oktober 2020

Die ongewone energie, alsof er een wilde hengst over het heuvellandschap galoppeerde, die bruisende vreugde alsof de rivieren opnieuw tot leven kwamen. De plotselinge confrontatie van een argeloze toeschouwer bij een onweerstaanbaar kunstwerk. Bjarne lag te dromen, alsof er toch een plek voor hem was in deze contactloze coronamaatschappij.

Ooit was er een tijd geweest, een lange periode voor dat de psychiatrie in zijn leven kwam, dat zijn kunstenaarschap als vanzelfsprekend werd geaccepteerd. Nu was er niets van over, niets anders dan een hulpbehoevende ouder wordende man, die ongelukkig werd van de bemoeienis van professionele hulpverleners, die eigenlijk niet veel anders voor hem deden dan zich overal mee bemoeien.

Er was geen enkele creativiteit bespeurbaar aan de horizon van de toekomst. De hulpverleners hadden hem monddood gepraat, zijn vermogen om creatief te overleven afgenomen. Hij had geen creatieve energie meer in zijn geest. De gang naar de kringloopwinkel, het totaal geen waardering krijgen voor zijn noeste arbeid, het was allemaal medeoorzaak van zijn sombere stemmingen, die hem in zijn wankele leven vergezelden.

Soms, als de nood hem geen andere uitweg bood, schreef hij een gedicht, over armoede, eenzaamheid en verval. Dan leefde hij even op, omdat er een licht in zijn leven was verschenen.
Hij schreef niet voor de versiering, voor vermaak of voor ontspanning. Alleen de zaken die er echt iets toe deden kwamen in zijn emotiewoordenboek voor.

Truus van het leger des Heils had een aangename vervanger. Zijn naam was Sam, en hij had een brede kennis wat betreft populaire muziek. Ze maakten samen een wandeling naar de woning van Bjarne die gerenoveerd werd. Er stonden nog steeds steigers voor de woning van Bjarne. Hij vroeg zich af wanneer hij eindelijk terug kon verhuizen.

corona oktober 2020 droom

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 44