De imposante voorgevel van het Nederlands Textielmuseum rijst hoog op aan de Goirkestraat. De fabrikantenvilla's die haar omringen baden in het licht van een laat winterzonnetje. In het restaurant is het druk. Jonge sierlijke meiden in de bloei van hun jeugd serveren de drankjes en versnaperingen en het lijkt wel of steeds meer oudere dames, de middelbare…

Drieëntwintig jaar vóór de huidige dag was aangebroken, de dag van Kerstmis 2019, kennelijk de dag van onze verzoening, was mijn vriend uitgebarsten in helse woede en had hij zijn scheldwoorden op mij afgevuurd.... We konden elkaar niet vergeten. In ons innerlijk bleef het beeld voortleven van ons vroegere harmonieuze samenzijn, van de bezoeken aan…

Op een vodje papier bewaar ik nog altijd de schrijfsels van mijn arme, getormenteerde ouders wiens levens voorbij ijlden als een stormwind.... Het handschrift van mijn vader, na lange jaren op kantoor vervormd en veranderd, getuigt, zoals ook een grafoloog zou beweren, van intelligentie en gevoeligheid. De letters staan nu eens los van elkaar en zijn…

De Montfortkerk in Tilburg Noord heeft volgens sommigen wel iets weg van een bioscoop en zij ligt verscholen tussen de straten en de overige bebouwing. Al vijfenveertig jaar vindt daar met Kerstmis een Kerst-in plaats. In die tijd heeft de wijk veel blijdschap, maar ook veel t;reurnis gezien. In de regenachtige winter van het jaar 2019 vond ik mijn…

In mijn mooie nieuwe agenda die mij optimistisch een mooi nieuw jaar voorspiegelt zonder mijn ellendige ongelukkige liefde voor jou; een agenda gelardeerd met onwerkelijke vrouwenportretten van fotomodellen en Barbiepoppen, heb ik het adres genoteerd van je verre woonoord en bestemming dat ik van je neef ontving, geschreven in nagenoeg cryptische, geheimzinnige…

Met mijn mallotige "Russische" bontmuts op moet ik een zielige, dan wel belachelijke indruk gemaakt hebben..... De hal van het Zorgcentrum was onveranderd sinds ik Haar negen jaar tevoren ten grave had gedragen, zij het dat zij opgesierd werd door twee gigantische Kerstbomen, behangen met uitbundige feestverlichting. In een glazen vitrinekastje…

De bomen in de Dillenburglaan stonden er kaal bij nu ze weer "gekandelaberd" waren (zoals dat heet) en in de harten van de mensen schenen somberheid en duisternis te heersen en ook mijn oude hart fladderde angstig en bezorgd rond in mijn borstkas. Het gesprek tijdens de Kerstbrunch bleek geanimeerd. Een meneer met zwart colbert, opgesierd door…

Het wordt Kerstmis en de liefste is gekomen en we zijn elkaar in de armen gevallen..... Overrompeld door het maatschappelijk "gebeuren" en weerloos voel ik me niet in staat op grote schaal aan de kerstgedachte gestalte te geven; is het lafheid, is het autisme? Is Christus ooit werkelijk begrepen of alleen door heiligen of helden? Zeer bescheiden…

Even voor de duidelijkheid ik heb me nooit bezig gehouden met straatintimidatie. Het dus nadrukkelijk naroepen of uitschelden van het vrouwvolk. Maar voor een gedeelte ben ik toch wel blij met de uitspraak van de Hoge Raad, dat het verbod in strijd is met de vrijheid van meningsuiting. ~~~~ In Rotterdam en Amsterdam zult u mij tegenwoordig niet…

Tanka Boven bergweiden verrijst de Matterhorn als een kaboutermuts; zijn puntig wit eerbiedigt stil kijken én driest voortgaan. Tekst in proza De zo bewonderde en gevreesde berg torent als een hoge, witte kaboutermuts boven de mooie weiden vol bergbloemen. De spitse punt ervan hangt enigszins naar voren. Die zuivere sneeuw nodigt wandelaars…

Kijkend naar buiten waar het de laatste tien minuten allengs donkerder wordt, kun je wachten op een bui van ongekende omvang.... net geschreven vallen met een bloedgang de eerste druppels eh, nee de stralen naar beneden, geen zonnestralen, die hadden we vanmorgen! Het is nog eventjes herfst, al dacht ik afgelopen week heel even dat de winter haar…

Bioscoop "CineCitta" is al een eeuw gevestigd aan de Willem II straat te Tilburg. Bij ons recente bezoek brandde een laaiend vuur in een vuurkorf die opgesteld was naast de kassa en we werden verwezen naar "Ruimte X" die ons tot dan toe nog onbekend was en waar - zoals bleek - luie ligstoelen staan om heerlijk in achterover te leunen, maar de leuning…

We waren genodigd in een huis, in een appartement, in een van die straten die gekenmerkt worden door de strakke, functionele, rechtlijnige en haast demonisch aandoende bouwsels, kortom door de architectuur die razendsnel verrezen is na het afscheid dat ik heb moeten nemen van de allerliefste, in een wijk waarin mijn jeugdherinneringen liggen opgestapeld…

Vanmorgen ben ik vertrokken vanuit mijn "Russische" flatje en heb ik het bochtige pad gevolgd dat leidt naar het Twee Steden Ziekenhuis en dat in dit late seizoen bezaaid is met herfstbladeren. In mijn woonkamer is sinds kort door de lieve en altijd trouwe Ilonka die over mij waakt zoals in vele huizen het kleine kerstboompje opgesteld, gelardeerd…

De avond, of, beter gezegd, de nacht was gevallen en een bleke, ronde maan vertoonde zich aan de hemel. Ik had mijn "Russische", mallotige bontmuts met haar zachte flappen die mijn wangen als een liefkozing strelen opgezet en zou ter plekke, in de tot Wijkcentrum verbouwde kerk een aantal dames, eveneens volwassen vrouwen, onschuldig en vol ijver…

Vandaag geen lyrische beschrijvingen van oogstrelend opkomend zonlicht op herfstachtige boomtoppen. Vandaag is er de confrontatie met een druilerige depressieve grijze regenochtend in december en een stevige tegenwind. Het opstaan uit bed ging al wat stroever vanochtend. Ik ben denk ik wat vermoeid van de week en ik had de weersvoorspellingen gezien…

Ze zei altijd maar: "Prachtig!, Prachtig!" ten overstaan van elk willekeurig natuurverschijnsel: de herfstkleuren van de bomen, de paddenstoelen, de weelderig woekerende mossen, alsof zij geen andere woorden tot haar beschikking had; alsof de Nederlandse taal haar geen andere woorden bood. De chirurg had beweerd: "Er is is u niets bespaard gebleven…

Het joyeuze vuur in een vuurkorf brandde met uitbundige gloed op een besloten terras op de Heuvel in Tilburg als symboliseerde het de warmte, de liefde en de saamhorigheid die slechts een keer per jaar, in de decembermaand, hoogtij schijnen te vieren om wonderlijke redenen. Nu is er ook een ijsbaan opgericht op het Heuvelplein met feestverlichting…

Staande bij de kassa, luister ik naar twee gesprekken van klanten, de dame voor me is aan de beurt en legt haar spullen op de toonbank. ‘ Ik ga ook pinnen hoor, zegt ze’ waarop de dame aan de kassa zegt: dat is prima. Na te hebben afgerekend, ben ik aan de beurt en zeg: ik betaal contant, de dame kijkt me aan en zegt: dat is prima. Natuurlijk…

Het was in die tijd, waarin de guirlandes van Kerstmis, opgehangen boven die landelijke weg, die mijn auto doorkruiste, wondermooi oplichtten.... Hoe was het licht dan toch in de wereld gekomen, waar het leed en het ongeluk en de vernietiging zozeer zegevierden? Mijn arme broer had me verwelkomd met een brede glimlach. Hij speelde nog met zijn speelgoed…