De maandag is een verschrikkelijke dag die nooit verandert, tenminste dat vind ik. Van alle werkdagen in de week is deze dag nog het meest zichzelf gebleven. Leggen we alle weekdagen onder het vergrootglas, blijkt dat de zondag zich in de loop der jaren verkocht heeft aan de koopzondagen. Vroeger was de zondag zo’n lange, lege, saaie dag waar je…

Ik wil je iets vertellen, al heb je daar niet om gevraagd. Dat een dag die slecht begint nog geen verlor en dag hoeft te zijn. Dat mijn innerlijke ik en mijn gedachtegang vol met veranderingen zit. Ik wil je iets vertellen ook al weet je het misschien al. Dat ik dacht dat ik alles verlorren had en wat over bleef,niet meer was als een leeg gat.…

Met een beetje geluk laat een goed boek je anders naar de wereld kijken. Wapent je tegen al die klootzakken om je heen.…

"Q que le Q ..."…

Honderden, nee, duizenden kilometers kabels onder de grond waar God weet hoeveel soorten stroom doorheen giert. Van groene, verse tot oudbakken stroom. Hoeveel hoogspanningskabels er her en der verspreid staan, wil ik niet eens meer weten. Zendmasten voor de mobiele telefonie zijn niet meer aan te slepen. Ontelbare bovenleidingen voor treinen…

ik heb zo helemaal niets met blauw bloed, alhoewel van mij de paleistrappen rood mogen kleuren, de klootzakken zien ons nog steeds als horigen, doofpottend zit de uil in de olmen, onderdanig narrend positieberekenend, dat schept een band, prins bennie is fout bezig en juultje zielig, kans gemist, crypto greet is nu geert, de elite gekeeld....…

Als kind van veertien had ik al snel in de gaten dat ze “vreemd “was. Dat viel vooral op als ze begon te praten. Hoewel ik haar taal verstond kon ik er niets van maken . Snel en verward, zo Ingrid… ratelde ze maar door. Tante Monica scheen als enige te weten wat ze wilde zeggen. De rest van haar familie negeerde haar…behalve Oom Peter…

Wat verwacht men hier nu ? Een open vizier, dichterlijke vrijheid, politieke onwil danwel correctheid, een vijf-zeven-vijfje of trots zijn op ? Dat laatste is trouwens wel waar de wereld kapot aan gaat, trotse mensen kunnen geen sorry zeggen, ook al hebben ze, waarschijnlijk, gelijk. Maar ze zijn niemands gelijke, kwetsend kletsend in hun eigen straatje…

Te laat, net te laat. Hoe is dat nu mogelijk: op het punt gekomen om eindelijk onze volledige naam uit te wisselen. Valt de site uit de lucht. Kwijt, nu ben ik je kwijt mijn Turbo. Heel de nacht ben ik bang geweest voor de waarheid. Je heb mijn brief aan jou niet meer kunnen lezen. Waar al mijn gegevens in stonden beschreven. Eerst was ik bang nadat…

Goh,wat had ik via zeddnet..een leuk contact met jou. Maar helaas zeddnet is uit de lucht en ik wil donders-graag weer contact met jou. Hoe kan ik jou bereiken?? Kent iemand jou??J ouw leeftijd is 51 jaar jong..je hebt blond haar en woont alleen in een hoekhuis in Axel. Jouw user-name op zeddnet was kleurrijk en mijn user-name was figrev. Jij…

Vergeten. Ik was de verjaardag van mijn moeder weer eens vergeten. Ik schaamde mij zelf verschrikkelijk, zij zelf vergeet nooit een verjaardag. Hoe moest ik dit nu goed maken, oke ik woonde een eind uit de buurt maar dat is nog steeds geen excuus. Zelfs het excuus van het kaartje is te laat bezorgd kan in deze tegenwoordige tijd niet meer gebruikt…

Nu rij ik. En er zijn ook geen vliegjes, die zich massaal tegen de voorruit kapot vliegen. En het slapende broertje? Op de achterbank nu slechts een schilderij van een jongetje, een beetje zoetjes, een beetje nep. Maar de weg is nog net zo donker, als toen. Tante staat erop dat ze het meeneemt. ‘Jij hebt er herinneringen aan’ zegt ze. ‘Maar het…

Ik ben nostalgisch bezig vanavond, zo jaren zeventig, C60, C90 en zelfs C120, chroom heeft die jaren iets beter overleefd. Cohen, besneden heeft hij geen poot om op te staan als het gaat om homo's, theedrinkend begrijpt hij wel dat hij geen hand kan geven aan zijn autobrandstichtende medesteders, bevlekt als zij zijn. Er is niemand opgepakt, metalen…

Gedachten zijn ongrijpbare fenomenen die gevoelens in mijn wezen de gelegenheid geven ideeën zelfstandig te creëren. Die mijn geest nieuwe impulsen verschaft om het denken en doen op elkaar af te stemmen. Gedachten van spanning, blijdschap, verdriet en opwinding. Gedachten van gewichtsloosheid, van zuiverheid, van mededogen. Gedachten aan slechtheid…

"Ik begrijp het allemaal niet", zei boer K. tegen boerin K., die hij ook wel Mo noemde. "De overheid pleit voor openheid en toch wordt het gezichtsveld minder en minder. Alla, je moet er maar in geloven. Ah, lekker Mo, ham met kaas, je bent een lief boerinneke." Boer K. nam een flinke hap van de ham mét die Mo had voorgezet. Hij nam niet alles…

Er werd niet over gesproken bij ons thuis, achteraf begreep ik dat wel. Een verliefdheid in de late jaren dertig leidde, misschien onverwacht, tot tien kinderen, waarvan eentje doodgeboren. Hij staat nog steeds tussen mijn jongere zusje en mij in, het erge is dat mijn ouders mij dat nooit hebben verteld. Ik heb op latere leeftijd van een oudere broer…

Goede Morgen! Soms vraag ik aan moeder Natuur of zij de zon wil laten schijnen. Niet voor mijzelf want ik geloof nu eenmaal dat het alleen maar werkt als je het voor een ander vraagt en dan niet al te vaak. Morgen zou mijn vriendin jarig zijn en het regende al twee dagen. Ik vroeg aan haar 'wat wil je hebben voor je verjaardag?' Niets, antwoordde…

Eigenlijk durf ik dat niet, luid krijtend van mij kond doen. Het is zoiets als schrijven met alleen maar hoofdletters, kapitaalvernietigend alles uit de onderkast halend. Schreeuwen bevestigt onvermogen naar discussie, leidt tot one-liners om tegenstanders te vernederen. Lawaai en ruis, de zijlijn wenkt.…

Wie heeft die luxe vandaag aan de dag nog om zich te vervelen. En als je het wel hebt, weet ik niet of je het luxe mag noemen. Ja voor een dag of misschien zelfs een week, maar daarna wordt het verveling en eenzaamheid. Eenzaamheid een woord dat voor vele mensen opgaat in deze tijd en waar niemand blij van wordt. Hoe komt dat toch die verveling…

Het is leuk om visite te krijgen, maar als je het niet gewend meer bent, komen er toch kriebels in je buik. Je bent 51 jaar (moet je nagaan) en je vader die al bijna de 80 haalt komt eens langs. Je bent nerveus. Ze moeten 160 kilometer voor je rijden en je denkt: waar moet ik in vredesnaam met die man over praten. Je haalt het een en ander in je…