In conclaaf met mezelf

Sinds circa een maand heb ik mij wat afgezonderd van enige activiteit om eens goed te rade te gaan bij mezelf hoe ik nu verder wil wat betreft diverse situaties in mijn leven. En zeer specifiek gaat dit over mijn leefomgeving. Gedachten en gevoelens die mij soms dreigden te overvrouwen sprak ik toe dat zij niet behulpzaam waren. Het is mij aardig gelukt om tot een slotsom te komen dat geen aandacht geven aan diverse mensen vrijwel de enige mogelijkheid is. Ja, ik ben mij bewust dat het wellicht vaag overkomt maar ik weet zeker dat er ook herkenning in zal liggen.

Gevoelens en gedachten, de een is beter in staat om er mee te dealen dan de ander. Ze betreffen gedrag van jezelf of gedrag van de ander. Er is helaas geen ontkomen aan in een samenleving. Het een heeft meer impact op je gevoelsleven dan het ander hetzij door een grotere sensitiviteit, empathie en/of door trauma’s of anderszins. Anderzijds heb je mensen met psychopathische eigenschappen die volgens Steve Taylor, hoofddocent psychologie aan de Leeds Beckett University, neigen naar narcisme en machiavellisme. Mensen met deze persoonlijkheden zouden niet in staat zijn de gevoelens van andere mensen te voelen of kunnen de wereld alleen vanuit het perspectief van zichzelf zien. Hierbij spreekt men dan van geen geweten of schuldgevoel kennen waardoor ze zich immoreel gedragen maar ook zich superieur voelen en plezier scheppen in het manipuleren en controleren van mensen. Zij zijn het middelpunt waarom het gaat en willen graag gerespecteerd en bewonderd worden.

Gevoelsleven kan heel mooi zijn wanneer je extra sensoren hebt omdat je bijvoorbeeld anders bedraad bent zoals ze dit zo mooi noemen. Toch kun je met vele uitdagingen te maken krijgen wanneer je dit niet van jezelf weet, bewust bent. Er bestaat een grote kans dat je veelvuldig in conflict komt met je medemens en indien je daar geen handvatten in vindt is dit iets wat behoorlijk in de weg kan zitten. Maar soms loop je ook gewoon vast omdat je met andere normen en waarden leeft dan die medemens en al helemaal wanneer die er destructieve gewoontes op na houden die ver van je af staan of waartegen je een aversie hebt, dan kun je gewoonweg niet met die ander in verbinding komen.

Op Facebook stuitte ik op een tekst die de ‘Laat ze – theorie’ werd genoemd. De inhoud sloot naadloos aan op de situatie waarin ik mij bevind. Het bood mij troost en een antwoord op mijn eeuwige zelfreflectie of ik wellicht dingen nog anders kan doen. Het houdt allemaal ook gewoon een keertje op en dan wordt het tijd voor gezond egoïsme. Door voor mezelf te kiezen en voor mezelf te zorgen ben ik in staat om bij te dragen aan de wereld zoals dat mij het beste past. Mij aanpassen aan een ongezonde leefsituatie is voor mij geen optie.

Schrijver: Jet Rood
2 juni 2024