Ooit zag ik een vriend lezen in een boek met dezelfde strekking als de titel hierboven en er schuilde veel waarheid in die zinsnede, vond ik en vind ik. Veel mensen reageren nog primitief op de pijn, die het afgewezen-zijn veroorzaakt en dat vertroebelt en vervalst hun perceptie, waardoor ze hun gemeenheid voor waarheid houden en hun afreageermechanisme…

Graag wil ik vertellen hoe zeer ik van oude elpees houd en vooral van de hoezen. De voorkant met het plaatje. Elke week blader ik weer een keertje door de elpeekast en bekijk ze. Harvest van neil young is mijn favoriete elpee en de hoes met de mooie letters en het zonnetje is ook mooi. Dark side of the moon van pink floyd is intrigerend en de hoes geheimzinnig…

De jaren vijftig, hoop vierde hoogtij met kinderneuzen gedrukt op etalages gevuld met feestdagen. Moeders met plastic haarkapjes en vaders die laat thuis kwamen, een step met luchtbanden. Onzekerheid de bodem voor een toekomst die er toe moest doen, alles anders en geen oorlog meer. De lieve vrede bewaakt. Hoop en bodem, gelijk een bermbom ingeslagen…

Voor mijn ogen verschijnen sterren. Het scherm vol cijfertjes verandert in een zee van kristallen met vele hoeken,het lijkt een bewegend kubistisch schilderij. De gezichten van mijn collega’s missen een oog of een mond. Het vermoeden dat Picasso ook last had van aura’s is terecht. Mijn vingers die zelf weten waar de letters op het toetsenbord zitten…

Ik werd 29 juli jongstleden in het begin van de middag wakker, daar het de avond daarvoor laat geworden was. In de stilte van de nacht werk ik het meest geconcentreerd. De nadorst deed me uit bed waggelen en de telefoonwekker deed de rest. Na een energiedrankje klikte ik automatisch de televisie aan, denkend, er zal wel wat Olympisch aan de gang zijn…

Is de gewelddadige tragedie in Aleppo een ver-van-jouw-bed showdrama?…

De Olympische Spelen zijn geopend door het stokoude, koninklijke dametje van Buckhingham Palace en de wielrenners snelden rondom haar kostbare optrekje, terwijl ze smulde van een exclusief gebakje van de hofleverancier en zich ietwat verslikte in de jarenoude port, omdat die Olympische poespas haar zowiezo te snel gaan. Ze herinnerde zich met grote…

Het wordt ons steeds weer voorgehouden, meedoen is belangrijker dan winnen. Oftewel, het pluche adviseert de voedselbank de komende tijd plaats te nemen voor de af te betalen flatscreen op de reservebank. Twee weken rust in de tent, daarna komt het beleg van Den Haag, dat is geen spel maar wel broodnodig. Ik voorspel, Nederland wordt de splijtzwam…

Vaak zien we verlies als negatief, maar een verlies schept juist ruimte voor iets nieuws. Het is dus de kwestie je te openen voor de kans die achter het verlies ligt.…

Er is in Amsterdam-Zuid inderdaad een waterwinkel met de meest exclusieve bronwaters in zeer speciale flessen. Ik kwam er vaak en kocht waters uit Schotland en Italië, Noorwegen en Rusland. Omdat ik nogal in de New Age sferen vertoefde, dacht ik dat deze bijzondere waters bijzondere krachten herbergten en slurpte ik er als een nederige dienaar van,…

Ik had er al eens over gelezen in het stadssuffertje, een bijzondere madame leeft al jaren van de etherkrachten, de lucht en wat daarin allemaal huist als voedselbron. Nu heb ik voldoende in de New Age-sferen vertoeft om niet al te geschokt te reageren, maar het verbaasde me desondanks. Leven van de omringende atmosferen en stralingen is vet cool, zeg…

Er waait een andere wind door de landen. Een windvlaag van afgunst en jaloezie. We hebben economische crises en dat schijnt ons denken te beïnvloeden. Veel verandert er niet behalve dan dat er ontslagen vallen. Die mensen zullen een andere financiële invulling aan hun gedaalde inkomsten moeten geven. Het is te hopen dat ze geen schulden hebben.…

Denk maar niet dat wat je allemaal leest op deze site de waarheid evenaart, want dat is maar ten dele waar, omdat de censuurrakkers achter de coulissen ook hier aanwezig zijn en juist belangrijke feiten schuchter en angstig achterwege laten. Uit goed fatsoen en bangelijke potsierlijkheid. Ze komen in de bres voor de laatste taboes en integriteiten,…

Vandaag een nieuw adres, 'oude' klant wordt nog steeds opgelapt. Ik bel aan, zeg tot twee keer toe mijn naam en dat ik zorg kom brengen. Deur zwaait open, heb de neiging om terug te wuiven maar ik houd mij in en betreed een lift. Twee keuvelende dames op de galerij, schuilend voor de warmte. De ene zegt gedag, dus de ander is de klos, ik ga in haar…

TOUR DE FRANCE DOOR DE OGEN VAN FOPPE Om met Mart Smeets te spreken: laten we twee dingen voorop stellen de tour de france van dit jaar was niet spannend en ook niet zwaar maar wel mooi en schoon en er waren leuke winnaars. Drie weken lang heb ik naar de tour gekeken week 1 was leuk maar valpartijen en cancelara in het geel vond ik leuk week…

Mijn tuintje is eigenlijk een groot woord voor het grasveldje naast mijn kamer. Ik zit er voornamelijk te roken. Ik zit soms even in het zonnetje en geniet van de stilte en de vogels en het uitzicht over het weiland. Soms komt de buurvrouw met het hondje voorbij die ik soms aai en groet. Het gras wordt niet altijd goed gemaaid en het is maar twee bij…

Oude mensen bestaan niet, jonge jenever wel. Leeftijd is slechts een spanne in beleving, lelijk zijn sommige kinderen, puistenkoppen, blaarlippen en zweetplekhangjongeren, iedereen is afgrijselijk tot het tegendeel bewezen wordt. Maar ja, zul je net zien, dan sterft het lijf in subliminale ontbinding. Schroothoop, vuilnisbelt, doorgedraaide tomaten…

Eppie is de eigenaar van het cafe Ma Kellys in Fryske Peallen. Ik kom er voor het eerst maar het is er heel leuk. Het is een bruin cafe met muziek van de rolling stones en vooral van status quo waar de elpees nog van aan de muur hangen. Eppie heeft ook een mooi harley davidson en sleutelt hem zelf in elkaar. Eppie houdt erg van muziek en kan er leuk…

Ik ben ouder dan ik was en nu ben ik een ouder. Mijn kinderen verwijten mij soms dat ik niet zo kinds moet doen, gniffelend voorspel ik hen dezelfde toekomst. De Lord is niet meer, het kind komt nimmer meer op tijd en blijft derhalve altijd kind. Ouder worden we allemaal maar we worden niet allemaal ouders. Jon Lord is niet meer, Child in time…

Daar liepen we met de handen van de wind, zomaar droomverloren te stotteren als gehandicapte weesjongens, met snotterende neuzen. Het was de eerste keer dat we de zee in volle glorie zouden zien, en met onze korte benen leek de weg daar naar toe oneindig, alsof er een buitenaards verlangen zich in onze zielen had gevestigd. Een verlangen dat door de…