Natuurlijk ken ik Katja Schuurman (1975, Utrecht) net als de meesten als ons eigen sekssymbool van de lage landen. Als presentatrice van BNN reisde ze ook naar arme landen en daar heeft ze nu een positieve draai aan gegeven. Als je haar naam googelt, krijg je allerlei onderwerpen over haar, maar meestal gaat het over blootscenes en seksschandalen.…

Ik schrijf u om te zeggen dat het voor mij dit jaar wel een onsje minder mag. Het voelt niet goed om zo rijkelijk bedeeld te worden terwijl in het Midden-Oosten zulke vreselijke dingen gebeuren. Afrika staat zoals u kunt zien op tv nog steeds in brand. Het voelt ook niet goed dat er nog steeds kinderen, die toevallig op verkeerde plek zijn geboren,…

Warrelend strak in beeld, wervelende kleuren met de warme geuren, jaren zestig. Stamppot, eigenheimers en andijvie, vis op vrijdag, vlees op zondag, mijn vader was er altijd. De herinnering, dat kind ben ik geweest, op de step en bezig met knikkers en bedeltjes, kaarten met sigarettenmerken, gelukszakje van de snoepwinkel. Kakofonie van wat mij…

Ik kijk nog maar heel kort rond op nederlands.nl maar ik ben het in grote lijnen wel eens met wat Hans Mooi schreef. Ik kreeg de indruk dat er groepjes zijn van schrijvers die al wat langer meedoen, elkaar welwillend de bal toespelen en daarbij meer op inhoud dan op techniek van de inzendingen letten. Door wat ik tot nu toe gelezen heb ging ik vermoeden…

Ik wil beginnen met mijn waardering uit te spreken voor uw site. Er wordt enorm veel vrije tijd gestoken in dit platform voor iedereen die iets wil ‘publiceren’ op internet en het is interessant bijdragen van zo diverse diversiteit tegen te komen. Uw enige vorm van ingrijpen is wanneer fatsoensnormen worden overtreden of wanneer reacties niet relevant…

Vaak ken ik het verschil niet meer tussen oude herinneringen en droombeelden, waarvan ik niet kan zeggen of ze echt of onecht zijn. Sommige echte belevenissen doemen herhaaldelijk weer op, terwijl anderen voorgoed in de mist verdwijnen. Droom en werkelijkheid zijn beiden even gewichtig. Als kind woonde ik in de gereformeerde pastorie van Kollum,…

Het geluk ligt soms op straat en deze zonnige dag, twintig jaar geleden zou dat bewijzen... Bij het verlaten van het huis, voor mijn dagelijkse wandeling, viel mijn oog op een fraai meubelstuk dat de buren van nummer 12 C aan de straat hadden gezet, voor het grof vuil. Het was een bordeaux rode fluwelen driezitsbank met houten ornamenten, die in…

Sommigen noemen het een gave, ik vind mezelf maar een rare. Het ene moment verketter ik een koningshuis en vervolgens ben ik lyrisch over de gekraagde aardster. En dat al vertrekt uit mijn vingers zonder het vantevoren te bedenken, het is er zomaar, gaaf toch ? Dit is eigenlijk een hommage aan degenen die mij waarderen, in cijfers al dan niet reageren…

We hebben hem! De arrestatie van Jasper S. uit Oudwoude deed me denken aan het vinden van de Iraakse dictator Saddam Hussein, die zich had vermomd en zat ondergedoken. In zekere zin heeft de 45-jarige Jasper S. zichzelf ook vermomd, zij het dan als brave, goedgelovige, hardwerkende boer. Hij was zelfs kerkeraadslid. Wie de protestantse gedachtegangen…

Ik waagde als jongeling de noodsprong van twee weken bivakkeren en meedoen in het Norbertijnse klooster 'De Essenburgh' in Hierden. De volkszanger van 'Zijn het je ogen' woonde om de hoek. Dat was na een weekend in een Franciscaans klooster nabij de grens van Duitsland, waarvan ik me vooral het karige eitje bij de maaltijd herinner en een speelfilm…

