Soms zit ik achter mijn computer en open het wordbestand. Mijn vingers glijden over het toetsenbord en de getypte woorden vormen een verhaal. Misschien zou je het gedachtes kunnen noemen, die stilzwijgend neer gezet worden op papier. Maar meestal vind ik dat het een verhaal wordt met enige inhoud. Van de stijl hoef je natuurlijk niet te houden.…

Vaak denk ik nog terug aan de eerste keer dat ik een inzending deed. Onder religie werd het boven verwachting geplaatst. Eenmaal over de drempel stuurde ik het ene na het andere prozastukje in. Nooit gedacht dat het zoveel stof zou doen opwaaien. Door de stroom van kritiek werd mijn schrijflust niet verminderd. En in een jaar tijd verschenen tientallen…

Ze heeft altijd wind mee wordt er wel eens gezegd over mij. Nu ja dat klopt eigenlijk wel, want het gaat me goed. Maar…als ik de woorden letterlijk neem, dan is het echt wel anders hoor. Stel je hebt een dunne lange jas aan en het is zomer, dan denkt iedereen dat je zwanger bent. Dan wordt er wel in één keer geroepen ach en wee. Tja dat is ook…

Ik wil alleen een tip doorgeven. Ik ben al een ruime tijd op zoek naar een uitgever. Helaas wilde geen enkele uitgever mijn werk publiceren, niet commercieel genoeg. Ik heb van een mededocent een geweldige tip gekregen, hij had via een website van het Enschedese bedrijf Unica Print zijn eigen boek gemaakt en besteld via hun website. Hij was zeer…

Wie kent Rosas niet??? In een wachtkamer, van de dokter, de tandarts, ergens op een statisch moment. Dan zag u misschien een been dat wiegelde. Een slome beweging, die ene moment verstilt, herhalend, vermenigvuldigt. Verweven in een beeld. Dat deels vervlochten, overvloeiend …. Zet die beeldenbeweging op een podium, dat is de hedendaagse dans,…

We wisten het toch. We wisten dat hij het niet lang meer zou maken, onze vriend. De laatste weken kwamen we meerdere keren per dag eventjes bij hem kijken. Ik zelfs, die nooit een 'loper' was geweest. "Hoe gaat het met je? Wil je iets drinken, zal ik een mandarijntje voor je pellen?" Hangend in zijn oude leunstoel stond hij ons immer goedgemutst…

'Ik weet niet waar ik heen ga, nu dat ik weg ben', is zijn eerste zin. Ik kijk naar hem en hij kijkt naar mij. Zou hij me zien, zou hij weten wat ik voel, wat hij met me doet? Ik durf niet meer, en kijk naar mijn voeten. Zijn woorden ontroeren mij, en ik huil, hoewel ik me nooit gelukkiger heb gevoeld. Hij loopt op me af met zijn armen wijd open…

We praten en we lachen, maar zo plots als de lach verscheen verdwijnt hij weer. De kleur verandert van blauw naar zwart met rode randen, bijna angstaanjagend. Haastig probeer ik te zeggen wat ik voel, wat ik bedoel, wat ik eigenlijk wilde zeggen. Het baat niet. Want zodra de storm opkomt, neemt hij niet meer af. Ik probeer de storm te bedaren…

Pieter zegt dat ik je moet schrijven. Ik zie daar geen verhaal in. Mensen die dood zijn kunnen nu eenmaal niet meer lezen, althans niet datgene wat ik hier op aarde eventueel op schrift zou zetten. Conclusie: dat wordt dus geen brief aan jou. Pieter zucht, dan moet ik het zelf ook maar weten. Oooh, Vic, we hebben zoveel gepraat, gehuild, maar…

De misantroop raapt al zijn kunde op en plaatst het glorieuze heil tegenover het immense botte van de boude uitspraken die deze wereld verkillen. Zijn voorstellingswereld beperkt zich tot de mensjes-kloten en de meest lelijke bloem die op deze aarde te vinden is; de Chrysant. In deze uitersten ziet hij zijn groen grijnzende ambivalentie cumuleren -…

