Taal van de zomer 44
Opnieuw klonk de stem van de dronken jongeman door de straten. Zijn baard was inmiddels drie centimeter gegroeid en zijn stem leek nog luider te klinken. De buren spraken er schande van. Er zat schunnigheid in zijn taalgebruik. Het trok telkens weer de aandacht van Bjarne. Hij maakte politici uit voor tamme lullen en bleek daar ook argumenten voor te weten. Het gaf een bizarre kakofonie van verkeerd gekozen woorden. Maar af en toe, misschien eens in de twee dagen klonk er een zin door de straten die getuigde van een diep poëtisch besef.
Dat kon Bjarne zich niet laten ontgaan. Hij schreef deze zinnen op in zijn Havermout schrift. Het waren stille getuigen van de wreedheid van de tijdsgeest.
De bevliegingen van zijn aantrekkelijke hospita in het verre Amerika hadden geen invloed op de vergankelijkheid die zich in allerlei gedaanten en met bizarre metaforen in de bizarre belevingswereld van de jeugdige Bjarne begon te nestelen.
Wat kwam deze onruststoker met zijn dronken verbale kwaliteiten de buurtbewoners vertellen?
Niemand wist het. Het boezemde de donkerblonde Bjarne angst in. Er klonk iets in zijn luide zinnen waar hij geen vat op kon krijgen. Alsof de dronken jongeman iets wist wat andere mensen niet wisten. Waarschijnlijk bleef hij daarom alles herhalen. Waar was Emma om advies te geven?
Wat had hij als huurder van een kamer in haar prachtige huis aan haar bevliegingen in Amerika?
Bjarne dacht weer aan Kees en zijn cavia. Hij mocht zich gelukkig prijzen dat Frits gem gezelschap hield. Een kater was veel leuker dan een cavia, bedacht Bjarne zich.
De leerkracht die inviel voor maatschappijleer was een apart persoon.
Tijdens de eerste les vertelde ze tot grote hilariteit van de leerlingen dat ze een tijdje in de porno-industrie had gewerkt. De jeugdige Bjarne vroeg zich af of de directie daarvan op de hoogte was, want het leek hem een conservatieve school. Ze vertelde dat ze die periode achter zich had gelaten.
De leerlingen uit de klas van Bjarne kregen de opdracht om een scriptie te schrijven over een onderwerp waarover veel te doen was in de maatschappij. Bjarne Gosse koos voor dierenmishandeling als onderwerp voor zijn scriptie. Drie weken lang deed hij onderzoek door brieven te schrijven aan instanties die zich hier mee bezig hielden. Het resultaat was een scriptie die uitpuilde met dierenleed. Hoe meer hij zich er in had verdiept des te duidelijker werd dat er sprake was van een mens- dom en een dieren – rijk.
De voormalige porno-actrice was onder de indruk van de zorgvuldig geschreven scriptie van de ijverige Bjarne. Ze gaf hem een negen en half, maar alleen omdat ze uit principe geen tien gaf, vertelde ze er gewichtig bij. Bjarne Gosse had het hoogste cijfer van de klas. Iedereen kon merken dat de maatschappijles-juffrouw onder de inruk was van zijn scriptie. En dat terwijl hij de reguliere leraar maatschappijleer niet kon opschieten.
De dagen daarna had Bjarne veel energie. Hij hield de tuin van zijn hospita bij. De sierwinde met de naam Ochtend glorie stond bijna in bloei. Er waren een paar tere klaprozen gaan bloeien met de wonderbaarlijk heldere rode kleur. En de korenbloemen lieten hun doorleefde blauw zien.
Op een mooie zonnige zomerochtend kreeg Bjarne Gosse een brief van Kees Broodakker. Zijn cavia was doodgegaan. Hij was er verdrietig over. Het liet Bjarne ook niet onbewogen. Hij moest het allemaal van zich afschrijven. De scriptie over al het leed. De gestorven cavia van Kees. Een gedicht. Hij moest een gedicht schrijven dat hij naar Kees op kon sturen.
Dierwaardige wereld
Of het God was of de mens
die het dier als minderwaardig
dacht te mogen beschouwen
laat ik in het midden van de twijfel
overal ter wereld waar
de mens verschijnt
verdwijnt het leefgebied
van de wilde dieren
dat kan nooit de bedoeling
van een schepping zijn geweest
we roven, stelen, plunderen
en de dieren delven het onderspit
we leven niet langer
in een dierwaardige wereld
het is de mens die
zich boven alles verheven ziet
en alles wat leeft heeft
zich te schikken
aan de grootheidswaan
van de gewetenloze primaat
totdat we zelf zien
hoe simpel en egoïstisch we zijn
en proberen te redden
wat er nog te redden valt.
Hector Havermout
Geplaatst in de categorie: dieren