Het is al weer meer dan 25 jaar geleden, dat ik mij, in een opwelling, de kunst van het koken meester probeerde te maken. Tot aan die tijd waren mijn prestaties in de keuken niet om over naar huis te schrijven – zelfs het inschenken van een kopje koffie ging meestal niet zonder morsen. Toch ben ik toen vol goede moed begonnen, met het gevolg, dat de…

Het leven is als een zandloper, eerst boven vol en dan loopt hij leeg, eerst langzaam, maar het gebeurt. Als baby gaat hij misschien wat langzamer, rustend aan moedersborst of de fles. In de pubertijd zal het (misschien) wat sneller gaan, dat ligt eraan wat je doet of laat?!? Intussen gaat de zandloper verder.. Dán een periode van samenwonen…

Dat ik nooit een breed publiek zal aanspreken met mijn teksten, dat wist ik al. Geen probleem, schrijven doe ik allereerst voor mijzelf, daarom houd ik ook geen rekening met nieuws, al of niet up to date. En dat ik niet iedere week een sterke instuur, is ook normaal. Zo goed ben ik nou ook weer niet en dat is prima. Vorige week teveel aan mijn hoofd…

Katja Schuurman heeft echt een aanstekelijke vrolijkheid. In het programma 'Katja versus Ruben' schroomt ze niet om haar borsten in de wedstrijd te gooien. Tijdens de Franse uitzending smeerde ze haar borsten al in met verf om ze daarna op canvasdoeken af te drukken, waar ze nog aardig wat mee verdiende. Onlangs liet ze in de Belgische uitzending…

De vis wordt duur betaald, thuiszorg afgescheept met een fooi. Dat zegt eigenlijk alles al waarom zo'n mooie vette vis als in de titel niet meer voor iedereen is weggelegd. laat staan een mooie moot zalm. Ik kan nog net een blikje werpen op tonijn in zonnebloemolie, een traan laten om een potvis. Mijn dis met Kerstmis kost mij mijn goudvis, ik hoop…

Zo was Hij voor mij; Degene, die nooit mijn minnaar was. Degene, op wiens schouder ik mijn hoofd eens legde. Degene, om wiens schouders ik mijn arm eens sloeg; gebaren die de schuchterheid aanduiden, die ons belette minnaars te worden; gebaren, die voor mij alles betekenden, evenals zijn warme, weerloze wang tegen die van mij, eens. We hebben elkaar…

Letterlijk in de hogere regionen, door een flink aantal trappen die wij, mijn zoon en ik, moesten beklimmen, om de ambtenaar die boven op ons stond te wachten en ons was toegewezen in de sociale dienst te bereiken. Ik was één keer eerder op deze verheven beveiligde plaats geweest. Dat was voor het opzetten van een weggeefwinkel, in de geest van mijn…

Ooit, zeg maar rustig jaren lang, heb ik het plan gehad een boek te schrijven. In loop van de tijd heb ik paar losse fragmenten geschreven, een begin en einde bedacht en in grote trekken een verhaallijn ontwikkeld. Maar het boek zal er nooit komen. Daar zijn veel redenen voor en ik weet eerlijk gezegd niet welke de belangrijkste is. Maar de eerste waaraan…

In de regen hebben we samen onze "architectuurwandeling" gemaakt, Georgeanne en ik. We zijn van start gegaan voor het groene, verweerde beeld waarvan de armen en handen zo welwillend gespreid zijn in een liefdevol en liefhebbend gebaar dat zo welsprekend en overduidelijk is, maar dat niemand nog begrijpt of ooit schijnt te hebben begrepen in de zo…

Voor het eerst had ik een meisje meegenomen naar mijn ouders om haar voor te stellen. Ze heette Madeliefje. Ze leek er ook op met dat geelachtige neusje en daarboven die blonde haren. Ze zag er leuk uit met die lange blauwe jurk en ze droeg witte sokjes boven zwarte schoenen met zo'n leren bandje. Weet ik veel hoe ze die noemen. Zij was zeventien en…