Als een steek een klap een schot. Ik voel het wel maar geloof niet dat deze pijn mij kan overmannen. Je bent weg. Zak langszaam ineen. Verdoofd door eenzaamheid maakt mijn onvertrokken ziel van elke gedachte aan jou een destructief paradijs. Van de schoonheid van een ondergaande zon zak je langszaam in het duister. Je staat in de deuropening en trekt…

Het was tijdens het boodschappen doen, net tegen sluiting Ik was heftig op zoek naar de nasikruiden was al te laat Toen ik je van achteren zag staan, een kind aan je hand Mijn ogen blijven hangen, lange jas, je haar iets te lang Je bewegingen zo herkenbaar, je lacht, hoor je stemgeluid Denk aan al die keren dat we samen lol hadden, die lach Jij…

Ze zaten gezellig samen te praten op een bank met kuipzit in het station te K. wachtend op hun trein. Zij wou naar Gent, hij naar zee, kon ik ongewild oppikken toen ik naast hen plaatsnam. Niet eens meer van de jongsten waren ze, maar niettemin “goed bewaard”. Hun gesprek sprong van de hak op de tak, van hun kinderen en kleinkinderen en hobby’s.…

Het land van mijn dromen kan ik niet bereiken, maar ik kan het wel zien. Elke dag gaat het door mijn hoofd, elk uur, elke minuut en elke seconde, altijd denk ik aan het land van mijn dromen. Het is waarschijnlijk, omdat ik weet, dat het nooit van mij zal zijn, maar dan ook nooit, nu niet, en nooit niet. Het zal altijd het land van mijn dromen blijven…

Je zult je toch maar gaan ergeren, aan alles wat ik doe, want op den duur slaan irritaties toe. Heus, zo gaat het namelijk altijd. Altijd komen al die kleine dingen samen, en vormen ze samen een complot. Je zult je gaan ergeren aan mijn sokken naast de mand, en aan de tube zonder dop. Aan mijn verkeerde broek bij mijn verkeerde shirt, aan mijn te harde…

‘Waar zit je nu Ernst-Jan??’ ‘Nou, Loretta, zoals je ziet sta ik nu op het dak van een torenflat en…’ ‘Hoe ziet het er daar uit, Ernst-Jan?’ ‘Nou, het stormt hier behoorlijk en normaal gesproken zie je hier altijd veel tuinstoelen staan maar daar is nu helemaal geen sprake van. Sterker nog, zelfs de tafel ontbreekt. Ik sta nu gebogen over de dakreling…

Buurvrouw SM stapt bij mij binnen. Haar gezicht op onweer, maar misschien hoort dat wel bij een SM’er. ‘Wat kijk je weer opgewekt SM,’ begroet ik haar. ’Volgens mij heb je last van een lekkende aura. Ga eens langs bij een chakraspoeler, daar zul je van opknappen’ Ze kan er niet om lachen. Ze geeft mij een rekening van gasbedrijf Coglas. ‘Kijk,’…

Het eerste contact met de wijde wereld kreeg ik in de jaren 60. In een Vlaams huis; tegenwoordig heeft er een nogal ranzige groep de macht overgenomen. Toen niet; in dat huis leerde ik de zware blues kennen uit zwart Amerika, en daarnaast nog muziek van veel andere culturen, flamenco. FLAMENCO: een melodie bouwt zich op en als de melodie zijn hoogtepunt…

Oude koeien uit het vorige jaar. In de nacht loeien ze me uit mijn slaap. Vreselijke beesten. In je blote bips in bed en dan die uitstaande uiers met lodderogen vlak voor je hoofd. Vannacht ook weer. Je wordt gekwetst tot in je intiemste bestaansdelen. Ik tenminste wel. Zei vannacht om 03.53 zo'n kolos 'pak nou je tas van de Cornelis Lelylaan '…

Vanmiddag besefte ik dat ik gelukkig ben. Niet voor de eerste keer, maar het gebeurt wel steeds vaker. Hoe dat komt? Ik woon natuurlijk wel fijn en ik ben trots op mijn eigen inbreng in mijn leefomgeving. Misschien ook omdat ik tevreden ben met mezelf of dat ik steeds meer zelfkennis begin te krijgen. Of zou ik moeten zeggen dat ik milder jegens…