Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen over maatschappij

juli 2017

Er waren kleine incidenten totdat Bjarne eindelijk besefte dat zijn eigen domheid hem in de weg zat. In de cocon waarin hij opgesloten zat waren er duidelijk barsten zichtbaar. Zijn ego stond letterlijk op de tocht, door de zoektocht in het heden.

T. de psychologe probeerde hem inzicht te verschaffen, waardoor de hoop op verandering reëel werd. Helaas kon hij verder weinig van de casemanager verwachten.

De Regenbooggroep had een maatje voor hem gevonden. Een jongeman die er wat alternatief uitzag, en die een stuk groter was dan Bjarne. In het begin leek het alsof er iets van een klik was. Maar tijdens het contact kwam Bjarne er achter dat er een groot verschil in cultureel inzicht was. De jongeman zei ordinaire dingen waar Bjarne van schrok, omdat ze zo plat en vulgair waren.
Bjarne was er onrustig van. Ook bleek het maatje een tic te hebben. Hij kreeg soms aanvallen dan begon hij te vloeken en allerlei vreemde dingen snel te zeggen. Het was een aandoening, hij kon er waarschijnlijk niets aandoen, maar het bezorgde Bjarne een gevoel van onveiligheid.

Van het plan om naar Artis te gaan was nog niets terecht gekomen. Het bleef bij korte wandelingen in het Oosterpark en praten.

In de taal van deze vrijwilliger zat een heleboel frustratie verborgen. Al snel kreeg Bjarne het gevoel dat het meer aandacht geven dan aandacht krijgen was. Van het helpen met de schilderwerken van zolder te halen kwam weinig terecht. De frustraties bij Bjarne zelf begonnen hoog op te lopen.

Op een dag in juli kreeg Bjarne een verwarrende brief van Jan Boter. Hij vroeg om informatie aan Bjarne, over zijn relatie met Emma, net in de tijd dat Bjarne haar uit zijn gedachten kreeg. Bjarne besloot de brief niet te beantwoorden.

Een paar dagen later las hij de brief opnieuw. Er stond ook iets in over Christiaan Buurtveen. Hij had een grote overzichtstentoonstelling in New York. Of Bjarne het schilderij, waar Bjarne naakt op stond uit de erfenis van Emma, ter beschikking wilde stellen.

Bjarne kon niet aan die wens voldoen. Het schilderij met hem als naakte jongeling was inmiddels al een tijd geleden verkocht aan een verzamelaar uit Utrecht. Bjarne kon zich de naam niet meer herinneren.

Ook kreeg Bjarne een brief van de kunstenaar Alfons Bortano, met daarbij een foto van een van zijn bekende werken, die Bjarne jaren geleden in de vorige eeuw, in een galerie in Utrecht had gezien.

“Er was een kleurrijk portret te zien, groene kleuren en rood op de wangen. De haren zwarte strepen, de wenkbrauwen zwaar aangezet. De ogen leken in een leegte te staren, de neus had wel iets weg van een feestneus. De kin hing versteend onder de mond, en de oren leken oplettend te luisteren. Het portret leek te balanceren tussen zelfspot en bittere ernst. Vreemde tegenstellingen. De kleuren straalden warmte uit, maar de uitdrukking van het portret was kil.”

In een nacht tegen het einde van de julimaand droomde Bjarne dat hij een brief schreef aan de mysterieuze Gerard Vroeg, met wie hij de liefde voor populaire muziek deelde. Het was zonder meer een muzikale brief al werd hij slechts in een droom geschreven. Een gevoelswereld waarin de muziek de overhand had. Flarden David Bowie en fragmenten van de Velvet Underground kwamen voorbij in de bizarre droom.

Schrijver: Bjarne Gosse, 19 januari 2024


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.0 met 3 stemmen 123



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)