Zo hoort het niet, maar toch!
Nee, blij hoef je niet te zijn, wanneer de relatie van een van je kinderen stuk loopt, wanneer het over en uit is, wanneer er kinderen in het geding zijn en ook al probeer je het nog zo goed te regelen, al probeer je het kroost er nog zoveel buiten te houden, al doe je nog zo je stinkende best, alle volwassen besognes niet aan de koters mee te geven, toch merken, voelen en weten ze, dat pappa en mamma niet meer ' door een deur kunnen' .
Dat, om ruzies te voorkomen het beter is dat ze niet meer bij elkaar wonen. Dat dit alles een ruime voorgeschiedenis heeft, is wel duidelijk, want een beslissing als deze neem je niet in een vrij ogenblikje, neem je niet in een oogwenk, nee daar is heel wat aan vooraf gegaan, maar dat is wel duidelijk.
Alleen dat de kids daar niets van meegekregen hebben, is net zo klaar als een klontje. Pappa is vertrokken met een tas kleding, pappa is wel altijd bereikbaar en natuurlijk zien ze hem heel regelmatig, ook dat is netjes afgesproken en tot dusver houden beide partijen zich eraan.
En weet je, ik ben voor behoud van een relatie, ik ben van mening dat, als er geen sprake is van geweld, drank, drugs of meer van die rottigheid, dan is praten altijd nog de beste optie om bij elkaar te blijven, niet per definitie voor de kinderen, want, als voorgaande argumenten wel in het spel zijn, dan is uit elkaar gaan de enige juiste beslissing, maar, zoals gezegd dit is niet het geval en dus, blijft praten de enige juiste oplossing om, om te zorgen dat je weer fleur aan kunt brengen in de inmiddels kleurloze relatie.
En natuurlijk is het spreekwoord van toepassing, " twee kijven twee schuld" maar er werd niet gekijfd, dat zei ik al. Wel was het zo, dat de verdorde relatie een boost nodig had, want zij, deed niks en hij zag geen reden, anders dan de kinderen, om nog naar huis te gaan.
En zo geschiedde. En hij had een ander en bekende schuld, en hij ging door het stof, maar kon die ander niet vergeten. En zo had iedereen er een mening over, iedereen vond er wel iets van. Natuurlijk wel. Of het fout is? Of het goed is?
Geen mens weet het, maar 1 ding is wel zeker, als een moeder een kind, van welke leeftijd dan ook, weer volop ziet lachen,als hij weer zin heeft in vrije tijd, als hij graag naar huis gaat, zijn tijdelijke onderkomen natuurlijk, dan weten we allemaal, dat de zure appelen eventjes doorgebeten moeten worden, want geluk is niet te koop, maar wanneer het je aangeboden wordt, sla het dan niet af, want een gelukkig kind, is een lust voor het oog!
casema.nlGeplaatst in de categorie: kinderen
Kinderen
756
Geef je reactie op deze inzending: