Het kan dus nog korter. De haas rent door en ik heb iets te vieren.....…

Mijn man is work-aholic. Als ik dat zeg wordt ie kwaad. Nou is ie hovenier en sinds 3 jaar eigen baas. In het najaar is er heel veel snoeiwerk, dan zit zijn auto stampvol! Voor 50 eoro kan je dat wegbrengen, maar hij verdient dat liever zelf, dus staat ie drie dagen te knippen. Om zoveel mogelijk in de groene bak te krijgen knipt ie het in centimeters…

Deze week zei iemand op tv: “Het is de bedoeling dat je leeft en als je dood gaat dat je nergens spijt van hebt”. Het was in een tv-serie geloof ik, en het sprak me erg aan. Natuurlijk is het nu Kerst en dan worden veel mensen wat diepzinniger, zijn vol goede bedoelingen en hebben het woord vrede hoog in hun vaandel. Deze morgen op een ontmoetingsochtend…

Ik herken mij daarin, zag DWDD, niets meer aan toe te voegen. Dag haas, ren maar lekker verder in 1 rechte lijn.…

Het was koud, het vroor dat het kraakte, een dikke laag sneeuw bedekte onze tuin. Binnen was het gezellig en vooral warm, mam vroeg mij kolen te scheppen. Met een warme jas, wanten, muts, das en met bont gevoerde laarsjes ging ik de sneeuw in, de kolenkit op de slee. Behendig schepte ik de kit vol, om daarna het leukste werkje te mogen doen: sintels…

Ze waren er weer, de donkere dagen voor Kerst, groots in al hun somberheid. Het was erg mistig die morgen en de kale bomen huilden eentonig hun vele gesmolten ijstranen. Rillerig liep Carine over de glibberige straten. Haar winterjas liet water door! Ook dat nog!, dacht ze droevig. Straks weegt ie nog als lood! Gelukkig hield het op met sneeuwen…

Vijftien dagen voor de uitgerekende datum van de bevalling werd ik wakker met buikgriep, tenminste, dat dacht ik. Het was wel opvallend dat ik iedere vijftien minuten zo'n aanval kreeg. Om half twee 's middags moest ik langs de verloskundige. Ik vertelde waar ik last van had. Het zou mijn eerste bevalling zijn, dus ik wist niet beter en vertelde…

Ik laat hier alle leestekens weg, gewoon omdat het kan. Presentator: U vermoedde dat uw vader een geile Italiaan had kunnen zijn, want moeders hield het niet droog zodra zij bruine ogen zag. Zoekmens: Inderdaad, dat klopt, mijn moeder had/heeft iets met mediterrane mensen, en met Toon Hermans. Presentator: Nou, dan heb ik een verrassing voor…

Onverantwoord, een ander woord is hier niet voor om mensen zonder telefonisch netwerk en bereikbaarheid te zetten. Veel van mijn kennissen hebben net als ik al jaren een abonnement op Telfort. Om wat voor een reden ook zit de gemeente Axel in Zeeuws-Vlaanderen zonder mobiele telefoon. Oftewel ik en met mij nog veel meer mensen (want ondertussen weet…

Deze brief is niet zomaar een brief. Het is ontsproten uit hartstocht, zoals een gepassioneerde plukker het levend zaad van zijn beminde boom plant. Deze brief is met zoveel passie, toewijding, verlangen en zoetzuivere bekoring geschreven, dat de hartstocht een vurige hoogtepunt heeft bereikt en een vervoerende vorm heeft aangenomen op het netvlies…

Zal ik eens vertellen wat ik niet kan zeggen? Zal ik uitleggen waarom ik zwijg op momenten waarin mijn lippen droog worden en jij ergens op wacht? Zal ik nu eens niet stil zijn als er antwoorden worden verlangd? De werkelijkheid lijkt nu eindelijk tot mij door te dringen. In de daden liggen de woorden omsloten die op kwetsbare momenten niet gelezen…

