Ik stalde mijn ijzeren ros voor de deuren van Perry Sport en in de verte begon Mai Tai te zingen. Twee dikke en nog één slanke dame. 'Volgens mij is dat Tina Turner!', schreeuwde ik tegen een wildvreemde. Iemand had er om half negen al genoeg van en gooide zijn beker bier boos op de keien rond het oude stadhuis. Misschien was hij wel twintig euro…

Ik wil maar een ding. Dat lekkere blonde wijf met mijn knots bewerken en vervolgens haar aan haar haren de grot in slepen. Vervolgens maak ik vuur zodat zij voor mij kan koken. Om zulks te bewerkstelligen ga ik op pad en knuppel een mammoet het leven uit de ogen en anders wel een bisamrat. Een bronzen klok galmt diepe klanken over de dodenakkers,…

Mijn hoofd vormt een gigantische uitdaging voor haar maar haar conversatie blijft uiterst beperkt tot variaties op een thema als "mooi haar" en "stevig haar". Ik vraag me af hoe lang ze in Nederland is. Het haar moet in laagjes geknipt worden tot het zich als de schubben van een vis neervlijt in glanzende lagen; een eindeloos karwei. Telkens weer…

Een nieuwe reclame voor aardappelproducten (ik zal de merknaam niet noemen). Mannen doen buiten stoer, een olielamp valt tegen een broekspijp, de broek brandt, hij krijgt een emmer water over zich heen, er wordt gelachen, en er wordt vervolgens vrolijk gegeten. Ik heb op het punt gestaan een klacht in te dienen over deze reclame. Het bestaat niet…

Hotel en conferentie-oord "Boschoord" rijst hoog en monumentaal op en haar oranje-beige muren schemeren door een wirwar van boomstammen die met haar wedijveren in hoogte, waardoor we niet onmiddellijk tegen haar op hoeven te zien als lilliputters tegen een reusachtige, eerbiedwaardige gestalte. We wandelen over langgerekte paden die zich om ijsblauwe…

Buurtbewoners zien mevrouw sinds kort niet meer wandelen door de straat. Mevrouw sluit zich niet meer aan in de rij voor de kassa. Mevrouw zal voorbijgangers en winkelpersoneel nooit meer haar brede, hagelwitte maar geveinsde glimlach tonen waarachter haar onzichtbare, verwrongen ziel schuilging die verborgen bleef in de cocon, in het harnas van haar…

Eigenlijk is dit het vervolg van mijn vorig verhaal op deze site, en hoe! Ik heb eergisteren mijn middelste dochter ontmoet, na 9 jaar! Samen met mijn oudste dochter en haar man ben ik afgereisd naar mijn jongste dochter en haar man en 2 kleinkinderen. Het was een MEGA ontmoeting! Een beetje onwennig even, maar we keken elkaar aan en toen kwam de…

We gingen weer eens naar de supermarkt..... Van te voren viel er veel te regelen; we moesten de bon van de voorgaande keer inspecteren en de stekkers moesten uit de stopcontacten, de tussendeur moest dicht, de rolstoel moest uitgeklapt en klaargezet worden en mama moest erin plaatsnemen; de jas moest aan, het hoedje moest op, de bonte, warme doek moest…

Café "Zomerlust", met in haar veranda de ouderwetse glas-in-lood-ruitjes, bevindt zich als vanouds even buiten de stad, juist voorbij de brug die het Wilhelminakanaal bekroont, in Tilburg Zuid, aan het eind van de lange, bochtige straat die de naam "Oisterwijksebaan" op haar kobaltblauwe naamolaatje draagt en die tot haar huizenrij het ouderlijk…

Die zult u zien, maar ja, men stelt zulks niet op prijs. Daarom kan ik dat ei in mij niet kwijt. Onwelgevoelige woorden komen in mij op en worden beloond met sterretjes. De humor zie ik wel in, er van.…

