Op 21 januari 2014 verschijnt de roman 'De vrouw die de honden eten gaf' van Kristien Hemmerechts in de boekhandel. Uitgegeven bij uitgeverij De Geus, die al vele wereldparelen op formidabele wijze heeft uitgegeven. Als literator heb ik een groot respect voor het literaire talent van mevrouw Hemmerechts. De keuze van haar onderwerp is hoogst opzienbarend…

Ik zal de openingsceremonie aan me voorbij laten gaan. Ik zal ook de zegetocht van Sven en Ireen niet bekijken. Voor het eerst zal ik als liefhebber van de Spelen geen deel hebben aan de nationale euforie bij het behalen van weer een gouden plak. Voor mij is de lol er bij voorbaat af. Gisteren las ik dat ons land al zijn hotemetoten en kroonjuwelen…

Kent u dat gevoel; ‘Er niet bijhoren’, niet mee mogen doen, afgewezen worden’. Dominee Gremdaat zou een van zijn preekjes niet beter kunnen beginnen dan zo. Ongetwijfeld herinnert u zich de speelplaats, de gefluisterde geheimen en lag je even niet lekker in de groep, dan hield het gesmiespel op als je in de buurt kwam en klonk het botweg: ‘Jij niet…

Het nieuwe jaar is alweer een paar dagen oud, zowel nieuw als oud in slechts één zin is toch wel bijzonder te noemen, maar dit als kwinkslag terzijde, ondanks dat we slechts een paar dagen van 2014 hebben meegemaakt, is er toch alweer voldoende stof tot spreken, schrijven en nadenken, wat een ellende is er toch over de gehele aardkloot, een verschrikkelijke…

Zomer 1957 Mijn tante Hetty is een beetje vreemd, dat heb ik mijn moeder horen zeggen. Ze is het jongste zusje van mijn vader en woont nog bij opa en oma in het sombere huis waar het altijd naar spruitjes ruikt. Soms loopt tante Hetty 's avonds in haar onderjurk buiten op straat en ze hebben haar een keer zien praten met een neger. Tante Hetty…

‘Ik vind dit heerlijk werk’. De man trekt even aan zijn sigaret en blaast met toegeknepen ogen een grote wolk uit. Hij staat in de deuropening, kijkt me vriendelijk aan en verschikt wat aan zijn haar. Een rode spoeling, vermoed ik. ‘Ik doe ook nog ander werk hoor, ik ben leraar maar doe dit erbij als ontspanning’. De buschauffeur kijkt me blij aan,…

Hoewel ik afscheid genomen heb als columnist op deze site, kan ik het toch niet laten. Vooral omdat ik vol vreugde geconstateerd heb dat ik weer eens gelijk heb. Kevin Dutton schreef het boek met dezelfde titel als dit stuk. Al jaren ben ik er van overtuigd dat de meeste psychopaten respectabele beroepen uitoefenen. Althans eigenschappen bezitten…

Het was op een koude winteravond zo tegen het oude jaar, dat de derde herfststorm van december over het land raasde. Rond onze residentie buigen de iepen zich steunend naar de grond als de grommende zuidwester in een nieuwe windstoot aan komt rollen. Ver weg exploderen vroege mortiergranaten en verkent een enkele lawinepijl alvast het hemelruim.…

Schrijven om makkelijk te scoren of voortborduren op andermans schrijven ligt snel op de loer als je van alles leest. En er wordt wat afgeschreven. Kranten gedrukt en op internet zijn er te kust en te keur. Je kan een dagtaak hebben om van het ene bericht naar het andere door te klikken. Of je gaat naar twitter of facebook waar je allerlei berichtjes…

Trring.. Van der Hork Van der Hork van de gemeente Amsterdam, Dienst Werk en Inkomen? Spreekt u mee. Meneer van der Hork met Trawant van internet, het is een schandaal! Hoe bedoelt u? De manier waarop u mensen in de bijstand verplicht corvee laat doen. Peuken van ambtenaren rapen, drie keer papiertjes tellen, schoenen poetsen.. U vergeet nog…