Sinterklaas is bijna jarig geweest, dus daarna mag de kerstboom komen. Heel leuk maar ik ben wel iets vergeten. Mijn woning is niet zo groot en waar de boom eerst stond staat nu een kolenkachel. Daarnaast is er een poes bij gekomen, dus de boom kan niet te laag staan. Als ik tenminste nog wat over wil houden aan kerstballen. Niet dat ik mij daar…

Ik kijk vanaf het strand naar de horizon. Kerstmis zonder jou. De eerste. De eerste kerstmis zonder jou bedoel ik. Vergeten doe ik niet. Kan ik niet. De pijn in mijn ziel verhindert dat. Waarom moest het zo zijn? Waarom al die pijn? Maar ik weet dat als het ooit mijn tijd is dat jij me zult komen halen. Dan zweven we samen naar de hemel. Jij weet…

Zuidenwind. Lentekind. Mijn moeder op haar sterfbed, twintig jaren lang heb ik haar genegeerd. Ze accepteerde mijn keuze niet, glimlachte uiteindelijk met een scheefzakkend gebitje een onverwachte goedkeuring. En dat doet eigenlijk pijn, waarom wachten mensen zo lang ? Ik heb liedjes in mijn hoofd, Zuidenwind, Lentekind.…

Hoewel ik gisteren allerbelabberdst geslapen had en mij helemaal niet goed voelde, heb ik mij evengoed ’s morgens meteen al tranen gelachen. Toen ik de toverlantaarn aanzette op 'Goedemorgen Nederland' was daar juist een discussie gaande tussen een soort opperhoofd van de Roma zigeuners in Nederland en een VVD Kamerlid. Het VVD Kamerlid betoogde…

Misschien denk je dat ik een hork ben, onaardig schoppend tegen de wereld, gewoon omdat het kan, misschien omdat diezelfde wereld niet lief is voor mij. Weet dan, lieve Eva, ik heb jouw sores gelezen op deze site, heel knap hoe jij er toch uit komt, jezelf kiest en kietelt, jij mag er zijn..... Ik schrijf hier nu jouw oneliner: "Eva, een vrouw…

Oh what a day. Ik ben net over mijn spierpijn heen. Het dagje ‘teambuilding’ van mijn werk bleek dus een dagje in een hut op de hei. Brainstormen en daarna letterlijk de hei op. Het team en ik verdwaalden hopeloos tussen de schapen. Uiteindelijk kwamen we in de veilige stal voordat de totale duisternis inviel, want buiten de stad hebben ze alle verlichting…

Op de keeper (ee aub, ie is foutief) beschouwd, is egotripperij hier en op de zustersite gedichten.nl schering en inslag. Ongebreideld breit men hier proza, weeft men tomeloos wollige woorden, wolkend drijft men over, soms met schattige sonnetten, vaker nog met net geen gedicht. Toegegeven, ik doe er zelf aan mee, maar liever sta ik aan de zijlijn…

Het is weer zo ver. De tuin van mijn buren wordt door tuinbedrijf ‘De Groene’ omgeploegd, leeg gegraven en afgevoerd. De hele dag reden gele bulldozertjes heen en weer om hun afbraak werkzaamheden grondig uit te voeren. De mannen van tuinbedrijf ‘De Groene’ - allen gehuld in een groene tuinbroek en wit T-shirt met een groene boom erop - bestuurden…

Elke keer als ik over mijn toeren bent, mag ik haar bellen. De ambulante hulp die ik nu krijg. Ze is niet van hier, ze komt uit België. Zij werkt nu in Zeeuws-Vlaanderen. Ik ben blij dat zij bij mij komt. Al meer dan een jaar luistert zij naar mij en helpt mij zoveel als ze kan: zij geeft goede raad, ook al is dat soms zwaar. Lieve Nancy ik ben…