Artis 28 mei 2024

Mijn beste Belinda,

Astrid stond al vroeg in de ochtend voor de deur om koffie met een scheutje melk te drinken in de woonkamer waar de balkondeuren openstonden, omdat het beloofde een mooie dag te worden.
Na de koffie liepen we naar de Plantagebuurt waar de dierentuin zich bevond om ons te vermaken met gekooide dieren. We liepen langs de afhaal Chinees naar de hoofdingang van Artis en lieten daar onze stadspas zien om een gratis ticket.
Het was prachtig weer en door het vroege tijdstip rustig in de dierentuin die een lange geschiedenis kende in de hoofdstad van ons land. Ik zag dat er overal jong plantgoed werd geplant om de dierentuin op te fleuren met kleuren, maar ook met eetbare planten die aan de dieren gegeven werden, om zich te goed te doen aan deze lokale lekkernijen.
Het zien van de goed gevoerde en zelfbewuste kooidieren wekte bij Astrid en mij een hongerig gevoel op. Wat begon als een grap eindigde in het restaurantgedeelte van de dierentuin, waar Astrid voor ons allebei een portie patat, mayonaise en een kroket op landbrood met mosterd bestelde.
Het was waarschijnlijk de eerste keer in mijn leven dat ik mij op tien uur in de ochtend tegenover een smakelijk warme maaltijd bevond en ik er gulzig van genoot deze als een tamelijk beschaafd dier te verorberen.

Na de maaltijd werd het tijd om de leeuwen in hun nieuwe leefomgeving te gaan bezichtigen. Het waren luie dieren, maar Astrid had er geen bezwaar tegen omdat ze zelf ook genoot van de zon en door de warme maaltijd voldaan en zonder zorgen leek. Het kwam allemaal ten goede aan mijn humeur, dat zo nu en dan ongekend milde kanten liet zien aan mijn onzekere zelf.

Natuurlijk waren er ook herinneringen aan Emma Petronella en de erudiete wandelingen die we ooit samen maakten door de onvolprezen dierentuin, die voor veel jonge mensen een enorme educatieve waarde had. Maar ik was blij met het veel mildere karakter van Astrid, die als een elegante vlinder door de dierentuin fladderde.
Eindelijk kregen we de jonge jaguars te zien. De grote katachtigen waren imposant om in het echt te zien. We zagen een aap die zich tegoed deed aan een grote paprika en de gorilla’s hingen hoog in de touwen. Vogels die ik nog nooit eerder had gezien konden niet aan mijn aandacht ontsnappen.
De ene wonderbaarlijke ontdekking na de andere deed me hunkeren naar een wereld met alleen maar vrije natuur. Natuurlijk was het veel mooier geweest de dieren in hun natuurlijke omgeving te zien. De dieren konden niet klagen als ze het niet naar hun zin hadden. En ik kon er ook niet vanuit gaan dat alle dieren gelukkig waren. Maar al met al was het een van de gelukkigste dagen van mijn leven, omdat de dierentuin van Amsterdam door de jaren heen een plek vol herinneringen was geworden. Vanaf mijn vroege jeugd tot vandaag, deze mooie achtentwintigste dag van de maand mei in het jaar 2024.

Volgende week ga ik mijn schilderwerken ophangen in het buurthuis in de Indische buurt.

Groeten uit Amsterdam Oost.

Bjarne Gosse

Artis dieren welzijn

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 9 stemmen 225