Maandag, een verse stoma en jeugdreuma. Dinsdag, een hoofd dat kan maar een lijf dat weigert, een lijf dat niets meer kan maar rookt en zuipt. Woensdag, eigen klantjes, behoorlijk aanpoten maar het loont. Donderdag, dinsdag in de herhaling. Vrijdag, om de week kus ik de onzekerheid weg, een mensje bloeit op. Zaterdag, schaterdag, ik lach iedereen…

Het woordje klinkt zo simpel. Was de betekenis ervan in werkelijkheid ook maar zo! Eenzaamheid is net een kameleon, of zo u wilt, een toverbal. Ze kent, afhankelijk van de persoon die ermee te maken krijgt, vele gezichten en vele kleuren. Het gevoel, dat eenzaamheid bij mensen op kan roepen is sterk afhankelijk van het karakter van een ieder afzonderlijk…

De bomen verliezen hun felgekleurde jassen en staan in hun kwetsbare naaktheid. Herfstbladeren vormen nog slechts een dik tapijt van confetti over moeder aarde. Dampen dansen; een voortjagende deken van dikke wolken blaast een verloren zomer voorbij. Langzaam valt de sluier rond het nevelland toe en hangt de mist zwaar als overladen tranen. Karmozijnen…

'We kijken maar toe en we kunnen er niets aan doen!', zegt een Israëlische jongevrouw bij Pauw en Witteman, die een Palestijnse man heeft. Hamas schiet met raketten, die ze krijgen van Iran. Hamas is getraind in het treiteren en traineren met steeds opnieuw plaagstootjes in de vorm van lukraak afgeschoten raketten, alsof het speelgoed is, waar ze…

Ze was al vrij snel na het huwelijk zwanger geraakt. Met zijn eerste vrouw, met wie hij tien jaar getrouwd was geweest, had hij nooit kinderen gekregen. Die stierf al jong aan kanker en ja, hoe gaat dat dan in een klein, geïsoleerd vissersdorpje. Er was niet zo heel veel keus, dus koos hij voor de vrijgezelle vrouw van dertig die later mijn oma zou…

Onlangs zat er een jongen bij Paul en Witteman, die vanaf zijn vijfde alleen nog rauwkost eet. Zijn moeder zat aan tafel om háár standpunten te verdedigen. De geïndoctrineerde jongen zei alleen maar ja en amen, omdat hij grenzeloos loyaal is aan een moeder, die zijn wil allang gebroken heeft. Deze psycho-somatische kindermishandeling werd tussen neus…

Nederland is een puinhoop. Links en rechts waarschuwden het volk voor elkaar, dus moeten ze nu samen verder. Ik noem dat een vechthuwelijk, de seks is goed want ze naaien elkaar maar de kinderen kunnen er niet van slapen. Rumoer in de bedstede, twee kapiteins op het schip van staat. Het doet mij denken aan een lied van Rammstein, met z'n vieren door…

Ik was zo hevig verliefd op haar. Zij was het episch centrum van mijn vertedering. Zij was mijn lief, mijn engel, mijn alles, nacht na nacht. Totdat zij mij bedroog. Sindsdien droom ik er alleen nog maar van een dolk te steken in haar verraderlijke hart. Keer op keer draai ik die om, nacht na nacht.…

Tot mijn verbijstering is er al een speelfilm over Tanja Nijmeijer gemaakt, getiteld 'Eileen, een Nederlandse bij de FARC'. Onlangs op Nederland twee uitgezonden. Dat een regisseur hiertoe overgaat, duidt toch wel op diepe devotie bij sommigen. Persoonlijk denk ik dat er meerdere steekjes los zitten bij haar en dat een psychiatrisch onderzoek gewenst…

Zoals elk jaar hield ze rekening met haar zonen omdat ze elk jaar er op rekenden dat ze met zijn drieen bij elkaar zouden zijn. Er was inmiddels wel het één en ander veranderd aan de manier van een kerstdag met elkaar doorbrengen. Zoals zij eerst altijd de boodschappen deed en het menu verzorgde, gebeurde het steeds vaker dat ze alle drie iets maakten…