thuis kunnen doen. Nu wordt het dus aanbellen als ik terugkom en dat zal de nog uitslapende echtgenoot niet echt kunnen waarderen.
Ik stop alles weer terug en knijp in mijn neus, zodat mijn mondkapje wat vaster zit. Mijn beslagen bril berg ik zuchtend op. Het is nog vroeg in de ochtend. Ik ben op weg naar Evenementenhal Ahoy en…

Gisteravond heb ik mijn booster prik gehaald. De naam alleen al. Het is alleen maar een herhalingsprik, maar goed. Ik heb de prik en waarom zou ik klagen? Het was niet druk. Ik was zo aan de beurt. Ik had mijn formulier en als ik dat niet had gehad, zou ik alle kans hebben gekregen om het alsnog in te vullen.
Toch heb ik ruzie lopen maken. Niet dat ik dat graag doe, ik doe het bijna nooit, maar dit keer lukte me het even niet mijn vriendelijke zelf te blijven. Het begon hoe onhandig het…

Of Vladimir Poetin ook daadwerkelijk Oekraïne gaat aanvallen, valt nog te bezien, maar alle tekenen wijzen er wel op. Voor schijnmanoeuvres is het wel een beetje veel heisa lijkt mij, maar de moed kan hem uiteindelijk in de schoenen zakken. Toch schept hij vooralsnog nog op over zijn hypersonische kruisraketten en blaast hij de boel behoorlijk op. Alsof de oorlog tegen de wereldwijde corona-epidemie niet al erg genoeg is, dreigt hij serieus en met alle geweld Oekraïne te willen veroveren.…

In talkshow 'M' was Lale Gül uitgenodigd, schrijfster van het boek 'Ik ga leven'. Het gesprek nam geruime tijd in beslag. Ondertussen zat Arnon Grunberg te wachten. Zijn er straks vijf minuten over voor de winnaar van de P.C. Hooft-prijs? Margriet, presentator, sprak raadselachtige zinnen. Onderweg maakte ze uitstapjes, koos zijsporen, er kwam nog een komma, een bijzin. Zoon, dertien, languit op de grond van onze slaapkamer luisterde mee. Hij vouwde zijn handen achter zijn hoofd, ging er eens…

Bij de zoveelste recente berichtgeving over nu weer een zwarte lijst van 'verdachte' burgers bij de belastingdienst, zinkt mij de moed in de schoenen om positief de pandemie door te komen. Flauw doen over het geroep van onze leiders over het ‘onwijs gave land’, dat wil ik niet meer. Toch glibbert onze samenleving op dit punt behoorlijk. Immers de economie draait als een tierelier en zelfs zijn er forse personeelstekorten. Maar achter deze schone schijn blijkt uit weer nieuwe onderzoeken…

Hij is toevallig zwart. Mijn eigen persoonlijke code zwart, mijn straatverkoper, mijn onheilsprofeet die me altijd vriendelijk groet met zijn sardonische glimlach, die me nu al bijna twee jaar achtervolgt met zijn onheilsboodschappen, die als een van de weinige mensen doorheeft dat ik te veel drink, veel te veel, minstens twee keer per week meld ik me bij zijn Deka, minstens twee keer per week moet ik zijn zwartgallige voorspellingen ondergaan als ik een nieuw krat bier kom halen.
Op Black…

Na rellen, verhitte debatten, demonstraties en tijdens de soms Open Deuren terreur van de talkshows, voel ik mij tegenwoordig als erkend chagrijn, maar gevoelig voor humor, in een klef bad van somberheid gedompeld. De paar satirische programma’s, waaronder het goede Even Tot Hier, redden het niet om mij het zonnetje in huis te laten zijn. Bij mij is het niet de opgekropte woede tegen wat dan ook. Meer is het ongeloof over de ogenschijnlijk eindeloze herhaling van zetten in teksten en reacties…

Dat we in een onomkeerbare situatie zitten is wel duidelijk dacht ik zo. Dat we vastzitten in een gevaarlijke situatie eveneens en de doorsnee Nederlander weet best wel wat er gedaan moet worden om meer ellende te voorkomen, dacht ik zo. Maar komt erachteraan: weet de doorsnee Nederlander dat ook? Ik dacht van wel maar heb me iets te optimistisch opgesteld blijkbaar want: de talloze zieken, de overvolle ziekenhuizen, de ontelbare positieve testen geven een bewijs van een doorsnee Nederlander…

Mogelijk voor de kerst dit jaar een nieuw kabinet, melden vele media blijmoedig. Burgers moeten zich blijkbaar in handen wrijven over het geschenk van een nieuwe regeerploeg, straks onder de kerstboom. Of dit nog net voordat de lichtjes in december aan de takken verwijzen naar knusheid en vrede. Je weet maar nooit. Jammer overigens van de reeks onderzoeken over de missers van de afgelopen kabinetten. Nee, niet alleen het schandaal van de Toeslagen, maar een reeks van ingrijpende fouten. Recent…

In de Brasserie praat mijn moeder onophoudelijk. Haar betoog lijkt op een grabbelton. We knikken, reageren intuïtief op haar. Het lijkt te werken, ze lacht en ziet er even ontspannen uit.
Een bewoonster achter een rollator stopt bij ons tafeltje. We herkennen haar, ze verblijft op dezelfde gang. 'Wat heerlijk voor je, bezoek van je kinderen. Ja, we zijn hier allebei al bijna twee jaar'. Vriendelijke ogen kijken ons aan. De vrouw loopt door, steekt haar hand op. Mijn broer en ik lezen elkaars…

Ooit waren persconferenties louter bedoeld voor journalisten. Het woord geeft de duiding al aan. Tijdens die sessies konden journalisten al of niet kritische vragen stellen, open deuren intrappen of gejubel van de bobo’s subtiel onderstrepen. Daarvan werd verslag gedaan in kilo’s papier en talloze media, gedrukt of digitaal. De burgers gingen zich dan fijn verbazen of kapot ergeren aan hetgeen er blijkbaar gezegd werd door onder meer de boven ons gestelden. Of zij dronken geroddel op met…

Per Seconde Wijzer: Wie kent het niet. Een leuke quiz… alleen die presentator hè!
Erik Dijkstra heet ie. Hij presteerde het deze week weer eens om zijn onverbloemde politieke voorkeur te ventileren via een spelletje bij de publieke omroep. Tussen neus en lippen door beschreef hij Ronald Plasterk als “Klimaatontkenner die columns voor de Telegraaf schrijft”. Als linkse rakker bij de PvdA en BNNVara mag je blijkbaar ongestraft en ongefundeerd flauwekul op de openbare beeldbuis smijten.
Ik…

Volgens emeritus-hoogleraar toegepaste economie Bernard van Praag van de Universiteit van Amsterdam, columnist in o.a. de Volkskrant, is het vermogen van pensioenfondsen dermate groot dat de dekkingsgraad er niet eens meer toe doet. Van Praag is oud-directeur van de Stichting Economisch Onderzoek en tegenwoordig gekozen lid van het verantwoordingsorgaan van pensioenfonds ABP.
Volgens zijn berekeningen had er al vanaf 2008 geïndexeerd kunnen worden. „Eind 2020 bedroeg het totale…