Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen over taal

Begrijpen

Uit alle macht probeerde ik te begrijpen wat me gezegd werd, uit alle macht trachtte ik, wijs te worden uit de woorden....moest de hulp inroepen van zijn zoon, die hem misschien beter begreep.

Uit alle macht, en dat was veel, maar we kwamen eruit. Ik was gewoon even bij hem binnen gelopen: zag zijn hand omhoog komen en dacht, 'k weet waar de sleutel is dus loop eventjes binnen.

Dan blijkt dat hij dusdanig klem is komen zitten met zijn been, dat ie geen kant meer opkon, het been stond haaks op zijn lijf, pffff. Ik durf er niet aan te komen, bel zijn zoon die een straat verder woont en die komt aangesneld.

Hij vraagt me: wat doe jij nou hier? En ik zeg, hij zwaaide en ik begreep uit zijn gezicht dat ie me iets wilde zeggen, wetend waar de sleutel ligt ben ik zo brutaal geweest om naar binnen te komen.

Intussen buigen we ons over het been van hem, en proberen we hem los te krijgen, zullen we de hulpdiensten bellen, maar hij schudt hevig zijn hoofd...neeee, dan ineens zie ik een haak aan de stoel.

Ik wijs de zoon erop en dan blijkt dat de stof van zijn broek achter een obstakel is blijven haken en hij het alleen maar erger maakte door woest te trekken.
We krijgen de zaak los, en langzaam met kleine stukjes komt het been weer in de gewone stand te staan, pijn had ie niet, wel gebaarde hij iets wat ik niet begreep:

Om raad vragend aan zijn zoon, schiet die in de lach en zegt: stil maar dat is zo over, zijn been slaapt!

Schrijver: An Terlouw, 27 januari 2016


Geplaatst in de categorie: taal

4.0 met 1 stemmen 2.105



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)