....en de dag is gekomen, die onvermijdelijk eens aan moest breken, waarop we al de lieflijke, kunstige, elegante en curieuze spulletjes waarmee we opgegroeid waren, de zo vertrouwde snuisterijen van onze jeugd, die mama nog lange jaren vergezeld hadden in de bejaardenflat rücksichtslos één voor één in een vuilniszak moesten deponeren om ze mee te geven…

We waren op die lentedag, die kennelijk het immense, alomtegenwoordige leed van de wereld getrotseerd had en stralend en schitterend met majestueus licht en bloemen van velerlei makelij een nieuw seizoen representeerde, de witte bosanemoontjes gaan bewonderen die zomaar uitbundig krioelden op de rulle bosgrond tussen de kale boomstammen en die ZIJ zo…

Deze keer had ik er wel zin aan gehad...... Het lijkt mij haast vanzelfsprekend dat ik zeer graag de tegen de wanden van de "Vriendenkraal", een in Afrikaanse stijl gebouwd optrekje op het terrein van het Safaripark in Hilvarenbeek, geposteerde en in potten met helder, sterk water ondergebrachte foetussen en embryo's, voor mij de zo kwetsbare getuigenissen…

Meer dan vijfentwintig jaar geleden heb ik voor het laatst de wandeling gemaakt; de afstand afgelegd die mijn appartement scheidt van het gebouw (of de kazerne, of het gekkenhuis, of de gevangenis) waar ik gedurende negen lange jaren mijn werkplek en collega's had gevonden en waar ik op die (fatale of bevrijdende?) dag ben weggestuurd met gesnauw en…

Jij bent de godin van de nacht, je fluistert 'slaap zacht' en molligt een warm lijf opgekruld alsof het altijd zo was. Ik kijk in ogen zo prettig en fonkelend, besef de droom. Uiteindelijk laat ik me gaan, en dan neem je mij mee.…

De gang is waggelend, schommelend, alsof de bodem van goede Moeder Aarde mij niet wil dragen, alsof het dunne ijs van de werkelijkheid wakken kan vertonen, alsof de aarde voor mijn voeten open kan scheuren, waarna ik in een peilloze kloof tuimel.... Maar de kop is opgeheven, alsof ik in hogere regionen, in een ijle atmosfeer iets op wil snuiven van…

Leuker kunnen ze het niet maken, nee nogal wakker, makkelijker ook niet bepaald, want wat gebeurt er wanneer je vijfenzestig wordt? Je komt in de mallemolen van de pensioenwereld terecht en dat dit een mallemolen is, nouuuuu zoveel is wel duidelijk intussen. Je wordt om te beginnen, tenminste als je toevallig bij verschillende bazen hebt gewerkt…

Mevrouw K. van "Brabant Nieuws" blikt zoals gewoonlijk onbekommerd en opgewekt in de camera. De charme van de jeugd omgeeft haar nog steeds en ze draagt een beschaafde maar toch uitbundige creatie die speciaal voor haar is uitgezocht in een exclusieve modezaak en die past bij haar functie Wat staat er vandaag op haar repertoire? Het Tonproaten,…

Wat een gemeen iets is pijn, vooral als er niets meer aan te doen is. Pijn van de vroege morgen tot in de late avond. Zo bewegelijk als wat, was ik. Nu zijn dat alleen mijn armen nog maar. Pijn, een hele doos met pillen en nog steeds wint de pijn. Bij artsen kom ik niet meer: "ik kan U niet helpen, mevrouw". Dat hoor ik keer op keer. Pijn…

Deze september wordt me nog geschonken.... Haar gesluierde, gedempte, gouden licht koestert mijn ziel en zintuigen en overspoelt mijn wereld.... Een vriend beroert de snaren van de viool van zijn hart nog altijd voor mij. Van ver bereiken zijn alwetende, ijsblauwe, stokoude ogen, die zijn als die van een milde, vergevende vader, mij nog. ZIJ wacht…