Het zal niemand ontgaan zijn dat Edwin de Roy van Zuydewijn weer in ons land is en dat hij alsnog het onderste uit de kan wil inzake de opheldering aangaande zijn tegenwerking door het Koninklijke Huis met overal afluisterknopjes en paranormale verschijnselen als dansende stoelen en rammelende kristalglazen. Edwin wint nooit van die geslepen Oranjes…

Het Jeroen Bosch Ziekenhuis is in mijn ogen niet van een uitmuntende architectuur. Het rijst aan de buitenrand van de stad haast plompverloren op, als een donkerbruine kolos, met lange sequenties van eendere ramen, waarachter de patiënten verblijven, te midden van velden en weiden, en het draagt op haar gevel trots en arrogant de naam van de middeleeuwse…

Coba zat voor het raam en dacht aan haar lieve Henk. Ze was bijna tien jaar getrouwd met hem toen hij plotseling overleed. Daarna is ze altijd alleen gebleven. Nu ze zeventig is heeft ze een eenzaam leven, maar dat vindt ze niet erg. Gelukkig komt haar jonge buurvrouw af en toe koffie drinken en helpen met het huishouden. Hulp van een zorginstelling…

De maatschappelijk werkster, een jonge meid, had met haar vingertjes met de mauve getinte nageltjes razendsnel de cijfertjes, overgenomen van de giro-afschriften, ingetypt in de computer en de conclusie rolde er eveneens razendsnel uit: "Nee, mevrouw, u komt niet in aanmerking voor de Voedselbank; u houdt tweehonderd Euro per maand over!" De volgende…

Altijd scheen de zon, de zon scheen altijd. Wij waren de rijke mensen, de bijzondere mensen, de mensen met de blinkende meerwaarde, dat waren wij. Spelen en eten in de boomgaard, van het dak afspringen en over de sloten, verplichte pianolessen, eindeloze cadeaus van sinterklaas en prijzen winnen op concoursen met onze pony’s. In mijn jong volwassen…

Mooie vrouwen, ik hou niet echt van ze. En met “mooi” bedoel ik hier het mooi van de filmster, het model en de schoonheidskoningin. Dat gladde en gepolijste: ik geef er niet om. Al zou ik van zo’n vrouw in mijn wat actievere periode een beleefd verzoek tot nadere kennismaking zeker in overweging hebben genomen. Wie ik wel een prachtige filmster…

Ik ben helaas E 22.99 lichter gemaakt door een oplichter. Ik kreeg een mailtje dat de actie van de HEMA met goedkope treinkaartjes was beëindigd. Maar: “ NS dagkaart die u via de rode knop kunt kopen is het voor 2 kinderen + 1 volwassene mogelijk om een hele dag onbeperkt te reizen met de trein. Kosten: € 23,- Wilt u meer informatie of direct…

Naar een plekje van stilte, bewandel ik het kronkelende pad van zand en grint, terwijl gevoel in emoties als seizoenen in beelden voorbij glijden en koude en warmte mijn lijf doorstromen. Kleine gebroken takjes, door vroege vrieskou, raken mij en vertellen hoe gevoel in leven kan gesmoord worden,afgesneden, door gebroken zijn, van voedend bestaan…

Vaak zijn oude songs beter dan actuele songs en dat vind ik met name met 'You Win Again' van de Bee Gees, die ik sinds enige tijd steevast bekijk en beluister als de Heilige Graal. Vaak denken mensen bij de Bee Gees aan Barry, Robin en Maurice Gibb en dat klopt ook wel, maar deze drie gebroeders hadden een jongste broer Andy, die minstens zo belangrijk…

Ach ja, pluk de dag, normaal toch? Een levensmotto voor zovelen. Het klinkt in ieder geval positief, toch? Ik denk er anders over, want het is niet zo logisch om "zomaar" deze uitspraak te gebruiken! Ik zal uitleggen waarom ik het anders bekijk. Toen mijn broer ernstig ziek werd, met het vooruitzicht dat hij zou sterven, leefde hij per dag…