Participatie is een ander woord volgens sommigen voor dit gegeven. De keuzevrijheid komt al meer in het gedrang. Wanneer je voor de gemeente moet werken als tegenprestatie voor je bijstandsuitkering word je daar niet vrolijk van, zoals de berichtgevingen ons weergeven. Ik ben geboren om een leuk, vrij leven te lijden. Om keuzes te maken die goed…

Naar de Hema ga ik voor de worst. De vette met het rode label. Niet die laffe halfzachte magere. Als een man worst wil, wil ie worst! En ook geen kleintjes, die zijn voor part-time Vegaas die maar een halve zonde durven te plegen. Tollend van de Kerststress spurt ik de winkel binnen 'Worst?' 'Natuurlijk, helemaal achterin, dank u.' Mijn gemoedstoestand…

Ze stond in de keuken de vaatwasser in te ruimen toen ze opeens haar hand voor haar mond sloeg. Een glas viel rinkelend aan scherven op de stenen vloer. Het huilen stond haar even nader dan het lachen. Zuchtend pakte ze stoffer en blik. Een diner voor twintig man ging je niet in je koude kleren zitten. Ze was nog moe van gisteren. ‘Oh, nee hè, wat…

De kerstdagen. Iedereen die mij kent zal het volmondig beamen dat ik me dan helemaal te buiten ga aan foute kerstmuziek en veel te veel versieringen. Op 6 december komen bij mij de kriebels. Sinterklaas is weer terug naar Spanje en de Kerstman in aantocht. Ik heb altijd al meer met de slee en rendieren gehad dan met het paard en de stoomboot. Kerst…

Voor het vierde jaar op rij til ik de emmer met onze gehavende dennenboom uit de tuin. En elk jaar denk ik; 'Ze haalt 't niet.' Kalend en steeds armetieriger trotseert ze door het jaar de elementen, hier en daar nog een triest toefje verdwaald engelenhaar tussen het dorre bruin. Een verlepte courtisane met uitgelopen mascara en ladders in haar nylons…

Het valt mij op dat de mensen zich als tolerant bestempelen maar dat dit veelal beperkt blijft tot toestaan en het liefst niet in zicht. Ik heb vandaag en gister wat zitten googlen op Islam en kwam een artikel tegen over een wijk die men in Rotterdam wil bouwen waarvan ik dacht, wow, dat ziet er goed uit. Het belang van zorg voor ouderen meegenomen…

Zijn strategiezetten zijn vaak verbazingwekkend, zoals die keer dat hij Obama voor schut zette in een Amerikaanse krant, maar nu slaat hij werkelijk alles door vlak voor Kerst ineens als een integer en vergevingsgezinde grootmachtleider duizenden gevangenen vrij te laten via een nieuwe wet, die velen kwijtschelding van straf schenkt, waarbij je je kunt…

Er was een tijd dat alles mogelijk was. Achter de wolken schijnt de zon. Dit lijkt voor vele mensen tegenwoordig niet meer op te gaan. Zonneschijn lijkt net zo goed in crisis te zijn als de economie. Welvaart, levensgeluk is er wel net als de zon maar de blik vertroebelt door zorgen. Of door overmatig gebruik van middelen om de mineur van het leven…

In de wachtkamer van de huisartsenpraktijk hangt Sammy tegen haar vader aan. Het tweejarige peutertje kreunt en reageert nauwelijks als de huisarts haar naam noemt. Terecht heeft de assistente besloten Sammy te laten komen, ze heeft de hele dag nauwelijks gedronken, heeft koorts en de luiers blijven droog. De andere patiënten moeten maar even wachten…

Het einde van het jaar nadert, het voelt wat unheimisch. Mijn gevoelswereld is van de leg alsof het zich van iets moet ontdoen. Ik tel de dagen af, nog vijftien, dan is het jaar om. Dan kunnen we weer terug naar normaal, weer gewoon doen. Geen boom voor mij, geen tierelantijnen. Hoe meer de commercie zie opdringt, hoe meer recalcitrant ik mij voel…