Mechanisatiegroei
Vandaag reed ik in de polder langs vele landbouwgronden op weg naar mijn groenten- en fruitinkopen bij een biologische teler aldaar. Er reed een trekker met daarachter een overdekte plantmachine op een stuk land. Met deze machine zet je allerlei plantjes van diverse koolsoorten in de grond. Herinneringen aan mijn jeugd kwamen boven.
Mijn vader was tuinder en teelde door de jaren aardappelen, diverse soorten kolen, bieten en allerlei andere groenten. Veelal moesten mijn zus en ik samen op de plantmachine zitten en plantten wij als hoofdmoot bloemkool maar ook rode en groene kool en broccoli. Mooi weer, minder mooi weer, wanneer het in de grond moest, dan moest er geplant worden. In die tijd hadden mensen niet zo’n beschermhokje erom waarmee je beschut bent tegen felle zon of regen. Uren heb ik op dat ding gezeten om mijn bijdrage aan het inkomensbestaan van mijn vader voort te zetten. Mijn oudste broer die vaak de trekker bestuurd heeft zij later nog wel eens dat wij harde werkers waren en dat is zo’n bestaan, hard werken.
In die tijd had je nog niet zoveel machines om te roden zoals je die nu hebt. Landen vol onder meer aardappelen en bieten worden tegenwoordig grootscheeps met een machine van het land gehaald al dan niet door een loonbedrijf. In mijn jeugd pootte wij de aardappelen met de hand en rooiden ze met de hand. Een rooimachine haalde de aardappelen wel uit de grond maar wij moesten deze met de hand oprapen. Deze moest je dan van het lof waaraan ze vast zaten afschudden. Vaak zaten daar brandnetels tussen waarin je met regelmaat greep. Ik herinner me ook nog dat de rooimachine niet gebruikt kon worden en dat ze dan handmatig met een greep los gestoken werden. Bietenzaad werd gezaaid en wanneer volgroeid met de hand gerooid. Deze trok je handmatig uit de grond, draaide er het lof vanaf voordat je deze in een kistje gooide. Dit was veelal iets wat in de herfst gebeurde. Soms lag je in je regenpak op de drassige grond de boel uit de grond te halen.
Het agrarisch bestaan was niet eenvoudig. Afhankelijk van de landopbrengst en vooral van wat je voor je product op de tuinbouwveiling kreeg bepaalde het voortbestaan van je bedrijf. De prijzen die hij soms kreeg konden bedroevend laag zijn. In die tijd was er nog niet zoveel kennis rondom ziekten, schimmels en zaadontwikkeling als dat er nu is wat betreft planten. Er werd heel wat weggespoten en men was niet zo bezig met het effect van landbouwgif en het milieu.
Tijden zijn enorm veranderd op het gebied van innovatie. ‘Een van die innovaties is de precisieland- en tuinbouw. Via precisielandbouw kunnen met behulp van bijvoorbeeld sensoren, drones of satellieten plaats-, plant- en dierspecifieke verbeteringen worden doorgevoerd. Daardoor kunnen de agrariërs efficiënter omspringen met water, bemesting en gewasbeschermingsmiddelen en zo de milieubelasting verlagen. Tegelijk groeit, vanwege de schaarste aan arbeid, de vraag naar technologie die de arbeidsproductiviteit kan verhogen of arbeid zelfs kan vervangen’ (Bron: Breda Robotics). De tijd zal leren wat dit voor de arbeidsmarkt gaat betekenen. Er zijn dan vooral mensen nodig die snappen hoe de precisieland- en tuinbouw werkt en hoe je met al die innovatieve technieken om dient te gaan.
13 juli 2023
Geplaatst in de categorie: economie